Rust en Vreugd
Hendrik Groen
Als Emma Quaadvliegh (68) bij het opruimen van de spullen van Thomas, haar overleden man, het inschrijfformulier van de volkstuinvereniging Rust en Vreugd terugvindt, besluit ze maar eens te vragen of er al een plek vrij gekomen is. Het is immers al alf jaar geleden dat ze besloten een volkstuin te nemen.
Tot haar grote vreugde is er net een huisje vrijgekomen en ze kan het krijgen. Emma vindt het huisje zo leuk dat ze het onmiddellijk accepteert. Ze is blij, na de dood van Thomas kan ze wel wat afleiding gebruiken, ze weet dan nog niet dat ze meer afleiding krijgt dan haar lief is...
Al snel maakt ze kennis met het bestuur van de vereniging, bestaande uit de gebroeders Steef en Henk Bijl (taxatiecommissie), Harm van Velsen (voorzitter), Bert Zijlstra (secretaris). Vooral Harm van Velsen en zijn zoon Ger blijken de dienst uit te maken.
Emma beseft gelijk dat Harm niet iemand van de gezellige praatjes is, orde en netheid moet er zijn op het terrein. Zijn vrouw Fietje zit flink onder de plak bij Harm. Ze is compleet afhankelijk van het humeur van haar man. Maar Harm heeft twee zwakke plekken en dat zijn zijn hond Bennie, de mastino napoletano, en zijn kleinzoon Robin. Bennie valt alles aan wat in zijn buurt komt, tenzij Harm hem orders voor rust geeft.
Emma heeft ook een hond, de kleine Wodan Hercules Vullis, zoals zij en Thomas het beestje genoemd hebben.
Vol goede moed, begint Emma aan haar volkstuinavontuur. Het probleem is dat eigenlijk helemaal geen verstand van tuinieren heeft. De afspraak destijds was dat Thomas de tuin zou bijhouden en Emma zou ervan genieten... Maar gelukkig ontmoet ze al snel de eenvoudige Herman die iedereen terwille is, dus ook Emma. Daarnaast klikt het gelijk met de onstuimige Roos, de tuinbuurvrouw die haar hart op haar tong heeft. Er wordt menig wijntje gedronken.
Zo gebeurt het dat Emma langzamerhand haar draai begint te vinden op het tuincomplex. De bewoners vormen een aftreksel van de hele maatschappij. Er wonen op het terrein mensen van allerlei pluimage, zoals de eerder genoemde zoetekauw Herman, de 89 jarige meneer van Beek ofwel de fuchsiakoning, De Turkse Ahmed en zijn vrouw, Sjoerd die te graag een borrel drinkt, De twee Jehova's Getuigen die Emma gelijk willen bekeren etc. Emma vindt het allemaal prima, ze heeft het zeer naar haar zin op Rust en Vreugd.
Maar de handel en wandel van het bestuur begint ook tot haar door te dringen. Vooral Harm is vreselijk. En omdat Emma niet tegen onrechtvaardigheid kan, gaat ze tot actie over. Maar wat aanvankelijk nog mild begint, wordt steeds grimmiger. Emma probeert evengoed alles met een vriendelijk gemoed in goede banen te leiden. Maar Harm haalt steeds meer streken uit, hij wil zijn dictatoriale gezag niet kwijt.
De tuinders beginnen dankzij Emma en Roos steeds meer hun mond open te doen en stappen te ondernemen waarop de daden van Harm nog vileiner worden. Maar zijn schuchtere vrouw en bijdehante schoondochter zijn er ook nog!
Natuurlijk komt het tot een escalatie, maar die is heel anders dan je verwacht.
Het is een verhaal dat lekker wegleest, de taal is eenvoudig maar wel heel plezierig en onderhoudend. Emma heeft een apart gevoel voor humor, die niet altijd begrepen wordt door Harm of de secretaris, maar voor ons als lezer heerlijk is. Het is vooral de menselijkheid die de boventoon voert. Daar zijn Emma en haar tuindersvrienden steeds op uit. Dat Harm daar niet aan mee wilt doen maakt dat het verhaal mooi in balans is.
En stiekemweg is het ook altijd leuk om te lezen dat vooral de vrouwen de voortgang bewerkstelligen, zelfs de onderdanige Fietje, ontdekt haar kracht!
Fijn boek.
Hendrik Groen publiceerde zijn eerste dagboek in 2014. Pogingen iets van het leven te maken werd een groot succes: er is een heuse Hendrik Groen-fanclub, de vertaalrechten zijn verkocht aan meer dan 35 landen, er is een tv-serie van gemaakt die werd uitgezonden door omroep MAX, het is bewerkt tot een theaterstuk door Bos Theaterproducties, én het boek kreeg de NS Publieksprijs 2016. Hendrik Groen is een pseudoniem.
ISBN 97889029094122 | Paperback met flappen | 285 pagina's | Meulenhoff | november 2021
© Dettie, 23 januari 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Pogingen iets van het leven te maken
het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 1/4 jaar
Hendrik Groen
Hendrik Groen is een 83 jaar oude man, die door middel van een dagboek het alledaagse leven in het bejaardentehuis beschrijft. Hij vertelt ons, met een enorme dosis humor, alle details over dat soms harde leven op deze leeftijd. Zo beschrijft hij op een eerlijke en onomwonden manier over de gebreken, ziektes, ongemakken en sterfgevallen die de meeste mensen op zijn leeftijd hebben. Hij doet dit op een manier waardoor je als lezer meeleeft met de personen in het boek.
Hendrik is geen doorsnee bejaarde. Hij is wars van regels en dingen die 'zo horen'. Hij brengt de nodige reuring in het tehuis en weet dit op een uiterst vermakelijke manier over te brengen. Tussen de regels door lees je de berusting van mensen die al veel hebben meegemaakt in het leven.
Hendrik leeft een beetje roekeloos. In elk geval zo roekeloos als je als 83 jarige kunt zijn. Zo beschrijft hij hoe hij onder het jaarlijkse en uiterst saaie jaaruitstapje probeert te komen. Ook beschrijft hij op een humoristische manier de nukken en fratsen van zijn medebewoners, maar doet dit wel altijd op een respectvolle manier.
Zo vertelt hij hoe hij zich samen met zijn medegangbewoners van de niet te pruimen baksels van een buurvrouw ontdoet waardoor op onverklaarbare wijze de vissen in het aquarium het loodje leggen waardoor uiteindelijk een ware heksenjacht op de dader ontstaat.
Dit soort acties onderneemt hij, samen met zijn vrienden, regelmatig. Dit leidt uiteraard tot hilarische situaties waar je als lezer middenin lijkt te zitten.
Het boek is gebaseerd op waargebeurde situaties, en vertelt ons een jaar-samenvatting van de gebeurtenissen en acties van de groep 'Omanido' wat de afkorting is voor 'Oud maar niet dood', die opgericht is door Hendrik en zijn vrienden.
Het stelt je voor bijzondere verrassingen, die je haast niet kan weerstaan.
Ik heb regelmatig hardop zitten lachen bij het lezen van dit boek. Toch hebben de verdrietige situaties me ook geraakt. Ik vond het bijzonder dat je als lezer echt meeleeft met de gebeurtenissen.
Het verhaal is geschreven in korte alinea's die makkelijk in te delen zijn in leesmomenten. Elke dag is een hoofdstuk, en duidt een nieuwe dag in Hendrik's leven aan. Dit maakt het overzichtelijk om te lezen.
Het leest makkelijk, hoewel het woordgebruik mogelijk een probleem kan zijn, voor jongere lezers.
ISBN 9789029089975 | Paperback | 328 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | juni 2014
© Arwen Mertens, 13 jaar, 10 september 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
