Natalie Quintart

Kleine tractor wil vliegen
Illustraties: Philippe Goossens
Tekst: Natalie Quintart

Kleine Tractor heeft veel vrienden: op de eerste plaats Lili de aanhangwagen, maar ook met Laura de eend, Leo het varken, Annette de kip, Anton het paard en met Jules de hond is hij vaak druk op de boerderij waar ze met z’n allen wonen.
Op een dag is Kleine Tractor met al deze vrienden in de wei als ze daar een vliegtuigje zien staan. Wie zou dat zijn?
Ze zijn nieuwsgierig en gaan gauw kijken. Het is Gaston, een vliegtuigje dat wel een beetje lijkt op Kleine Tractor: hij heeft wielen. Eentje minder dan Kleine Tractor.
Maar, zegt Annette: Gaston heeft ook vleugels. Kleine Tractor weet dan nog niet wat Gaston met die vleugels kan, maar dat ontdekt hij al snel als ze een wedstrijdje doen: wie het eerst bij de haag is.

Gaston wint natuurlijk, die kan veel harder. En Kleine Tractor is een beetje jaloers. Hij wil ook wel vleugels! Hij wil ook kunnen vliegen!
Ach, zeggen Laura en Annette: vleugels hebben wij ook! Zo bijzonder is dat niet hoor…
Maar of het helpt dat ze dit aan Kleine Tractor laten zien?

Gelukkig ontdekt Kleine Tractor dat ook een vliegtuig niet alles kan…

In deze boeken met Kleine Tractor in de hoofdrol wordt steeds een wijze les geleerd, zonder dat het er overigens duimendik boven op ligt. Voor de kleintjes is het gewoon een leuk verhaal waarin ze zich misschien wel herkennen. Philippe Goossens maakt opnieuw de prachtige illustraties, die intussen ook een herkenpunt zijn!

Natalie Quintart (1961, Beloeil) heeft een kunstopleiding gehad, en werkte als theatermaker. Ook muziek heeft haar belangstelling en natuurlijk het maken van boeken.
Philippe Goossens (1963, Brussel) werkt als freelance illustrator. Hij houdt zich al enige tijd bezig met kinderboeken en jeugdboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine Tractor leert delen
Illustraties: Philippe Goossens
Tekst: Natalie Quintart

Kleine Tractor kijkt niet zo blij op de omslag van dit nieuwe boek in de serie waarin hij de hoofdrol speelt. Is hij nou boos op die zwaluwen die om hem heen vliegen?

Maar: zwaluwen, dat betekent dat de lente er is!
Daar wordt iedereen blij van! Toch?
Maar Kleine Tractor moet ineens zijn schuur delen. Ze hebben het hem niet eens gevraagd!
Ze zijn lastig vindt hij: het raam mag ineens niet meer dicht, want zijn gasten moeten in en uit kunnen vliegen!
En als ze kleintjes krijgen, dan komen er zoveel dieren op kraamvisite!
Kleine Tractor vindt het maar niets. Al die drukte in zijn huis!
De maat is vol als hij ontdekt dat hij ook nog onder de vogelpoep zit!

Geen wonder dat hij zo boos kijkt. Hij wil dat ze opkrassen. Weg met al dat lawaai en die viezigheid!
Ga maar ergens anders wonen!
Boos gaat hij uit rijden. En dan…

Ja, gelukkig verandert Kleine Tractor van gedachten.
Samen delen betekent ook echt samen: ook de vogeltjes hebben een taak.
Als je dat samen afspreekt en je er ook aan houdt, dan kan delen heel goed.

Natalie Quintart weet het verhaal dat toch een boodschap bevat weer erg leuk te brengen. In het begin stelt ze behalve Kleine Tractor ook zijn vrienden voor: Lili de aanhangwagen, Leo het varken, Jules de hond, Laura de eend, Anton het paard en niet te vergeten Annette de kip. Philippe Goossens maakt er de vertrouwde illustraties bij. Hij verstopt kleine grapjes in zijn tekeningen, heel leuk. Zou het kinderen opvallen? En het boek straalt echt lente uit! Frisse kleuren, bloemetjes overal en klein grut. Heel leuk!

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Oscar en Nina en de zwarte vogel
Tekst: Natalie Quintart
Illustraties: Myriam Berenschot

Het derde boek alweer waarin de kat Oscar en zijn vriendinnetje, de muis Nina, een avontuur beleven.
Zij zijn de wachters van de vuurtoren. Elke nacht steken ze de vuurtoren aan, voor de boten. Als die zien dat het licht brandt, weten ze dat ze dicht bij de gevaarlijke kust zijn.

In een eerder avontuur hebben ze een nieuw vriendje gemaakt: het aapje Bamboe. Hij woont nu ook bij hen. Walvis Serafine is ook een vriend, maar een walvis kan natuurlijk niet in een vuurtoren wonen! Serafine zwemt dus in de zee, en de drie vrienden klimmen vaak op haar rug om een tochtje te maken.

Op een keer ziet Oscar dat een zwarte vogel in het water drijft. De manier waarop is best gek: hij beweegt niet! En als ze gaan kijken merken ze dat hij ook moeilijk ademhaalt.
Werk aan de winkel dus: kunnen ze de vogel beter maken?
Nu moeten de vrienden uitzoeken hoe ze een vogel het beste kunnen helpen.
Zelf hebben ze geen idee: wat eet een vogel eigenlijk? En hoe kunnen ze hem weer leren vliegen? Dat kunnen ze zelf immers niet!
Gaandeweg ontdekken ze dat Eole, zo heet de vogel, heel bijzonder is…

Mooi verhaal over helpen en vriendschap.
Als je de eerdere avonturen niet gelezen hebt is dat niet erg. Wat je moet weten om dit verhaal te volgen, staat ook in dit nieuwe verhaal.
De afbeeldingen zijn erg mooi! Sfeervol, sprekende kleuren, lekker veel details. Grappig zoals Myriam Berenschot Serafine heeft uitgebeeld!
Weer een mooie aanwinst dit boek!

Natalie Quintart (1961, Beloeil) heeft een kunstopleiding gehad, en werkte als theatermaker. Ook muziek heeft haar belangstelling en natuurlijk het maken van boeken.

Myriam Berenschot illustreert het liefst, maar schrijft ook wel eens teksten.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Kleine Tractor en het babyhertje
Illustraties: Philippe Goossens
Tekst: Natalie Quintart

In het nieuwe avontuur van Kleine Tractor vraagt papa Tractor of hij wat hooi wil gaan halen in het weiland bij het bos. Ze zijn daar nog niet, als hij toch stopt. Zijn vriendin Lily de aanhangwagen reageert verbaasd. ‘Waarom stoppen we?’ Vraagt ze.
Er ligt een babyhertje zomaar midden op de weg. Wat is er met hem aan de hand?
Kleine Tractor legt hem met hulp van Leo het varken in de aanhangwagen, en zonder hooi rijden ze terug naar de boerderij. Jules de hond heeft het al snel gezien: het diertje heeft zijn poot verzwikt.

Natuurlijk laten ze hem niet aan zijn lot over. Het kleine hertje wordt in de watten gelegd. Nou ja, in het hooi dan, ook lekker warm. Maar is het beestje nu zo eigenwijs? Hij blijft niet liggen, terwijl het pootje nog niet genezen is!

Kleine Tractor snapt het wel, wat moet zo'n hertje in een bak hooi, in een schuur! Hij organiseert een rondleiding, en dat vindt het hertje erg leuk. Als het pootje weer beter is gaan ze wandelen, maar als ze bij het bos komen, doet het hertje wat vreemd.
Papa Tractor legt het uit: natuurlijk wil hij terug naar zijn papa en mama! Dat vindt Kleine Tractor wel erg jammer, hij wilde er best een vriend bij op de boerderij!
Zorgen voor wie dat nodig heeft maar ook weer loslaten als dat beter is, dat is de les van dit verhaal.

Ieder verhaal over Kleine Tractor heeft zo zijn eigen thema, maar het is natuurlijk vooral leuk om al die mooie afbeeldingen te bekijken terwijl je naar degene die voorleest luistert.
In het begin worden de vrienden van Kleine Tractor nog even voorgesteld, voor wie hen nog niet kent. En dan volgt het avontuur, met paginagrote illustraties waarop de dieren uit het verhaal zonder opsmuk getekend staan. Op zich allemaal vrij eenvoudig, maar er zijn toch steeds de kleine details waar je op kan wijzen: je ziet namelijk ook de vriendjes van Kleine Tractor, die verder niet in het verhaal voorkomen. En nog wat andere dieren.
Opnieuw een leuk verhaal!

Natalie Quintart (1961, Beloeil) heeft een kunstopleiding gehad, en werkte als theatermaker. Ook muziek heeft haar belangstelling en natuurlijk het maken van boeken.

Philippe Goossens (1963, Brussel) werkt als freelance illustrator. Hij houdt zich al enige tijd bezig met kinderboeken en jeugdboeken.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Kleine Tractor en de kerstboom
Illustraties: Philippe Goossens
Tekst: Natalie Quintart

Voor wie Kleine Tractor niet kent, begint Natalie Quintart met vertellen dat hij op de boerderij woont met al zijn vrienden. En Papa Tractor natuurlijk. Kleine Tractor gaat graag met zijn vader mee, om om zijn eigen manier te helpen bij het zware werk dat papa doet.

Papa Tractor moet enorme boomstammen vervoeren. Af en toe loopt hij vast in de modder, zo zwaar zijn die. Zoiets kan Kleine Tractor nog niet natuurlijk. Maar: papa heeft wel een ideetje voor Kleine Tractor, zodat hij zich ook nuttig kan maken:

‘Dit jaar mag jij onze kerstboom uitzoeken,’ zegt papa.

Dat vindt Kleine Tractor heel erg leuk, en na even goed zoeken vindt hij er dan ook een.
Een boom die net als hijzelf klein is. Dat past bij hem. Jij mag met ons mee, zegt hij! Maar het is die dag al te laat, Papa Tractor gaat naar huis.
De volgende dag gaat Kleine Tractor met zijn vriendin Lili, de aanhangwagen, terug naar het bos.
Maar waarom kijkt dat boompje zo sip? Het is toch heel leuk om versierd te worden met glinsterende kerstballen, en hangers, en lichtjes, en nog veel meer! En dan een feestje te bouwen!

Kan het boompje uitleggen aan Kleine Tractor waarom hij liever blijft staan waar hij staat?
En kunnen ze dan misschien tot een oplossing komen?

Het is een mooi verhaaltje met een belangrijke boodschap.
En wees gerust: er zal een fijn kerstfeest gevierd worden, met mooie versieringen in de boom, en al Kleine Tractors vrienden zijn er, en ze dansen en zingen…
Een echt Kerstfeest!

Behalve dat het boek in kerstsfeer getekend is, is het ook winters: het is een witte kerst! Behalve Lili hebben de andere vrienden dit keer geen speciale rol, maar ze zijn er wel steeds bij. En er zijn nog meer vriendjes in het bos: een everzwijn, een moeder en een kleintje, en een konijn, en een eekhoorntje.
Voldoende voor interactie: de jonge (mee)lezer kan de dieren zoeken. Toch is het niet echt druk op de pagina’s. Behalve als het feest is, tonen de pagina’s een vrij rustig beeld. De illustraties zijn steeds over twee pagina’s, met de tekst in kleine stukjes daar op gedrukt.
Fijn prentenboek dus!

Natalie Quintart (1961, Beloeil) heeft een kunstopleiding gehad, en werkte als theatermaker. Ook muziek heeft haar belangstelling en natuurlijk het maken van boeken.

Philippe Goossens (1963, Brussel) werkt als freelance illustrator. Hij houdt zich al enige tijd bezig met kinderboeken en jeugdboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine Tractor en Oscar
Illustraties: Philippe Goossens
Tekst: Natalie Quintart

Kleine Tractor is bekend, Natalie Quintart heeft al meer verteld over zijn avonturen. Maar Oscar? Wie is dat?
Niet het paard dat je ziet, want dat is Anton. De kip dan? Nee, dat is Annette. De eend, die kennen we ook, dat is Laura, en het varken dat achter het stuur van Kleine Tractor zit, nee, die heet ook niet Oscar. Dat is Leo.
Maar wie is Oscar dan wel?

Daar komen we achter als onze vrienden op een ochtend op pad gaan, met z’n allen in de kar die Lili heet. In de wei zien ze een nogal verfomfaaid bootje. Jawel: dat is dus Oscar!
Hij ligt daar alleen en verlaten en ziet er niet uit: er zitten gaten in het zeil, de verf is afgebladderd, en hij is nogal smerig. Maar al gauw ontdekken de vrienden dat Oscar kan vertellen als de beste. Iedere dag komen ze luisteren naar zijn avonturen. Tot Oscar op een dag verdrietig is: hij zou zo graag naar zee willen, maar ze komen hem niet meer halen, hij is nergens meer goed voor, zegt-ie.
Nou, dan kent hij Kleine Tractor en zijn vrienden nog niet! Die weten wel een oplossing. Ze gaan hard aan het werk…

Philippe Goossens staat garant voor de herkenbare afbeeldingen van de dieren, met de juiste gelaatsuitdrukkingen. Als het niet zo droevig was, zou je het schattig noemen: een huilend bootje! Mooie frisse kleuren en veel details, speciaal voor de jonge lezers die meekijken.
Het verhaal gaat over vriendschap, over hoe je kan samenwerken om een droom te verwezenlijken.
Dit is een thema dat vaker terug komt in kinderboeken, maar het kan niet vaak genoeg benadrukt worden. En Kleine Tractor is schattig…

Natalie Quintart (1961, Beloeil) heeft een kunstopleiding gehad, en werkte als theatermaker. Ook muziek heeft haar belangstelling en natuurlijk het maken van boeken.

Philippe Goossens (1963, Brussel) werkt als freelance illustrator. Hij houdt zich al enige tijd bezig met kinderboeken en jeugdboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine Tractor is bang
Illustraties: Philippe Goossens
tekst: Natalie Quintart

Het zou kunnen dat je Kleine Tractor al kent, er zijn al twee boeken verschenen met hem in de hoofdrol.
Blijkbaar is hij niet zo heldhaftig als je van een tractor zou verwachten! In dit boek laat hij zien dat hij de wereld maar eng vindt. Als het regent dan. Verder valt het wel mee.

Op de boerderij waar hij woont heeft hij veel vrienden: Lili de aanhangwagen bijvoorbeeld. Maar ook met de dieren kan hij uitstekend overweg. De eend, het varken, het paard, de kip, de hond, met iedereen eigenlijk wel.
Maar zijn grote held, dat is natuurlijk papa! Papa Tractor is groot en sterk, en nergens bang voor. En Papa Tractor wil dat zijn zoon ook zo wordt. ‘Morgen gaan we de heuvel af,’ zegt hij. Kleine tractor verheugt zich er op.

Maar de volgende dag regent het! Dat vindt hij niet leuk, maar ja, hij moet wel mee met papa, want ‘een tractor moet altijd klaarstaan.’ Maar als het niet helemaal goed gaat, en Kleine Tractor uitglijdt in de modder, kruipt hij terug in de schuur. Niks hoor, hij gaat er niet meer op uit als het regent!
Dan staat ineens Lili de aanhangwagen voor zijn neus. ‘Kleine tractor, kom gauw! De rivier stroomt over!’
Wat nu? Het regent nog steeds…

Een mooi verhaal over angst. Herkenbaar dus, want iedereen is wel eens ergens bang voor. Of geweest, Papa Tractor was vast ook wel eens bang!
Het verhaal is duidelijk en wordt in korte hoofdstukken verteld. Voorlezen terwijl een kind kijkt naar de illustraties werkt prima. Die illustraties zijn fleurig, verdeeld over hele pagina’s met de tekst daar op. De dieren beleven een eigen avontuur zonder tekst, en daarbij zijn vooral de kleine kuikentjes grappig, springend over de bladzijden.
Een boek om vaak uit voor te lezen!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De vleugeltjes van Mauro
illustraties: Laurence de Kemmeter
tekst: Natalie Quintart

Op de tekeningen kan je al zien: de vogeltjes gebruiken hun vleugels zoals wij onze handen gebruiken.
Wij vliegen niet met onze handen, en vogels hadden niet door dat vliegen bij hen wél tot de mogelijkheden behoorde. ‘Vogels zijn veel te zwaar,’ zegt de papa van Mauro.
Mauro komt daar op een ietwat vervelende manier achter. Hij verliest een wedstrijd hardlopen van de haas en de vlinder. De vlinder lacht hem uit: ‘Kon je maar vliegen hè, dan ging het stukken sneller!’
Mauro zou er zich wel bij neer willen leggen, maar het zou just zo goed uitkomen als hij wél zou kunnen vliegen! Zijn zusje Maartje is namelijk ziekelijk, en de dokter adviseert om met haar naar zee te gaan. Tja... maar dat is veel te ver weg.
Misschien weet de oude vogel raad? Over die vogel vertelt oma vaak verhalen, hij zou oud en wijs zijn, en alle geheimen kennen! Stel nou dat hij echt bestaat! Dan kan hij vast wel helpen.
Mauro gaat op pad, met zijn vriend de vlinder. De berg waar hij heen wil is wel erg ver. Maar gelukkig willen andere dieren hem wel helpen.
Zal hij de oude vogel vinden? En zou die hem dan kunnen helpen?
Of heeft de vlinder gelijk en is het maar een verzinsel van oma?

Mauro is een klein vogeltje dat slimmer blijkt dan de andere vogels. Hij heeft doorzettingsvermogen, is moedig en heeft veel voor zijn lieve zusje over. Daar wordt hij netjes voor beloond, zo vertelt Natalie Quintart kinderen het verhaal.
Het is een wijze les: het loont om anders te zijn dan de anderen. Het is de moeite waard om ergens voor te gaan, en je niet tegen te laten houden door anderen die vinden dat je te veel risico’s neemt.
De meeste prentenboeken hebben wel een of ander lesje in zich, maar het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is dan ook niet het geval. Je kan het lezen cq vertellen als een leuk verhaaltje over een slimme mus.

Misschien heeft de uitvoering wél een bedoeling: het is bepaald geen lief, zoetig boek geworden. De tekeningen komen ‘hard’ over qua uitvoering. De oppervlakken worden opgevuld met behulp van een veegtechniek als bij aquareltekeningen, maar waar aquarel vaak met pasteltinten gedaan wordt, zijn hier harde kleuren gebruikt. De oude wijze (ijs-)vogel bijvoorbeeld ziet er streng en ongenaakbaar uit.
Er is veel aandacht besteed aan details op de tekeningen, waardoor je er een heel verhaal van kan maken. De afbeeldingen zelf zijn niet levensecht, maar wel duidelijk herkenbaar als wat ze moeten voorstellen. Is het mooi? Tja, kwestie van smaak denk ik.
Ik vind de vlindertjes met hun lieve gezichtjes wel erg leuk!

ISBN 9789044821696 |Hardcover |32 pagina's |Uitgeverij Clavis | februari 2014
Leeftijd vanaf 5 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vleugeltjes van Mauro
illustraties: Laurence de Kemmeter
tekst: Natalie Quintart

Heel lang geleden konden vogels nog niet vliegen. Ze gebruikten hun vleugeltjes om te zwaaien of hun snaveltjes af te vegen of om hun kindjes in te wiegen. Vliegen was voor vlinders, niet voor mussen zoals Mauro.
Maar ach, zo erg was het nou ook weer niet, veel erger was dat Mauro's zus Maartje zo ziek was. Ze hoestte de hele dag door. Eigenlijk moet ze naar zee, had de dokter gezegd, van die frisse zeelucht zou ze goed opknappen. Maar de zee was heel ver weg, dat eind konden Mauro en zijn zus niet lopen.
Mauro piekerde zich suf, hoe kon hij zijn zus helpen? Maar toen oma weer vertelde over de oude wijze vogel van de berg die zelfs zieke vogels beter kon maken wist hij wat hem te doen stond.
Stiekem ging hij in zijn eentje op pad, hij liep het hele eind naar de berg die aan de andere kant van het bos lag. Onderweg kwam hij allemaal aardige dieren tegen die hem een stukje op weg hielpen. Eindelijk kwam hij bij de berg aan en ontmoette daar de oude vogel. Maar de oude vogel gaf hem een antwoord waar hij niets aan had, dacht Mauro...

Een apart sprookjesachtig verhaal met een leuk en grappig eind. De tekst is in een mooie duidelijke letter afgedrukt.
De potloodtekeningen zijn wisselend van kwaliteit. Wel jammer want het originele verhaal verdient beter vind ik maar het scheelt ook dat ik niet houd van dit soort illustraties. Sommige afbeeldingen komen namelijk een beetje knullig over, alsof een kind dat redelijk kan tekenen erg zijn best heeft gedaan, vooral de donkere tekeningen in het begin vind ik niet echt geweldig. Maar de latere warmgekleurde potloodtekeningen gecombineerd met, vermoedelijk, aquareltechnieken maken veel goed, die zijn erg sfeervol en zien er een stuk professioneler uit.
Qua verhaal een dikke acht, qua afbeeldingen wisselend voldoende en onvoldoende.

Maar... oordeel zelf zie facebook

ISBN 9789044821696 Hardcover 32 pagina's Clavis februari 2014
Afmeting 26,9 x 25,3 cm Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Natalie Quintart