Sam en de ongelooflijk lieve Boy
of hoeveel rampen er kunnen gebeuren voor je dertien wordt
Kristien Dieltiens

Sam, kort voor Samantha, is bijna dertien als ze met haar moeder mee verhuist naar Oostende. Ze baalt er vreselijk van. Waarom konden ze niet gewoon bij oma blijven? Het was toch goed waar ze was? Nu moet ze naar een nieuwe school, waar ze niemand kent. En waar haar vriendin Babette niet zal zijn.
Wat ook niet echt meehelpt is dat het in het nieuwe huis een puinhoop is. Het is niet klaar: ‘het voelt  als een slecht passende jas met gescheurde zakken en slijtageplekken aan de mouwen’.
De wc is verstopt, mama is druk bezig om beneden een praktijkruimte in orde te maken om er een fysiopraktijk te kunnen beginnen, en ze heeft geen tijd voor de rest van het huis. Nanna, die ook bij hen woont, heeft er ook geen tijd voor: zij moet kunst maken, zorgen dat haar atelier in de tuin klaar is.

Ze laten Sam een beetje aan haar lot over, en ook al weet zij wel dat ze van haar houden, ze zou zo graag haar oma bij zich hebben, die altijd tijd voor haar had. Maar nu ook niet meer: ze heeft haar oma geleerd met Facebook om te gaan, en nu heeft oma ineens veel vrienden, en gaat ze op stap! Ook Babette schijnt het te druk te hebben om te mailen. Voor Sam blijft alleen een dagboek over, het lege boekje dat ze van oma kreeg – tegelijk met een geldbiljet – toen ze vertrok.
Tijger, zo noemt ze het dagboek, en ze schrijft er inderdaad af en toe in. Het is het verhaal dat we lezen...

Een verhaal dat vertelt hoe ze gepest wordt op haar nieuwe school, omdat ze nieuw is, maar ook omdat ze anders is: ze is aan de mollige kant, en in tegenstelling tot de andere meisjes ziet ze er nog uit als een kind. Met Nanna’s eigengebreide truien is ze het mikpunt van spot. Ze maakt het zelf nog erger als ze laat merken hoe goed ze is met rekenen, dus dat moet ze maar niet meer zo goed doen, besluit ze.

Haar poes loopt weg, dat ook nog, en als ze op zoek gaat, vraagt de overbuurman of ze niet naar zijn poesjes wil komen kijken. Hij woont met zijn oudere zoon in een vreselijk rommelig huis, maar de poes heeft kleintjes, en dat vindt Sam wel zo leuk, dat ze vaker naar André gaat. Ook al heeft mama haar gewaarschuwd voor vreemde mannen die vriendelijk voor je zijn. André heeft immers wél tijd voor haar. Net als die jongen die ze leert kennen via Facebook, Boy, de jongen die in haar oude kamer woont en die haar leuk vindt. Nou, als mama en Nanna vinden dat ze alles zelf wel kan, dat ze een grote meid is, dan kan zij ook een daad stellen: als ze dertien wordt, zal ze een nacht van huis wegblijven. En ze spreekt af met Boy.
Als er in haar omgeving en in haar zelf in korte tijd veel verandert, wordt een meisje snel 'groot'. Sam wordt op zichzelf teruggeworpen, maar ze is eigenlijk nog helemaal niet volwassen. En er gaan ongelukken gebeuren, je voelt het aankomen...

Kristien Dieltiens leeft zich uitstekend in en hoe ze dat gedaan heeft, vertelt ze achter in het boek: ze heeft gesproken met kinderen die in eenzelfde situatie zaten – en erger – als waar ze haar hoofdpersonage in laat komen. Als een kind worstelt met de eerste tekenen van de puberteit, als een kind onzeker is, en ook nog gepest wordt, dan wordt dat kind makkelijk slachtoffer van iemand die kwaad wil. Want die weet precies hoe hij zo’n onzeker kind kan paaien.
Sam is onzeker, ze zit niet lekker in haar vel, en met het geld van oma eet ze haar onrust weg. Daardoor denkt ze dan weer dat de pestende meiden gelijk hebben als ze haar uit maken voor potvis. Bovendien ontdekt ze dat ze niets van het leven heeft begrepen, althans niet zoals haar leeftijdgenootjes de wereld bekijken. Ze voelt zich een provinciaaltje, dom en naïef, en dan ook nog dik: geen wonder dat ze valt voor vriendelijke woorden.
Mooi geschreven - met duidelijke Vlaamse inslag - helder verteld, en nog spannend ook. Heerlijk boek!

ISBN 9789462342620 | Hardcover | 184 pagina's | Abimo |oktober 2014
Leeftijd vanaf 11 jaar

© Marjo, 26 januari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER