Gemma Merino

http://gemmamerino.blogspot.co.uk

De draak die niet van vuur hield
Gemma Merino

Op de titelpagina van het boek zien we een mooi rond nest met eieren. Uit één ei komt een klein draakje. Maar als alle broertjes en zusjes ook geboren zijn, blijkt dat het draakje niet gezellig meedoet met vuurspuwen. Sterker nog ze houdt helemaal niet van vuur en kruipt gauw tussen papa's poten als de andere draakjes weer aan het oefen zijn. Maar ze wil wel een goede draak worden. We zien haar oefenen en oefenen maar er komt geen vuur uit haar bekje, het enige dat eruit komt, is een fluitje.

Als ze met zijn allen boven een meer vliegen, tijdens een rondvlucht op papa's rug, vertelt hij aan zijn kinderen dat ze nooit het water in mogen gaan want behalve dat het koud en nat is, zullen ze nooit meer vuur kunnen spugen, want water dooft het vuur.
Voor ons draakje is dat natuurlijk helemaal naar om te horen, zij kan nu al geen vuur spugen!

Later krijgen de kleine draakjes zelf vleugels behalve - je raadt het al - ons kleine draakje. Ze verzint van alles om toch te kunnen vliegen want dat lijkt haar helemaal geweldig. Maar nee hoor... Totdat ze als een kanonskogel wordt afgevuurd en ze rechtstreeks het water in ploept! En dan gebeurt het wonder!
Het draakje vindt het geweldig! Ze kan heel goed zwemmen! En het gekke is er zijn veel meer draakjes in het water. Hoe kan dát nou?

Later snapt papa precies wat er aan de hand is, maar dat mogen jullie zelf lezen!
De afloop is een complete verrassing. Maar het leuke is dat we de oorzaak van het gestuntel van het draakje eigenlijk al te zien op het binnenblad van de cover! Alleen snap en weet je dat dan nog niet.

De afbeeldingen van Gemma Merino zijn zoals net als bijvoorbeeld in haar boeken De koe die in de boom klom of De krokodil die niet van water hield, heel humoristisch, kleurrijk en enorm fantasievol. Het is gewoon opnieuw heel erg genieten.

Zie ook het inkijkfragment

Gemma Merino is een Spaanse architecte. Ze besloot kinderillustratie te gaan studeren aan de kunstacademie van Cambridge, en won al tijdens haar studie de befaamde Macmillan Prize for Children’s Picture Book Illustration.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De koe die in een boom klom
Gemma Merino

Ik beken, ik viel op de titel. Ik zag die koe gelijk voor me en begon al bij voorbaat te grinniken. Toen ik het boek eenmaal in huis had moest ik weer lachen. Op de cover bungelt een olijke koe met zijn twee voorpoten vrolijk aan een tak, gauw lezen dus.

De koe blijkt Kee te heten. Ze is ontstellend nieuwsgierig én leergierig. Je ziet haar bijvoorbeeld met een vergrootglas de bloemen in de wei bekijken, met haar ander poot houdt ze een boek open, daarin kan ze opzoeken wat voor bloem het is.
Haar zussen zitten op hun dooie gemak onder een boom diezelfde bloemen lekker op te peuzelen. Die enthousiaste Kee met al die rare gedachten en ideeën vinden ze maar belachelijk, wat die Kee steeds bedenkt is onzinnig en onmogelijk. Alleen eten, lekker sappig gras bijvoorbeeld, is interessant, dat weet elke koe toch?

Gelukkig laat Kee zich niet klein krijgen door die negatieve, ongeïnteresseerde zussen en kijkt een stuk verder dan haar eigen koeienweitje. Op een dag gaat ze lekker naar het bos, op ontdekkingstocht. Het werd eens tijd om wat nieuws te proberen... en zo klimt Kee in een boom en wat ze daar bovenin aantreft gelooft ze zelf bijna niet. In de top van de boom zit een heel leuke, vriendelijke draak waarmee ze verder de hele middag heerlijk ideeën en dromen zit uit te wisselen.

Kee is helemaal blij van die leuke ontmoeting maar eenmaal thuis geloven haar zussen haar natuurlijk niet. Onmogelijk, belachelijk, onzin! roepen ze.
Maar de volgende ochtend is Kee weg... Ze is naar de draak staat op een briefje.
Flauwekul, Kee gaat te ver, vinden de zussen en ze gaan haar zoeken, Kee moet maar eens stoppen met die rare verhalen en leren gewoon te doen. Ze moet voortaan gewoon in de wei blijven.
We zien de zussen eindelijk hun weitje verlaten, en onderweg weten niet wat ze zien.
Dat kon toch niet? Dat was toch onmogelijk, belachelijk en onzin?

Opnieuw zo'n enorm leuk boek van Gemma Merino. Het barst van de humor, de afbeeldingen van de zure zussen van Kee zijn soms hilarisch, de ongeïnteresseerdheid en later hun verbazing straalt van hun koeiensnoeten af. En dan als prachtig contrast die levendige, vrolijke Kee, die alles zo enorm leuk vindt.
Dit boek bevestigt een aloud gezegde... Je bent nooit te oud om te leren!

Gemma Merino heeft een gemengde techniek en diverse materialen gebruikt, zoals de mooi helder gekleurde ecoline, aangevuld met waterverf en vermoedelijk potlood.

Zie ook de blogpagina van Gemma Merino om een indruk van de afbeeldingen te krijgen.

Gemma Merino is een Spaanse architecte. Ze besloot Kinderboekenillustratie te gaan studeren aan de kunstacademie van Camebridge, en won al tijdens haar studie de befaamde Macmillan Prize for Children's Picture Book Illustration. Haar debuut, De krokodil die niet van water hield, werd bekroond met de KIDDO- Leespluim van augustus 2014.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De krokodil die niet van water hield
Gemma Merino

Er was eens...
Een kleine krokodil die niet van water hield. Zijn broertjes en zussen spetterden en spatterden lekker onder de douche en in het zwemwater maar de kleine krokodil vond het maar niets. Hij vond klimmen in bomen heel leuk, maar alle andere krokodilletjes vonden daar nou weer niets aan. Arme kleine krokodil, hij voelde zich heel eenzaam en alleen. Niemand wilde met hem spelen. Wat hij ook probeerde, hij bleef dat water vreselijk vinden. Op het laatst werd hij gewoon snotterig van al dat water, hij kreeg er de kriebel in zijn neus van, en toen...

Het gebeurt me niet vaak maar om dit boek heb ik zitten schateren vanwege de heel onverwachte wending in het verhaal. Vooral ook omdat het zo lekker nuchter verteld wordt. Geweldig! Die kleine krokodil is in al zijn stunteligheid mijn grote held.
Naast dit leuke humoristische verhaal kun je ook nog genieten van de grappige afbeeldingen die verspreid over twee pagina's staan.
Op de cover is het al genieten door de mooie glanzende afbeelding en letters. De eerste en laatste afbeeldingen verbergen ook nog een grap.

De gebruikte kleuren zijn voornamelijk waterig, dus in allerlei variëteiten groen met her en der een rood kleuraccent.
Het leuke is dat je op de snuit van de kleine krokodil kun je aflezen hoe gruwelijk hij griezelt van dat water. Je ziet hoe hij steeds weer probeert om van zijn afkeer af te komen, eerst een teentje in het water, op het laatst een grote plons en dan die hulpeloze snoet erbij! Je begint vanzelf te grinniken.
Ik hoor in gedachte mijn kleine buurjongetje al lachen...
Superleuk boek!

Zie ook enkele afbeeldingen (in het boek zijn ze veel meer ingekleurd)

Gemma Merino komt oorspronkelijk uit Spanje maar woont nu in Londen. Ze was eerst architect, maar in 2013 bracht ze haar eerste prentenboek uit: The crocodile who didn´t like water. Een spetterend debuut dat binnen een jaar vertaald is in het Nederlands, Duits, Italiaans en Frans.

ISBN 9789047706144 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Lemniscaat januari 2014
Vertaald door L.M. Niskos Leeftijd vanaf ca. 4 jaar

Dettie, 20 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Gemma Merino