De zoon van de berentemmer
Xavier-Laurent Petit

Als je de kost moest verdienen door rond te reizen met een tamme beer, dan had je het eind vorige eeuw niet best. Deze zigeunergroep kwam meer en  steeds meer in de verdrukking.
Maar zigeuners zijn een trots volk, ze hebben een eigen cultuur, eigen normen en waarden.
Ze stelen niet, ze lenen.

‘Dimetriu betaalde de boodschappen die hij meebracht nooit. Dat was waar. Maar betalen, dat was een zaak voor de rijken. Wij waren arm.’

Nadat hun auto het begeven heeft, wordt het gezin van Lazar Zidar, dat de kost met moeite verdient met hun tamme beer, ook nog door de politie verjaagd. Maar wat moeten ze nu dan?

En dan zijn er mensen die hun prooi ruiken: mensensmokkelaars.
Ze hebben weinig keuze en stemmen toe in een wurgcontract: ze gaan naar Parijs, en als ze de reis terugbetaald hebben zijn ze vrij. Dat zal nooit lukken natuurlijk, eenmaal in de klauwen van deze mensen, is het vrijwel onmogelijk om daar uit te ontsnappen.
En de beer kan niet mee, die laten ze dan maar los in de bossen. En de oma van het gezin wil niet mee. Blijven over: vader, moeder, de broers Dimetriu en Ciprian, en hun zus Vera.

Ciprian  is degene die die het verhaal vertelt, hoe ze in Parijs aankomen na een vreselijke reis, en daar terecht komen in de krottenwijk aan de rand van de stad. En daar moeten ze werken, hetgeen inhoudt dat de jongens al stelend de stad doortrekken, dat Vera bedelt in de metro, en dat hun vader ’s nachts lood en koper steelt.
Ze zijn illegaal – ze weten overigens niet eens waar en wanneer ze geboren zijn, dat deed er nooit toe. Maar nu zijn ze een makkelijke prooi voor mensen die niets goeds in de zin hebben.

Als op een dag Ciprian in het Parc Luxembourg twee mensen gebogen ziet zitten over een bord met poppetjes, is zijn interesse gewekt.
En het leven van het hele gezin zal veranderen.

Behalve dat het mooi geschreven is, is dit boek belangrijk omdat de jeugd er uit leert hoe het is om tot het uitschot te horen. Als je nog nooit de beschikking hebt gehad over stromend water en elektriciteit, dan zijn de krotten van een wereldstad nog niet eens zo erg. En als je ziet dat andere mensen in overdaad leven, dan is het toch niet slecht om daar een graantje van mee te pikken? Zij moeten toch ook eten?
Ciprian beseft wel dat ze arm zijn, dat hun manier van leven verre van ideaal is, maar hij weet niet beter. Hij heeft er zelfs moeite mee om mee te gaan in de ‘verbeteringen’  die hem aangeboden worden, want hij weet nog niet zo zeker of het inderdaad wel bèter is! Ze zijn dit nieuwe leven niet gewend.
Maar het talent dat hij heeft – hij had geen idee! – brengt hem in een heel andere wereld.

Armoede, onverdraagzaamheid, vooroordelen zijn de thema’s. Ciprian steelt je hart, en je juicht hem toe als hij ondanks zijn achtergrond de kans krijgt om zijn onvermoede talent te gebruiken.
Een modern sprookje? Ja dat is het wel. Maar ook een hoopvol verhaal over kansen grijpen als die geboden worden.
Dan is er ook nog de mooie omslag. Een fantastisch boek!

Xavier-Laurent Petit (1956, Île-de-France, Frankrijk) schreef al eerder boeken voor iets oudere jeugd. Dit is het eerste dat vertaald werd.

ISBN 9789021681276 | hardcover | 272 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | december 2022
Vertaald uit het Frans door Leny van Grootel
Leeftijd vanaf 11 jaar

© Marjo, 29 januari 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER