De andere helft van Augusta Hope
Joanna Glen
"Julia gleed sereen op de wereld, kort voor middernacht op 31 juli. Ik kwam een paar minuten later, maar toen was het al augustus, waardoor wij een tweeling waren die niet dezelfde geboortedatum had."
Het woord sereen is tekenend voor de beschrijving van Augusta's tweelingzus. Het woord sereen betekent helder en kalm en past bij Julia. Zij is de mooiste van de twee, zij past zich aan, weet altijd het goede te zeggen en is vriendelijk en gelijkmoedig. Augusta daarentegen is, tot wanhoop van haar ouders en onderwijzers, druk, nieuwsgierig en leergierig, recalcitrant, ze wil echt álles weten, ze is gek op taal en met name op woorden. Het woordenboek is haar vriend. Ze kent ook de herkomst en betekenis van de woorden en gebruikt ze ook. Haar lievelingsland is Burundi, puur om de schoonheid van het woord.
In poëzie heeft Augusta haar draai gevonden. Ze aanbidt het gespeel met woorden en hun betekenis. Het gedicht De woonwagen en de marskramer is favoriet, daar staat precies in waar Augusta zo naar verlangt.
'Als ik alleen was, las ik het telkens weer. Mijn hart ging er sneller van kloppen, mijn ziel leefde ervan op en ik hoorde gezang in mijn binnenste opborrelen. 'Waar hij vandaan komt weet niemand.' Ik zag mezelf al in de woonwagen zitten. 'Noch waar hij naartoe gaat, maar hij gaat aldoor verder.'
Maar als zij zou vertrekken dan zou ze geen Justa meer zijn... De tweeling vormt namelijk zo'n twee-eenheid dat ze zichzelf Justa genoemd hebben en dat zal altijd zo blijven, denken ze...
Toch vormt de vakantie in La Higuera, Spanje het keerpunt. Waar Augusta aanvankelijk zo blij was dat ze naar dat land gingen zodat ze haar Spaans kon oefenen, zo verdrietig en wanhopig is ze later daarover Er is daar iets gebeurd met Julia waardoor hun verbond verbroken is, maar wat? Augusta weet het niet.
Na die vakantie is alles compleet veranderd, vader verliest zijn werk, Julia trouwt met Diego, de knappe buurjongen waar beiden in hun kinderjaren verliefd op waren en Augusta vertrekt naar de universiteit. Julia is zwanger. Augusta is Julia kwijt.
Ondertussen lezen we om en om met dat van Augusta het hartverscheurende verhaal over Parfait, de jonge kunstzinnige vluchteling uit Burundi. De verschrikkingen die hij meemaakt zorgen ervoor dat hij uiteindelijk met zijn broertje Zion naar Spanje vlucht, helaas Zion komt nooit aan...
Parfait weet zich geen raad, zoekt naar rust in zijn lijf, zoekt en zoekt en zoekt naar een nieuw thuis, naar een bron van inkomsten, naar contact. Toch is er altijd dat ene sprankje hoop dat hem overeind houdt.
Natuurlijk ontmoeten Augusta en Parfait elkaar op een gegeven moment en Augusta's achternaam is Hope...
Ze herkennen elkaar onmiddellijk. Beiden zijn dolende zielen, beiden voelden ze zich nergens thuis. Ze herkennen elkaar zo goed dat het eng is.
Langzamerhand grijpt hun leven in elkaar en ontdekken ze hoe verbonden ze in feite al met elkaar waren.
Het is een veelomvattend verhaal, waarbij de tegenstellingen tussen vrijheid en dwang en vrijgevochten en volgzaam zijn duidelijk naar voren komen. Het verhaal van Parfait die de burgeroorlog ontvlucht is aangrijpend, net als zijn pogingen om overeind te blijven in een totaal nieuw land. Het is frappant dat de strijd van Augusta om te ontsnappen uit de verstikkende benauwenis van haar ouderlijk huis en haar woonomgeving veel gelijkenissen vertoont met dat van Parfait, op het feit na dat bij Parfait het letterlijk een zaak van leven en dood is. Voor Augusta is het een geestelijke strijd om te overleven.
Het is een erg knap, ontroerend en aangrijpend debuut wat Joanna Glen heeft neergezet. Lezen!
ISBN 9789493081475 | paperback | 336 pagina's | Uitgeverij Orlando | augustus 2020
Vertaald uit het Engels door Anke ten Doeschate
© Dettie, 15 augustus 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De andere helft van Augusta Hope
Joanna Glen
Augusta Hope is de helft van een tweeling. Haar zus is net voor twaalf uur geboren, op de laatste dag in juli en heeft de naam Julia gekregen. Augusta, dus na twaalf uur geboren, is niet alleen uiterlijk anders, ook qua karakter verschillen ze nogal. Terwijl Julia blond is, een rustig en beheerst binnenkind, zit de donkerharige Augusta vol energie, ze is nieuwsgierig en opvliegend. Maar ook sociaal. En ze is dol op lezen, vooral woordenboeken verslindt ze. Daar vindt ze het woord Burundi, het zal haar meest geliefde woord worden.
