Vos is verdrietig

Vos is verdrietig
Sam Loman

Vos is verdrietig want ze mist opa heel erg. Ze zit te huilen op een boomstam en ziet eigenlijk niets. Het lieveheersbeestje, de slak en de vogel zijn er ook helemaal verdrietig van.

Vos herinnert zich hoe leuk opa was en hoe hard ze samen konden lachen als ze samen kattenkwaad uithaalden. Maar dat kan niet meer, want opa is nu een sterretje in de lucht. Er is echt niets aan zo zonder opa. Maar dan...

Vos voelt een pootje op
haar schouder. Het is Beer.
'Gaat het een beetje? ' vraagt hij. [...]
'Ik heb eikelkoekjes voor je gebakken
Daar voel ik mij altijd beter van,' troost hij.

Dat is heel lief van Beer.
Daarna komt Eekhoorn en die heeft ook iets bij zich. Bloemen! voor opa! Dat is voor het gedenkhoekje dat ze voor opa gaan maken op een mooi plekje in de tuin.
En ook Konijn draagt haar steentje bij, ze weet nog een heel grappig verhaal over opa. En Das heeft ook al een heel lief cadeautje voor opa's gedenkhoekje én een heel fijn cadeautje voor Vos zelf. Dankzij alle lieve dingen die haar vrienden voor haar doen, wordt Vos vanzelf wat minder verdrietig.
Ze weet nu dat ze haar opa altijd zal blijven missen maar met haar vrienden voelt het allemaal veel minder zwaar want ze kan altijd op haar vrienden rekenen!

In een paar woorden en op 'maar' 27 pagina's wordt heel liefdevol duidelijk gemaakt dat je alles mag voelen als er iets akeligs is gebeurd. Maar het verhaal laat ook zien dat samen er over praten en laten voelen dat je er bent echt helpt. Ook wordt duidelijk gemaakt dat iemand niet echt verdwenen is, want zolang je samen herinneringen ophaalt is diegene nog altijd aanwezig bij iedereen. De eenvoud van de vertelling geeft het verhaal juist zijn kracht.

Aanrader voor kinderen die een opa of oma verloren hebben, maar het boek kan ook leiden tot een mooi gesprek over hoe je kunt omgaan met het verlies en afscheid nemen van iemand waar je veel van hield.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar