Efua Traoré

De vloek van de schelpen
Efua Traoré

‘Ze bleef naar het huis staren. Ineens viel haar een deel in het hek op waar een spijl ontbrak. De ruimte tussen de andere spijlen was daar groot genoeg om iemand door te laten…’

Kuki woont nog maar net met haar zwangere moeder en diens nieuwe man, dokter D. in een nieuwe buurt waar ze niemand kent. De school is ook nieuw, ze voelt zich er niet thuis. De andere meisjes negeren haar omdat ze het mikpunt is geworden van het bazigste meisje van de klas. Moji was altijd in gezelschap van andere meisjes, en voerde het hoogste woord.
Kuki durft ook niet tegen haar in te gaan. En wat begint met de tas voor Moji dragen loopt steeds verder uit de hand.

Als ze alleen op speurtocht gaat in de buurt, ontdekt ze het verlaten huis met het hek er om heen. Het moet ooit een prachtig huis geweest zijn, een kroonluchter hangt er nog, en er stonden prachtige kasten. Wel leeg en vol stof. Op de oprit lagen mooie schelpen, en ook op andere plekken in het huis vindt ze schelpen. En ineens ziet ze een meisje! Een straatkind? Ze ziet er haveloos uit. Maar ze heeft wel een mooie ketting met een schelp om haar nek.

Enilo wordt een vriendin, maar er is wel iets vreemds met haar aan de hand. Waarom woont ze in een leeg huis? Waar is haar familie?
Het maakt Kuki niet uit. Enilo is aardiger dan welk meisje op school ook.
Maar…

‘En zelfs al zouden we in die Abiku-mythes geloven, dan nog zeggen ze allemaal dat de dertiende verjaardag een mijlpaal is. Zodra je dertien wordt, ben je geen kind meer en is het gevaar geweken'.

Gevaar? Haar tante Bisola weet er alles van: zij waarschuwt Kuki tegen ondeugende Abiku, die bezit nemen van kinderen, en geeft haar amuletten.
Daar wordt Kuki’s moeder boos om: het is onzin, dat geklets over geesten!
Maar als het nu waar is wat tante Bisola zegt? Kuki is nog net geen dertien…

En magisch verhaal over vriendschap. En pesten.
Omdat het verhaal zich afspeelt in Nigeria komen er vreemde woorden in de tekst voor. Achterin staat een woordenlijst. En daar vind je ook een nawoord van de schrijfster.
Nigerianen geloven vaak in geestverschijningen, vervloekte families, goden en… intelligente schildpadden.

Efua Traoré (1976) is een Nigeriaans-Duitse verhalenschrijver. Ze won in 2018 de regionale Commonwealth Short Story Prize en werd in 2022 genomineerd voor de Waterstones Children's Book Prize. Haar debuut, Kinderen van het drijfzand, werd door The Guardian uitgeroepen tot een van de beste kinderboeken van 2021. Het boek kreeg in 2023 in Nederland een Zilveren Griffel.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Efua Traoré