Dat ze dol is op woorden merkt de lezer wel!
‘Paradijs’ vindt ze mooi, en ‘duende’, een Spaans woord.
Talen zijn haar hobby, ze leert Spaans en Latijn. Als het gezin op vakantie gaat naar Spanje is ze dolblij: ze kan haar Spaans oefenen!
Maar later beseft ze dat daar aan de kust iets gebeurd is waarna alles fout ging. Het al dreigende failliet van haar vader wordt een feit. En de eenheid die Augusta en Julia als tweeling vormden - ze noemden zich Justa - vervaagt. Julia verandert, en ze wil niet zeggen wat er dan gebeurd is.
Het leven gaat door, Julia trouwt met Diego, de jongen op wie beide zussen verliefd waren als kind, en raakt zwanger. Augusta heeft meer zin om de wereld te ontdekken, ze gaat studeren en ontmoet Olly. En ze keert regelmatig terug naar Spanje waar ze zich ook bevindt als ze haar verhaal aan ons vertelt.
Is Julia 'de andere helft' van de titel? Of is het de man wiens verhaal we ook lezen om en om met dat van Augusta. Twee hoofdpersonen, dan vermoed je al dat ze elkaar zullen ontmoeten. Langzaam, heel langzaam komen de twee verhaallijnen bij elkaar.
De ander is Parfait, hij is een vluchteling uit Burundi. Samen met zijn broer is hij door Afrika gelopen, om te ontsnappen aan de burgeroorlog, die veel kwaad aanrichtte bij zijn familie.
Parfait arriveert in Spanje. Helaas zijn broer niet, hetgeen een eeuwig schuldgevoel bij Parfait achterlaat. Hij vindt werk en schildert, goed genoeg om doeken te verkopen en te kunnen leven. Hij kan er tenslotte een bus van kopen en zo wat meer van het land zien.
Augusta en Parfait herkennen zich in elkaar: allebei zijn ze eenzaam, want buitenstaanders. Beiden droomden van Spanje, waar ze als ze er eenmaal terecht komen, niet de beste ervaringen hebben.
‘Als ik in een boom zou klimmen en jij zag me eruit vallen en sterven, wiens schuld is het dan?’ vroeg ze.
‘De jouwe natuurlijk, want jij klom in de boom,’ zei ik. ‘Helemaal als het geen goede klimboom was.’
‘O ja, zei ze. ‘O ja , is dat zo?’
‘Ja, zolang ik maar geprobeerd heb je te helpen.’
Met als thema schuld is het is een verhaal vol dramatiek, er gebeuren vreselijke dingen die natuurlijk hun weerslag hebben op de hoofdpersonen.
Augusta kijkt terug op haar leven, en verwijst regelmatig naar het heden, zo al het een en ander verklappend van wat er gaat gebeuren. Niet dat het de spanning wegneemt, en dat is knap van de schrijfster. Maar op het laatst is er wel veel toeval nodig om het verhaal af te ronden, dat is dan weer jammer. Maar het is duidelijk dat ze net als haar hoofdpersoon dol is op taal! Dat levert mooie zinnen op.
En wat ze wel heel leuk doet is herhaaldelijk de verhalen verbinden, door hetgeen er gebeurt of wat er gezegd wordt in het verhaal van de ander te laten terugkomen. Soms is dat heel direct, soms moet je er naar zoeken.
Augusta in haar deel van het verhaal:
‘En als ik ging en zij bleef, zouden we geen Justa meer zijn.
Dan zouden we uit elkaar gerukt worden, met als die lappenpop, en zou onze vulling eruit vallen.’
Parfait daarna als hij aan het woord is:
‘De vulling liep uit mijn moeder.’
En beide hoofdpersonen citeren heel graag Lorca, (Federico García Lorca (1898 –1936) was een Spaanse progressieve dichter en toneelschrijver)
De andere helft van Augusta Hope is een rijke, prachtige psychologische debuutroman.
Joanna Glen studeerde Spaans aan de universiteit van Londen en in Córdoba. Ze woont met haar man en kinderen aan de Theems in Battersea en keert terug naar Andalusië zodra het daar te grijs wordt.
ISBN 9789493081475 | paperback | 336 pagina's | Uitgeverij Orlando | augustus 2020
Vertaald uit het Engels door Anke ten Doeschate
© Marjo, 29 oktober 2020
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
