Kim Crabeels

https://www.kimcrabeels.be

Ik prik
Een voorleesverhaal over hoogsensitiviteit
illustraties: Julie Van Hove
tekst: Kim Crabeels

Het verhaal gaat over een egeltje dat meestal erg kan genieten van de 'kleine' dingen, het zachte gras, het getwiet van vogeltjes, de stilte in de winter. Maar als het in zijn omgeving erg druk wordt, bijvoorbeeld op een feestje, dan wil hij zich soms even terugtrekken en zet dan onbewust zijn stekels op. En pats, alle ballonnen knallen stuk! Het egeltje vindt dat heel akelig, want hij prikt niet alleen de versiering kapot maar ook de dieren op het feestje voelen zijn stekels in hun billen of staart.

"Ik schaam de stekels uit mijn rug.
Ik kom beter niet meer terug."

denkt het egeltje dan. En we zien hem verdrietig weggescholen tussen de kastanjebolsters zitten, die hebben tenminste ook stekels. Maar hij ziet daardoor niet dat de andere dieren die op het feest zijn, hem zoeken. Nee, het egeltje is daar te verdrietig voor.

Hij wilde dat hij heel zacht was of zo hard als die steen, die daar ligt. Maar wacht eens even... Het is helemaal geen steen! Het is een schildpad die zich soms ook even in zijn schildschulp kruipt. Schildpad heeft, net als het egeltje, soms ook even rust nodig, vooral als er teveel lawaai is of hem alles te vlug gaat. Dan kruipt hij in zijn eigen schildholletje tot hij het weer aankan. Hij troost het egeltje en zegt:

Een schildpadschild en stekels voelen anders dan een vacht
Maar van binnen zijn we allebei gewoonweg lekker zacht

Het egeltje is heel blij met zijn nieuwe vriend. De wijze schildpad snapt tenminste wat hij voelt! En samen kunnen ze de wereld (en feestjes) aan.

Een boek over hooggevoelig zijn, is vrij uniek en het is voor kinderen heel belangrijk dat ontdekt wordt dat zij hooggevoelig zijn. Ze hebben net iets meer rust nodig dan andere kinderen omdat ze dieper over alles nadenken en heel intens alles beleven. Dat vraagt gewoon meer energie. Dit boek behandelt één van de kenmerken van het hooggevoelig zijn en dat is het zich willen terugtrekken als hij of zij overprikkelt raakt.

Om een egeltje en een schildpad als hooggevoelige 'personages' te gebruiken is overigens een goede vondst. Het egeltje kan nu namelijk ook symbool staan voor een ander kenmerk van hooggevoelig zijn, namelijk het geprikkeld en geïrriteerd raken door de drukte, waardoor iemand 'zijn stekels opzet' ofwel kribbig wordt.
De schildpad vormt natuurlijk een prachtig voorbeeld om te tonen op welke manier je je kunt terugtrekken en jezelf kunt beschermen als het even teveel is. Dan zoek je gewoon even je eigen stille plek op. Het egeltje leert verder van de schildpad dat het niet erg of gek is en dan hij gewoon zichzelf kan zijn, ook op feestjes! Hij zegt voortaan gewoon dat hij even in zichzelf verdwijnt...

De afbeeldingen zijn prachtig, het egeltje is wel een echte egel maar de fantasie van Julie Van Hove is groot. Ze speelt als het ware met de stekels. Soms zien ze er echt heel stekelig uit en soms lijken ze op een paardenbloempluisje. Het snoetje van de egel is altijd vriendelijk, je kunt zien dat hij 'van binnen zacht is'.
Kortom, een lief, invoelbaar en integer verhaaltje.

Ine De Volder ontwikkelde bij dit boek een inspirerende lesbrief met voel- en stiltespelletjes, knutselopdrachten en zelfs een schildpad- en egel-yogasessie… Download de gratis lesbrief vol ideeën om met dit boek in de klas aan de slag te gaan.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Flamingo!
illustraties: Marije Tolman
tekst: Kim Crabeels

De titelpagina spat ons tegemoet. We zien namelijk een knalroze ei. Dat moet het ei van Flamingo zijn.
Op de volgende twee bladzijden zien we op de linkerpagina de Flamingo overal lopen, hij ontmoet zo te zien een reiger, een dodo en een pinguïn Maar loopt hij wel? Waarom zien we steeds één pootje apart afgebeeld? Ook op de rechterpagina zien we Flamingo, hij ziet er verdrietig uit en staat ook daar op één poot. Hij heeft er namelijk maar één.

Voorzichtig gluurt Flamingo door zijn veren.
De poot is weg, nooit meer gezien.

Dat was niet altijd zo. Flamingo was ooit sneller dan snel. Zijn nestkast zit vol met prijzen. Hij kon fantastisch snelvliegen en won de 100 meter steltlopen en werd zelfs trekvogelkampioen. Maar toen werd alles anders...

We zien de fleurige roze vogel veranderen in een verscheurde vogel. Hij voelt zich zo grijs als krantenpapier. Onze supersnelle vogel was namelijk uit de lucht gevallen 'en zijn poot viel niet te fiksen'. Maar ondanks zijn verdriet om zijn verloren poot kan hij soms toch nog wel lachen, tot opluchting van Duizendpoot. 'Dan is er nog hoop', zegt hij. En uitgerekend dit diertje met al die pootjes helpt Flamingo. Stapje voor stapje, voetje voor voetje, zullen we verder gaan... zegt hij ontactisch tegen Flamingo. 'Ik doe het zelf wel!' roept Flamingo en zo gebeurt het.

'Wie is dat?' willen Reiger en Pinguïn weten.
'Dat is Flamingo', lacht Duizendpoot.
'Dat kan niet', zegt Pinguïn. Reiger knikt:
'Die mist een poot.'

Maar wat ze zien is wél Flamingo. Hij is niet meer verdrietig, dankzij hulp van zijn vriend Duizendpoot heeft hij de moed weer bij elkaar geraapt en gaat ervoor. Alle vogels zwaaien en juichen: Flamingo! Go! Go!

Het verhaal is gebaseerd op het leven van Marc Herremans, de succesvolle Belgische trialeet die na een ongeluk niet meer kon lopen, hij kreeg de diagnose, complete dwarsleasie van borst tot tenen. Maar voor zijn ongeluk wilde hij de triatlon, Ironman van Hawaii winnen en de Crocodile Trophy rijden, een 1400 km lange loodzware mountainbike wedstrijd. En na het ongeluk wilde hij dat nog steeds en dankzij hulp van vrienden en familie, veel doorzettingsvermogen en de moed niet op te geven lukte hem dat!

Ook in dit boek draait het om positief blijven ondanks flinke tegenslag en hoe belangrijk liefde en steun van vrienden is. En dat is uitstekend verwoord en in beeld gebracht door Kim Crabeels en Marije Tolman.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Kim Crabeels