Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries

Meneer Kandinsky was een schilder. Op een dag ontsnapte er uit een schilderij waar hij mee bezig was een huppelend blauw paardje.

Dit zijn de beginregels in dit mooie boek over Kandinsky. Alleen meneer Kasinksy kan het blauwe paardje zien en het diertje gaat altijd met hem mee. Het paardje fluisterde steeds dingen in meneer Kandinsky's oor zoals 'Kijk goed om je heen, alles heeft zijn eigen heel speciale kleur.'
Of het paardje zei: 'Je mag zo'n huis ook best eens rood maken! Of paars, of scheef, of kleiner of groter... Je mag best laten zien wat je bij zo'n huis vóelt!'

Meneer Kandinsky vond het heerlijk om te schilderen zoals het paardje zei en maakte daardoor heel andere schilderijen dan mensen gewend waren. Hij schilderde blauwe bomen, vlekken, strepen... dat was wat híj voelde als hij naar huizen of bomen of wegen keek. Maar de mensen vonden meneer Kandinsky maar raar. Een huis was toch niet geel en de zon was roch niet paars?
Meneer Kandinsky kwam die mensen op een middag tegen, en hij schrok ervan hoe kwaad ze op hem  leken te zijn

.
'Daarom schilderde hij de volgende dag zichzelf, op zijn paard, vluchtend voor al die griezelige strenge figuren die zijn schilderijen zo lelijk vonden.'
Toen het schilderij af was, was het blauwe paardje weg! Meneer Kadinsky zocht en zocht maar het paardje was en bleef weg. Hoe moest hij nu schilderen? Gelukkig wist hij het op een dag weer, alleen schilderde hij nu in plaats van wat hij zag, wat hij hoorde buiten zichzelf en binnen zichzelf. Hij schilderde bijvoorbeeld het geluid van een trein.
Toch voelde meneer Kandinsky zich erg alleen zonder zijn paardje maar op een ochtend toen hij aan een heel groot schilderij met de allerprachtigste geluiden werkte leek er iets in de verte te galopperen!
'Ach!' riep meneer Kandinsky verbaasd. 'was je dáár! Natuurlijk, ik had het kunnen weten...' Hij nam een aanloop en...


Wij als volwassenen weten onmiddellijk de link te leggen tussen het blauwe paardje en de kunstenaarsvereniging Blaue Reiter die Kandinsky opgericht heeft. Een kind weet dat niet maar toch heeft de schrijver de link weten te leggen door het blauwe paardje op te voeren in het verhaal. Verder heeft Daan Remmers de Vries in eenvoudige taal heel goed weer weten te geven wat Kandinsky dreef, waar hij voor stond én hoe er door de omgeving naar zijn werk werd gekeken. Heel knap om dit in een paar zinnen en op zo weinig bladzijden te kunnen weergeven.
De illustraties helpen daar wel bij. Elke pagina, zowel links als rechts,  vertoont namelijk een erg mooie afbeelding waarin je het werk van Kandinsky herkent. Op de eerste pagina zie je een afbeelding gemaakt door Daan Remmers de Vries waarop je meneer Kandinsky in een atelier ziet werken aan een schilderij in de 'Kandinskykleuren' Aan de muur van het atelier hangt een foto van... Kandinsky! Voor de laatste afbeelding in het boek is heel toepasselijk het schilderij 'hemelblauw' van Kandinsky gebruikt. Alleen zweven tussen de afbeeldingen op dat schilderij nu ook meneer Kandinsky en het blauwe paardje.
Het is een prachtig verzorgd boek en je zou het aan ieder kind willen geven omdat het zo mooi en goed gedaan is. Als je een kind iets wil leren over kunst of een kunstschilder dan is dit een uitstekende manier om dat te doen. 

Jammer genoeg kreeg ik dit boek te laat in handen om mensen te verwijzen naar het Gemeentemuseum in Den Haag waar, naast een overzichtstentoonstelling van 20 jaar illustraties van Daan Remmerts de Vries uit meerdere boeken, alle afbeeldingen van dit boek  tentoongesteld werden. Die tentoonstelling liep tot 24 mei 2010.


ISBN 9789025856243 Hardcover 32 pagina's | Leopold B.V. | februari 2010 Vanaf ca. 4 jaar.
Uitg. in samenw. met Gemeentemuseum Den Haag.

© Dettie, 3 juli 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!