http://mirjammous.nl

Alle Dagen Hartstikke Druk
ilustraties: Marja Meijer
tekst: Mirjam Mous

 
Indy is gek op alles wat met indianen te maken heeft. Hij weet er ook heel veel over te vertellen, bijvoorbeeld dat Indianen elkaar namen geven die bij hun karakter passen, zoals Kleine Zonneschijn als iemand altijd vrolijk is. Er is één indiaan die helemaal geweldig is volgens Indy, en dat is Sitting Bull (Zittende Stier). Maar Indy heeft zichzelf Springende Stier genoemd omdat hij niet stil kan zitten.

Indy bouwt graag een tent van zijn dekbed en wat dekens.

“In mijn indianentent is het lekker stil. Daar worden mijn hersens rustig van.
Normaal gesproken is mijn hoofd net een druk kruispunt. Met toeterende auto’s die zich niets aantrekken van voorrangsregels. Ze willen allemaal tegelijk oversteken zodat ze tegen elkaar botsen. Mijn moeder zegt dat ik er een agent bij moet denken die het verkeer regelt. Soms helpt dat een beetje, maar meestal vergeet ik het.”

Indy’s moeder is de enige die hem echt begrijpt, zij vertelt hem aldoor precies in de goede volgorde wat hij moet doen ’s ochtends voordat hij naar school gaat, want anders vergeet hij bijv. zijn pyjamabroek uit te doen. Ook houdt ze er goed rekening mee dat Indy niet tegen drukte kan, waardoor zijn zus Nienke wel eens boos wordt. Indy mag veel meer dan zij, vindt ze:

Mijn zus kijkt me moordlustig aan. "Indy krijgt nooit op zijn kop. Waarom moet ik altijd rekening met hem houden? Ik heb er genoeg van!" [...]

Indy is het daar natuurlijk helemáál niet mee eens...

Nienke is een Liegende Buffel. Alsof ze altijd rekening met mij moet houden. Pfff, mijn vader en moeder verwennen haar veel meer dan mij.
Ik denk dat ze meer van Nienke houden.

Meester Tim heeft ook niet zoveel begrip voor Indy. En dat vindt Indy niet eerlijk.  Hij wil écht wel stil zitten maar het lukt gewoon niet, waardoor hij regelmatig van zijn stoel valt. En dan moet hij in de hoek staan of wordt hij op de gang gezet.

“Ik word er soms verdrietig van als ik stil wil zitten en het niet lukt. Dan ben ik Verdrietige Traan Indiaan.”

Indy vergeet heel veel, raakt van alles kwijt, botst overal tegenaan, laat steeds dingen vallen én heeft dus problemen op school, de lessen die hij moet maken lukken ook al niet goed. De meester belt ook steeds met zijn ouders en dan zijn zij verdrietig omdat het zo slecht gaat op school. Indy baalt daarvan en wordt er somber van. Ziet de meester dan niet dat hij écht zijn best doet?

Het is duidelijk dat Indy ADHD heeft, dat betekent Alle Dagen Harstikke Druk zegt zijn moeder. Maar Indy heeft wat anders bedacht… Alle Dagen Helden Daden. Dat klinkt veel beter! Indy  heeft het er moeilijk mee, niemand wil met hem spelen en als hij wat doet dan krijgt hij steeds waarschuwingen of moet hij stoppen want hij is te druk, of het is niet goed wat hij doet, of het is teveel en ga zo maar door. Indy vertelt ons steeds wat hij wil doen en hij bedoelt het allemaal zo goed maar niemand snapt dat!

Indy is zo enthousiast over alles dat hij domme en soms zelfs gevaarlijke dingen doet. En als iedereen tegelijk tegen hem tekeer gaat dan gaan de sirenes af in zijn hoofd en ontploft hij en weet niet meer wat hij doet. Gelukkig is mama er altijd voor hem. Indy krijgt later pilletjes, dan wordt het wat rustiger in je hoofd zegt mama, helaas, ook die helpen niet goed. Eigenlijk kan het zo niet langer, er moet een oplossing komen en die komt er ook, Indy gaat naar een speciale school, vertelt mama, waar meesters en juffen zijn die wél rekening met Indy's ADHD houden. Maar Indy is het daar helemaal niet mee eens! Of toch wel?

Het verhaal is op een vlotte, soms humoristische manier, vanuit de ogen van Indy verteld. Het maakt goed duidelijk wat ADHD met het kind doet en wat het voor het kind zelf betekent. Gelukkig zijn er wel oplossingen te vinden, zoals die speciale school, zodat het voor het kind zelf allemaal beter te hanteren is. Daardoor stijgt ook zijn eigenwaarde, want door al die mensen om hem heen die maar roepen dat hij dit, dat, zus, zo niet mag en stout, onberekenbaar, ondoordacht, onverantwoord enz. is, voelen kinderen zich vaak heel vervelend.
Doorheen het boek staan grappige zwart-witafbeeldingen van Marja Meijer.

Een fijn, lichtvoetig, maar toch serieus, boek voor elk kind, (groot)ouders, leraren en leraressen die met ADHD te maken hebben. (Maar ook zonder ADHD indicatie is het een prettig boek om te lezen.)

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789000358953 | Hardcover | 94 pagina's | Uitgeverij Holkema & Warendorf | april 2018 (1e druk 2004
Leeftijd 10+

© Dettie, 9 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boy 7
Mirjam Mous

Een boek in vier delen die beginnen met een spreuk. Deel een bijvoorbeeld heeft als spreuk/motto:
'Door vol te houden bereikte zelfs de slak de ark van Noach''
(Japanse wijsheid)

Heel leuk gevonden, maar in een jeugdboek? Nou ja, wie weet.
Het verhaal gaat over een jongen, Sam, die zich terugvindt op een 'uitgestrekte gele vlakte', hij weet niet wie hij is, hij weet niet waar hij is, of hoe hij er gekomen is, hij heeft alleen een rugzak. Daarin zit een folder van de pizzahut, een rol bankbiljetten, een flesje water, een pyjama en een tandenborstel, een foto van een of ander groot grijs gebouw, en... een mobieltje. Hij denkt dat hij gered is, met een mobieltje kan je hulp inroepen immers? Maar eerst even horen wat er ingesproken is:  'wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie' Nou ja! Hij herkent zijn eigen stem! Dus... wat nu? Het voicemailtje beantwoorden levert ook niets op, de man aan de telefoon denkt dat hij een grappenmaker is als hij vraagt wie hij aan de lijn heeft.
Maar dan is er redding: hij hoort een auto. Inderdaad wordt hij meegenomen door Lara, en vindt hij onderdak in het huis van haar tante. Toch blijkt het allemaal niet zo simpel, en daar komt hij pas achter als hij, met hulp van Lara en de spullen uit zijn rugzak, op zoek gaat naar zijn verleden.
Daarbij raakt hij verstrikt in een science-fictionachtige wereld, waarin geld wederom de nietsontziende factor is.

´Over een paar jaar schijnen we geen paspoorten of pasjes met pincodes nodig te hebben. Dan loop je gewoon even langs de scanner van de supermarkt en het geld wordt automatisch van je rekening afgeschreven.  Handig, zeggen de makers. Ik vind het alleen maar eng. Alsof je zit opgesloten in een elektronische kooi.´

Dit is vast de reden waarom Mirjam Mous dit verhaal geschreven heeft. Het schrikbeeld van de toekomst.
Het is een spannend verhaal, waarbij je af en toe denkt ' kan dit wel?' maar dan snel weer doorleest, want je wil weten hoe het verder gaat met Boy 7 en zijn vrienden. Als de jongen zijn geheugen kwijt is, blijkt dat verleden alleen maar in een soort prullenbakje in zijn hoofd te zitten. Het kan teruggehaald worden. Grappig, maar of dat mogelijk is? En dat mobieltje is ook wat twijfelachtig.
Maar, ik zei het al: het is spannend, het zit goed in elkaar, met verrassende wendingen, je legt het boek niet zomaar weg!

ISBN 978 90 475 0594 5 Hardcover 284 pagina's | Unieboek | maart 2009
Vanaf 12 jaar

© Marjo, december 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Fluisterwater

Marit (15) ziet een saaie vakantie voor zich opdoemen: haar ouders gaan niet op vakantie, en haar vriendin gaat bij een oma logeren omdat die haar pols gebroken heeft. Marit is klein van stuk en heeft daardoor een minderwaardigheidscomplex. Zonder haar vrolijke vriendin voelt ze zich erg alleen.
Marits vader is schilder, overdag schildert hij deuren, kozijnen en muren, en 's avonds schildert hij zeemeerminnen. Hij heeft een schilderopdracht gekregen in het Dolfinarium en regelt daar voor Marit een baantje. Zo ontmoet ze Nathan, voor wie ze als een blok valt, maar ze durft hem niet eens aan te spreken.
Op een dag koopt ze blauwe schoenen met hoge hakken, en die doet ze aan als ze uitgenodigd wordt op een feestje van andere vakantiewerkers van het Dolfinarium. Als ze van een trapje valt breekt ze de hak van een schoen, en ze besluit naar huis te gaan. Dan doemt Nathan voor haar op, die haar naar huis brengt. Maar onderweg blijft haar hak in het wiel haken en ze vallen.
Als Marit ontwaakt uit haar coma, ontdekt ze dat haar benen verlamd zijn.
Op de eerste bladzijde al weten we dat Marit in een rolstoel zit, haar vader raadt haar aan alles van zich af te schrijven.
Eigenlijk is het boek het verhaal van de Kleine Zeemeermin, in een modern jasje. Het verhaal van Marit loopt parallel met dat van de Kleine Zeemeermin. Ook de Zeemeermin is klein van stuk. Ook zij is verliefd op een onbereikbare prins..
Marits vader leest het verhaal van de Zeemeermin voor aan Marit als ze in coma ligt, zo kunnen we de beide verhalen naast elkaar volgen. Heel aardig boek, genomineerd voor de Kinderjury.

ISBN 9789026997303Hardcover 128 pagina's | Unieboek | september 2003
Leeftijd 12-15 jaar

© Marjo, november 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!