Het kabouterboek

Het kabouterboek
Loes Riphagen

Loes Riphagen is inmiddels een gerenommeerde kinderboekenschrijfster en -illustrator. Haar boeken over Coco zijn een begrip. Verder illustreerde zij o.a. de mooie boeken De kusjeskrokodil van Jozua Douglas en Het rode ei van Han van der Vegt. Die boeken zijn met name dankzij Riphagens afbeeldingen een succes geworden.

Het kabouterboek is weer een heel ander boek geworden. In het boek vertelt kabouter Kik over zijn leven.
Hij heeft vier vingers en vier tenen aan elke hand en voet. Zijn navel zit op zijn rug. Hij is geboren met een rond hoofd maar weet dat zijn hoofd later langzaam een puntvorm krijgt.

Kik woont in de stad, onder de vloer van een grachtenhuis, samen met zijn momo, popo, omo en opo, broertjes en zusjes en alle huisdieren. Het huis hangt van vondsten in elkaar. De trap is van luciferstokjes gemaakt. de boekenkast is opgebouwd met stukjes karton, de wieg is een halve walnoot, kevers helpen met het schoonmaken van poepbroekjes en de snuitkevers stofzuigen de boel. Tegen dieren praat Kik in gebarentaal. Hoewel de slak hem niet helemaal begrijpt...
Kik gaat nog bij zijn opa en oma in het bos op bezoek en we lezen over vermommen, eten, douchen en naar bed gaan enz.

Op zich is het een leuk boek, waarin heel veel te zien en op te zoeken is, Maar toch spreekt het me niet aan. Ik heb lang na lopen denken waarom dat zo is, want ik ben best wel een liefhebber van Riphagens werk. En uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het teveel over bijzaken gaat.
We zien uitgebreid wat er in Kiks rugzak zit - allemaal al dan niet noodzakelijke frutsels die vrij klein afgebeeld zijn - we zien het eten van de kabouters dat per stuk getekend breeduit getoond op twee grote pagina's, het is vrij kaal. De verzameling van Kik idem dito. De artikelen zijn allemaal net te klein weergegeven om de toch leuke humor in de afbeeldingen goed te kunnen zien.

Ook wordt in feite te lang over één onderwerp verteld, zoals over de vermommingen. Er zit geen vaart in het boek. Alles uit het leven van de kabouter wordt wel getoond en genoemd maar het blijft vrij vlak. De afbeeldingen zijn nogal statisch. Het verhaal gaat niet leven, ondanks die kleine grapjes in de afbeeldingen. Maar gezien de lovende recensies van Trouw, Parool en 'Jaap leest', over Het kabouterboek zal één tegengeluid niet van veel invloed zijn.
Mijn grootste verlangen is echter gewoon dat kinderen het boek wél leuk vinden.

Zie ook het Inkijkexemplaar en oordeel zelf.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar