Zie ook de Leestafelrecensies over de boeken van Begga Dom in de categorie jeugd 15+.

Blauwe matrozen

"Wij wonen aan het eind van de wereld en dat heeft zo zijn voordelen. Het is dichter bij de Zuidpool en daar doet papa zijn onderzoekingen. Als we hier wonen, zijn we dichter bij papa en als hij weggaat hoeft hij niet zo ver. Verder is het hier niet anders dan elders. Ik bedoel wij moeten net zo goed naar school en naar de winkel. De wereld is nergens heel verschillend.
Behalve op Antarctica. Daar zijn plekken waar nog geen mens is geweest. Er groeien planten en er leven dieren die nergens anders bestaan. Papa blijft er een hele winter. Je kunt er maandenlang de zon niet zien."

Anna's vader vertrekt weer naar Antarctica en eigenlijk is Anna dat al zo gewend, ze staat er nooit bij stil dat het wel eens gevaarlijk kan zijn.
Deze keer is alles anders, als ze afscheid van papa neemt lijkt het wel of hij huilt! Mama en hij hadden de avond ervoor ruzie en papa heeft een brief geschreven die hij bij het afscheid aan mama geeft. Anna leest de brief stiekem en ontdekt daardoor dat deze reis veel gevaarlijker is dan de andere reizen.
Ze probeert erover met haar oudere broer Finn te praten maar Finn vindt het allemaal onzin wat ze vertelt...
In de haven praat ze met een paar mannen en ook die doen raar over haar vaders reis. Zij vertellen ook dat er nóg een schip naar Antarctica gaat, de laatste van het seizoen. Na een knallende ruzie met haar moeder weet ze wat ze gaat doen... ze gaat naar papa! 's Nacht kruipt ze stiekem aan boord en ontdekt dat er nóg een verstekeling is, hij heet Victor die er uit ziet als een Indiaan. Victor woont op een eiland en hij wil heel graag naar Antarctica om zijn oom te zoeken waar hij al heel lang niets van gehoord heeft.
Om de moed er in te houden vertellen ze elkaar veel en Anna zingt het liedje voor Victor dat ze van haar moeder geleerd heeft.

"Het schip van de wind ligt gereed voor de reis
de zon en maan zijn sneeuwwitte rozen.
de morgen en nacht twee blauwe matrozen -
wij gaan terug naar 't Paradijs."
"Twee blauwe matrozen, dat zijn wij" zegt Victor en hij wijst naar hun handen die blauw van de kou zijn.

Maar dan wordt Anna ziek en moet Victor wel naar de kapitein, want Anna heeft hulp nodig.
Krijgen ze nu heel erge straf? Vindt Victor zijn oom? En Anna's vader... is zijn werk echt zo gevaarlijk deze keer? Zal Anna's moeder niet vreselijk boos zijn?

Een leuk en spannend verhaal dat gelijk veel vertelt over Antarctica en de gevolgen van de verandering van het klimaat. Het verhaal wordt verteld door Anna, waarbij soms taal gebruikt wordt dat een kind van een jaar of tien niet snel zal gebruiken, bijv:
"Hoe overtuigend komen de rotsen hier uit zee! Ze zijn zwart en roze en in hun holtes zit het vol van dieren. Zeehonden maken honkende geluiden aan de rand van het water en kleine krabben verdwijnen als geesten in het zand."
Het verhaal laat ook zien dat dingen soms anders lijken dan ze zijn. Anna beseft nu dat mensen sommige dingen móeten doen en meemaken, net als zij haar reis naar Antarctica heeft meegemaakt. Daar is ze een weer een stukje wijzer van geworden. Ze weet nu dat als je heel veel van iemand houdt je het ook fijn vindt dat diegene kan doen wat hij of zij graag wil!

Achterin het boek wordt meer verteld over de situatie op Antarctica en worden allerlei websites vermeld waar je nog meer te weten kan komen over zowel de noord- als zuidpool.

ISBN: 978 90 448 0796 7 Hardcover, Aantal blz.: 86, uitgeverij Clavis i.s.m. de International Polar Foundation, september 2007
leeftijd 10-12 jaar

© Dettie, januari 2008

Lees de reacties op het forum, klik hier!