Harriët van Reek & Geerten Ten Bosch

Ei! Ei!
De wonderlijke reis van twee eieren en een poppenkast
Harriët van Reek & Geerten Ten Bosch

"Het is mei
Twee eieren liggen wat te mijmeren in de klei,
als er een poppenkast aan komt lopen.''

Een boek dat met deze zinnen opent, wekt gelijk je nieuwsgierigheid en dat blijft het alle pagina's ook doen.
Zoals de titel al aangeeft is het een verhaal rond twee eieren. Zij gaan met de poppenkast op pad. De poppenkast noemt hen Ei! Ei! en sjokt steeds achter de twee ondernemende eieren aan.

Ei! en Ei! lopen wat af, ze zijn op zoek naar 'artiesten'. De poppenkast, die redelijk hoog is, kan verder kijken dan de eieren en zij kondigt daardoor steeds aan dat er iets te zien is, waarna de eieren datgene gaan bekijken.

Ooo, zegt het ene ei, ik zie met mijn ei-ogen een HOK!
Er zit iemand in, zie ik, zegt het andere ei.
Wie zit daar in dat kleine HOK?

EIERVRIENDEN, zegt de poppenkast.
WE ROEPEN DE ZAAG.

Waar is de
zaag?
Daar is
de zaag.

Hier
is de
Zaag!

Zingt
de
    z
     a
      a
       g
       g
          g
         g
               g:

Waar
is het
hok?

Daar
is het
hok!

In het hok zit een varkentje dat wordt bevrijd. En voor het diertje wordt in de poppenkast een Spetter Spat Spikkel Modderspektakel gehouden. Het varkentje doet zelf ook mee.
"Was het fijn, vroegen de eieren. Knor, knor, zei 't varkentje."

Elke keer gaan de eieren opnieuw op pad met de poppenkast achter hen aan. Onder het lopen zingen ze aldoor een gek liedje. Ze lopen steeds net zo lang door tot de poppenkast weer 'artiesten' ziet die misschien mee kunnen spelen. En zo worden er voorstellingen gemaakt rond twee dozen die honger hebben, een vuurspuwende kabouter pannenkoek, een bibberig bang blootnekje, twee citroenen die zich te pletter vervelen en een nieuwsgierige pop die alles wil weten.
Aan het eind van elke voorstelling zijn de artiesten helemaal opgeknapt en blij.

Er zit dus een herhaalsysteem in de opbouw van elke belevenis, waardoor het zomaar een aantal leuke, fantasievolle verhaaltjes met plaatjes zouden kunnen zijn, zoals wel vaker getoond wordt, ware het niet dat zowel de tekst als de afbeeldingen erg afwijken van het traditionele prentenboek.
Er wordt gespeeld met de letters en prenten. De afbeeldingen bestaan uit kleine prentjes, gemaakt van waterverf en inkt, die op de pagina's samengebracht zijn, waardoor er een soort collages ontstaan maar dan met wit- en tekstruimtes. Dat levert een heel apart effect op.
Soms zijn de afbeeldingen heel druk en zou je een extra paar ogen willen om alles goed te kunnen bekijken.

De teksten worden ook in verschillende lettertypes afgedrukt en zwieren, bibberen, griezelen, vallen en zwingen mee met het verhaal. Het is even wennen, het is even twijfelen of het je wel of niet aanspreekt, dat komt vooral omdat het zo anders dan de doorsnee boeken is. Maar als je nauwkeurig de afbeeldingen bekijkt, en de verhalen voorgelezen krijgt via de geweldige podcast, besef je hoe enorm humoristisch en - taalkundig - knap alles in elkaar gezet is.
De tekst en afbeeldingen samen zijn bijna zelf een poppenkastvoorstelling! Erg leuk!

Makers Van Reek en Ten Bosch zeggen over hun boek: ‘Het hoofdthema van het verhaal is het je open durven stellen voor het nieuwe, het onbekende, het vreemde. Dat geldt voor de figuren die we opvoeren in het boek, maar dat hopen we ook op te roepen bij alle jonge en oudere lezers die het boek in handen krijgen.’

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Harriët van Reek & Geerten Ten Bosch