Jarvis

http://www.byjarvis.com

De jongen met bloemen in zijn haar
Jarvis

Iedereen houdt van David. Zelfs juf Jansen, en zij moet niezen van bloemen.
Hij is vrolijk en lief, net als zijn bloemblaadjes.

Dit bovenstaande vertelt het beste vriendje van David. Ze zijn onafscheidelijk en hebben heel veel plezier samen, maar het allerleukste is toch wel dat David allemaal prachtige, vrolijk gekleurde bloemen in zijn haar heeft. Een keer kwam er zelfs een hele vogelfamilie in Davids haar wonen. Ze bleven wel een maand. Dat was wel grappig en gezellig.

Maar op een dag verandert er iets. Er valt een bloemblaadje op de grond en de volgende dag zijn alle bloemen weg. En David was ook heel anders. De vrolijke David was stil en zijn haar leken wel takken! Het jongetje ziet hoe moeilijk David het ermee heeft en bedenkt een fantastisch plan ... want dat doen échte vriendjes!In al zijn eenvoud is het een ontroerend boek. David is zonder zijn bloemen bijna 'naakt', zonder al die vrolijke kleuren om hem heen is hij ineens een teer, kwetsbaar kind. Gelukkig heeft zijn vriendje door wat David nodig heeft. Het plan is simpel, de uitvoering is alleszeggend.

Je kunt met dit verhaal veel kanten op. Zelf interpreteerde ik het verhaal als gaande over een kind dat verdriet heeft, een kind dat even alle kleur uit zijn leventje is verloren. Andere recensenten zagen er het leren omgaan met een ziekte of het anders dan de rest zijn.
Het is natuurlijk helemaal aan jezelf wat je ziet en ervaart bij dit verhaal.

Het boek zelf is prachtig en aantrekkelijk uitgevoerd. De bloemen op de cover zijn voelbaar dankzij het reliëf dat is aangebracht. Om de afbeeldingen in het boek kun je niet heen, je wordt als het ware helemaal aangezogen door de kleuren en de vriendelijkheid die ze uitstralen.
Een fantastisch boek over ware vriendschap.

Bij het boek heeft de uitgever ook lessuggesties geleverd die je hier kunt downloaden.

Een koesterboek, dat vraagt om meerdere keren (voor) gelezen te worden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wat ging ik ook alweer doen?
Jarvis

Bompa, de grote blauwe olifant, weet dat hij iets ging doen, maar wat ook alweer? Het akelige aapje weet het wel. 'Je ging ondersteboven op een eenwieler rijden' zegt hij met een onschuldige snoet. 'O ja...' zegt Bompa, 'dat was het. Nu weet ik het weer.' En zo zien we op de volgende pagina Bompa op zijn kop, op één poot balancerend, druk bezig met proberen zijn evenwicht te bewaren op de eenwieler. Het aapje lacht zich rot.

Als Bompa daarna van het fietsje valt, roept hij 'Wat ben ik aan het doen?' En opnieuw geeft het pesterige rode aapje antwoord. 'Volgens mij zei je dat je water uit het moeras ging drinken.'
'O ja... Ik heb dorst! Nu weet ik het weer.' roept Bompa en hup daar gaat hij weer, naar het stinkende moeras. Het water smaakt natuurlijk afschuwelijk vies. 'Gatverdarrie, wat ben ik aan het doen? roept Bompa weer.
Het aapje weet het wel, hij stuurt opa weer verder en moet aldoor vreselijk lachen omdat Bompa precies doet wat hij zegt.

Arme Bompa, zo worstelt hij dankzij het aapje met een neushoorn, krijgt hij een haai achter zich aan, moet hij een jurk aan enz. En het aapje maar lachen... maar ineens weet Bompa weer wat hij ging doen! En dan lacht het aapje niet meer zo hard maar Bompa wél!

Met dit verhaal kun je verschillende kanten op. Je kunt dankzij dit boek aan kinderen duidelijk maken dat oudere mensen (Bompa is Vlaams voor opa) vergeetachtig kunnen worden en soms niet meer zo goed weten wat ze gingen doen.
Maar het is natuurlijk ook een boek over pesten. Het aapje maakt flink misbruik van Bompa's vergeetachtigheid en vermaakt zichzelf kostelijk door Bompa allemaal rare of gevaarlijke dingen te laten doen. Ouders of leerkrachten kunnen ook hier op doorgaan.

Ondanks het klierige karaktertje van het aapje is het geheel wel heel aantrekkelijk gebracht. Jarvis heeft een heel vlotte, speelse, humoristische stijl van illustreren en gebruikt heldere aansprekende kleuren. De snuiten van de olifant en het aapje spreken boekdelen.
De tekst is duidelijk afgedrukt. Bompa heeft een eigen tekstkleur gekregen zodat duidelijk is wanneer hij wat zegt en wanneer het aapje aan het woord is. En op het eind moet je stiekem ook wel lachen om de olifant die eindelijk het akelige aapje te grazen neemt. Net goed, denk je dan!

Grappig is dat op de laatste pagina gemeld wordt dat 'tijdens het maken van het boek geen apen of olifanten gewond zijn geraakt'. Toch fijn om te weten...

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

jeugd 4-5 jaar

Jarvis