Ik kan het!

Ik kan het!
illustraties: Myriam Berenschot
tekst: Adam Ciccio

Het verhaal gaat over Bange Bram. Hij durft niet met de andere kinderen mee te spelen want stel bijvoorbeeld dat hij valt en zijn knie bezeert. Als kinderen hem vragen om samen te voetballen wil hij ook graag meedoen maar zijn angst is groter, dus zegt hij nee. Hij vindt het zo akelig dat hij al die dingen niet durft dat hij het liefst in een diepe kuil zou willen weg kruipen.

Na schooltijd loopt hij dan ook boos en verdrietig naar huis, hij zou wel willen schreeuwen uit frustratie. Hoe kan hij zijn angst laten verdwijnen?
Het bos wordt steeds donkerder en mistiger, Bange Bram ziet het steeds somberder in. De dieren proberen hem te helpen maar helaas, de angst blijft. Zij vinden het ook naar om Bram zo droevig rond te zien lopen.
Uiteindelijk komt Bram bijna huilend thuis en zijn moeder vraagt bezorgd wat er is.
Als Bange Bram vertelt wat hem dwars zit dan geeft mama hem een wijze les.

'Een prentenboek dat een sleutel wil aanreiken om voluit te leven. Voor dappere kinderen en kinderen die dapper willen worden, staat op de cover te lezen.' Op zich is het thema van het verhaal ook goed. Maar helaas is de gebruikte taal hoogdravend en de zinnen zijn veel te lang.
Een kind van vijf zal dan ook niet gauw begrijpen wat mama zegt. Vermoedelijk is de vertaling niet erg geslaagd want boeken van Adam Ciccio zijn juist vaak vrij speels. Clavis vertaalt regelmatig zelf prentenboeken en dat is helaas voor het merendeel geen succes. De vertalingen ontaarden vaak in vrij stijve teksten en in een niet kindvriendelijke taal geschreven. Het zou een goed idee zijn echte vertalers in te schakelen want dit is echt zonde van het boek. De taal slaat het verhaal dood.

De afbeeldingen van Myriam Berenschot zijn gelukkig wèl erg aansprekend en zij geven de gebeurtenissen prachtig en beeldend weer. We zien de angst in de ogen van Bram en de opluchting als mama gesproken heeft. De afbeeldingen vormen zelfs bijna een verhaal op zich.
De kleuren in de illustraties geven precies de stemming van Bram weer, het wordt steeds donkerder door het verdriet van Bram en de mist toont dat hij niet helder ziet wat hij moet doen. Gelukkig zorgt mama ervoor dat alles weer helemaal licht wordt!
Kortom, mooie prenten maar jammer van de tekst.

Adam Ciccio heeft een praktijk voor poliklinische geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en volwassenen in Marblehead, Massachusetts, dezelfde stad waar hij momenteel woont. Hij is de auteur van verschillende prentenboeken die focussen op ontwikkeling en zelfvertrouwen tijdens de vroege kinderjaren.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar