https://www.dbhiguera.com

De laatste verhalenverteller
Donna Barba Higuera

Als  ze op het punt staat om de reis van haar leven te maken, bezoekt ze haar geliefde oma. De dertienjarige Petra weet dat ze haar nooit meer zal zien.
Voor de laatste keer luistert ze naar een verhaal, een cuento, zoals haar grootmo4eder haar die haar hele leven al heeft verteld.
Maar dan is het afscheid daar.
Petra vertrekt met haar broertje Javier en hun ouders naar een nieuwe planeet. Achter hun rug zal hoogstwaarschijnlijk de aarde vernietigd worden: de komeet Halley koerst recht op de aarde af.
Ze zijn in het gezelschap van een grote groep geleerden. Ze zijn de uitverkorenen vanwege hun kennis.
Eenmaal aan boord zullen ze in slaap gebracht worden om pas weer te ontwaken bij aankomst op de nieuwe planeet, Sagan.
Het vertrek verloopt chaotisch door actievoerders: een groep mensen die er allemaal hetzelfde uitzien:

‘We hebben deze eeuw al vele beproevingen gehad. En zeer binnenkort zullen we er met nog een te maken krijgen. Stel je eens een wereld voor waarin de mensheid tot overeenstemming komt, waarin iedereen het met elkaar eens is. Met een collectieve eensgezindheid kunnen we alle vormen van conflict voorkomen. Zonder conflict, geen oorlog. Zonder de kosten die gepaard gaan met oorlog, geen hongersnood. Zonder verschillen in cultuur, in uiterlijk, in kennis…’

Dat klinkt goed, denkt Petra, maar ze ziet mannen en vrouwen met geblondeerd, strak achterovergekamd haar, allemaal in hetzelfde uniform en met de handen in elkaar gevouwen bij hun heup. Identieke glimlachen en geen enkel spoortje make-up. En papa zegt dat de manier waarop deze mensen hun doel willen bereiken niet goed is. Ze willen dat iedereen hetzelfde is.
Dus toch niet zo goed?

Als ze aankomen, vierhonderd jaar later, en Petra wakker gemaakt wordt, merkt ze al snel dat haar vader gelijk had. Het is het Collectief gelukt aan boord te komen en de macht over te nemen.
Ieders geheugen is gewist, maar erger dan dat: vele passagiers hebben de reis niet overleefd.

Bij Petra is evenwel iets fout gegaan: ze heeft haar geheugen nog!
Maar heeft al snel door dat ze dat maar beter niet kan laten merken. Ze moet proberen de anderen te helpen. Maar in haar eentje! Dat zal niet meevallen.
Gelukkig heeft ze haar verhalen. Machtige cuentes.

Het is een prachtig utopisch verhaal, zelfs al is het minder aannemelijk dat die verhalen echt zo magisch zijn.  Maar zij kent natuurlijk ook de verhalen over de aarde. Over het leven dat ze daar hadden. En dat zoveel mooier was dan hetgeen het Collectief voor ogen heeft.

Maar dat Collectief is machtig…

Ontroerend verhaal, dat je naar adem doet happen.
Je wilt als lezer echt alleen maar dat dit moedige meisje erin zal slagen haar verhalen te blijven vertellen…

Donna Barba Higuera is een Amerikaanse kinderboekenschrijfster. Haar debuutroman, Lupe Wong Won't Dance, was een Pura Belpré Award-ereboek en PNBA-winnaar in 2021. Haar dystopische roman van middelbare graad, The Last Cuentista, won de Newbery-medaille van 2022 en de Pura Belpré-medaille.

ISBN 9789045128726 | Hardcover | 296 pagina's | Uitgeverij Querido | januari 2024
Vertaald uit het Engels door Adiëlle Westercappel | Leeftijd vanaf 11 jaar

© Marjo, 30 januari 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER