Rachel Bright

https://www.facebook.com/Rachel-Bright

http://www.jimfield.co.uk

De walvis wilde meer
Illustraties: Jim Field
Tekst: Rachel Bright

Een levensles voor Wilbert Walvis

In het prentenboek De walvis wilde meer maken we kennis met een tobberige walvis, die iets zoekt, maar niet weet wat. Iedere ochtend voelt hij ‘een gapende leegte, een levensgroot gat’. Het is de drijvende kracht waardoor Wilbert op pad gaat. Op zoek naar iets wat dat holle gevoel kan wegnemen.

Dat Wilbert een tobber is, zien we direct aan zijn wenkbrauw als een tilde en aan zijn naar beneden buigende mond. Hij torst een verzameling kleurrijke spullen op zijn rug, maar dit is niet wat het misschien lijkt; Wilbert is niet per ongeluk verstrikt geraakt in al die spullen. Hij heeft ze zelf verzameld. En het is nogal wat wat hij meevoert. Van een ouderwetse grammofoon, tot een duikershelm. Een fiets, een paraplu, een ladder en wat al niet, verzameld in een bootje dat Wilbert achter zijn vin vasthoudt. Hij gaat gebukt onder zijn last en hoewel dat nergens met zoveel woorden wordt gezegd, kun je daarin als volwassen lezer natuurlijk gemakkelijk een hebberige consument herkennen. Wilbert houdt zodoende ook de volwassen (voor)lezer een spiegel voor.

Wilbert mist iets en zoekt en zoekt. Hij vindt steeds meer spullen, maar die doen geen recht aan zijn verlangen. Als hij aankomt bij een prachtig rif dat kleurrijk in beeld is gebracht door illustrator Jim Field, en daar zijn slag wil slaan, steekt Klaartje Krab daar een stokje voor. Zij slaat alarm en waarschuwt de zeedieren in het rif:

‘Pas op!’ schreeuwde Klaartje.
Je zag ze verstarren,
de krabben, de kreeften, de schollen, de scharren,
uit angst voor dat grote, gevaarlijke beest.

Klaartje Krab zorgt voor een ommekeer in het leven van Wilbert èn in het verhaal, want als Wilbert met zijn grote lijf het rif vol kleine zeediertjes dreigt te verpletteren, houdt Klaartje hem tegen met een wijze les:

‘Weet je,’ zei Klaartje, ‘iets doen voor elkaar,
een vin om een schouder, een helpende schaar,
er zijn voor een ander, niet nemen, maar geven,
dáár word je gelukkiger van in het leven.’

De illustraties van Jim Field, die hierboven al kort ter sprake kwamen, zijn gedetailleerd en toegankelijk. De walvis is een vriendelijke reus met ronde vormen. De zeedieren uit het rif hebben de meest prachtige kleuren en zijn daarom een feest om naar te kijken.
De illustrator weet met een paar eenvoudige pennenstreken de emoties van de diertjes weer te geven. De prenten laten zien wat de tekst vertelt en vullen aan. Luchtbelletjes in de vorm van hartjes geven de hervonden harmonie weer. En aan het einde van het verhaal heeft Wilbert zijn spullen weggegeven aan de zeedieren in het rif, terwijl dat niet in de tekst wordt genoemd. Het is trouwens ook niet het belangrijkste wat Wilbert te geven heeft. Als hij diep bij zichzelf naar binnen kijkt, weet hij ineens wat hij kan geven: Het walvissenlied dat zijn moeder voor hem zong toen hij klein was.

Na het voorlezen van dit prentenboek zou je kunnen vragen wie er, net als Wilbert, ook zo van spullen houdt. Hoe zou het kunnen dat Wilbert bijna direct geen lol meer heeft in de spullen die hij verzamelt? Wie geeft er wel eens iets? Zo ja, wat dan? Zijn het altijd spullen die je geeft, of kan je ook iets anders geven? En wat maakt gelukkig? Zijn dat spullen, of juist andere dingen?

Het prentenboek is klankrijk vertaald door Bette Westera. Het is haar vijfde vertaling in een serie van Rachel Bright en Jim Field. In deze prentenboeken wordt in dierenverhalen een sociaal emotioneel onderwerp toegankelijk gemaakt voor kleuters. Hoewel de moraal in dit verhaal er voor de volwassen lezer wat dik bovenop ligt, is dit toch een heel mooi prentenboek dat door ritme en rijm buitengewoon prettig leest en in het gehoor ligt. Het is alsof het walvissenlied van Wilbert melodieus doorklinkt in de tekst.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De walvis wilde meer
Illustraties: Jim Field
Tekst: Rachel Bright

Wilbert de Walvis leidt een tobberig bestaan. Hij is niet gelukkig, hij is op zoek naar iets, maar naar wat? Hij weet het zelf eigenlijk niet. Hij voelt steeds maar een leegte in zichzelf die hij maar niet gevuld krijgt ondanks de enorme hoeveelheid spullen die hij uit wrakken van schepen verzamelt. Heel eventjes is hij dan blij met de nieuwe aanwinsten, maar de volgende dag is dat vrolijke gevoel weer weg. Wilbert zoekt en zoekt en sleept van alles mee, maar hij wil steeds maar meer...

Diep in zijn hart weet hij wel dat al die spullen verzamelen niet helpt maar wat wel? Hij dobbert maar wat in het rond en ziet ineens een schitterend oord. Wilbert is gefascineerd, al die kleurige visjes, die glanzende schelpen, kleurige koralen, daar valt vast wat te halen, denkt hij.

Niemand in het kleine, drukke oord ziet het gevaar aankomen, alle zeedieren hebben het druk met... ruzie maken! Alleen het kleine krabbetje Klaartje ziet de gigantische Wilbert naderen. Ze schreeuwt: 'Daar komt Wilbert! En Wilbert wil meer!' Helaas hoort niemand haar. Help, wat moet ze doen?
Maar wat is die kleine Klaartje dapper! In haar eentje neemt ze het op tegen het enorme dier. Ze gaat flink tegen hem tekeer en vertelt hem eens eventjes goed de waarheid. Hij moet o.a. maar eens leren géven in plaats van steeds maar nemen.
En Wilbert? Wilbert is ontroerd! Dankzij kleine Klaartje leert hij zijn levensles en weet hij eindelijk hoe hij de leegte in zijn leven kan vullen.

Het verhaaltje is aardig, maar de kreet 'Wilbert wil meer', voegt niet echt in het verhaal. Verder doet de oplossing om de leegte te vullen nogal vreemd aan voor een walvis met een enorme hoeveelheid spullen om zich heen. En de tekst is, ondanks de knappe vertaling, ook wel een beetje tongbrekend. Tekstueel valt het boek dus wat tegen. De boeken De leeuw in de muis en Laat maar los Koala van ditzelfde duo spraken me meer aan.

Maar dan de afbeeldingen van De walvis wilde meer ... Die zijn prachtig, kleurig en aansprekend!
We zien Wilbert met een enorme lading spullen aan zijn lijf rondzwemmen (zie de cover) en alle zeedieren zijn indrukwekkend uitgebeeld. Ze hebben geweldige 'gezichts'uitdrukkingen. Alles is ook vanuit een erg mooi perspectief weergegeven. Die afbeeldingen máken het hele boek en daardoor wordt de beetje tegenvallende tekst een stuk minder erg!

ISBN 9789025774257 | Hardcover | 32 pagina's | Gottmer | maart 2021
Vertaald door Bette Westera | Afmeting 30,8 x 24,7 cm | Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Rachel Bright