Andy Griffiths & Terry Denton

http://www.andygriffiths.com.au

http://www.terrydenton.com

De waanzinnige boomhut van 91 verdiepingen
illustraties: Terry Denton
tekst: Andy Griffiths

Andy en Terry, de schrijver en illustrator, wonen zelf ook in de boomhut van 91 verdiepingen, melden ze, en dat is niet altijd even makkelijk want met zoveel verdiepingen word je steeds afgeleid. Op de ene verdieping zit een onderzeebootbroodbakkerij, op de andere vind je de krachtigste draaikolk ter wereld - zo krachtig dat je broek er van afzakt - , en je kunt ook met de aardappel met jus trein rondreizen of naar de overvolle prijzenkamer gaan, of naar de waarzegster mevrouw Weetallesal, of spelen met de menselijke flipperkast en nog veel meer. Kortom, er is héél veel te zien en te beleven in de boomhut van 91 verdiepingen. Maar afleiding of niet, het nieuwe boek over de waanzinnige boomhut moet er wél komen van meneer Grootneus, hun uitgever...

Andy en Terry, besluiten eerst maar eens naar mevrouw Weetallesal te gaan om te vragen of zij kan zien waarvoor die rode knop in de boomhut dient. De mannen zijn het zelf vergeten... Nou, het belooft niet veel goed. Mevrouw Weetallesal ziet ellende, ellende, ellende, meer ellende en dan niks. Dus ze kunnen maar beter van die knop afblijven. Maar dat is heel moeilijk voor de twee mannen.

Gelukkig verschijnt hun uitgever op het scherm en floept zijn 3 kleinkinderen, een tweeling en een baby, er doorheen. Terry en Andy moeten een dag op ze passen, morgen is hij weer terug en dan wil hij gelijk het manuscript voor hun nieuwe boek hebben. Tja dat is dan wel een probleem, want oppassen, tekenen en schrijven tegelijk is moeilijk. Hoe moeten ze dat voor elkaar krijgen? Maar de kinderen zeggen dat ze zich wel vermaken en op de baby zullen passen... Dus zo gebeurt het.

Maar als Jill, hun grote vriendin, hun rots in de branding en steun en toeverlaat, dit hoort, vindt ze het helemaal geen goed idee, veel te gevaarlijk, zegt ze. Dus gaan ze op zoek naar de kinderen en natuurlijk zijn ze niet te vinden, maar mevrouw Weetallesal is er ook nog en zij weet écht alles, ook waar de kinderen zijn. Het gekke is dat de Terry en Andy wel steeds specifiek moeten vragen wat ze willen, dat weet mevrouw Weetallesal toch al?

De zoektocht verloopt hilarisch. Ze belanden mét de kinderen in de enorme draaikolk en ze zakken dieper en dieper, wel 20.000 mijl onder zee... Maar Andy heeft een onderzeebootbroodje in zijn broekzak, daar stappen ze in en komen zo op een onbewoond eiland uit, die tot hun verrassing onderdeel is van de boomhut! Maar voordat ze daar achter komen beleven ze nog doldwaze avonturen met rooksignalen, de geest uit de lamp en nog veel meer. Ze komen ook nog een sprookjeskleerkast tegen, misschien komen ze wel in Narnia! Maar nee het is een heel ander land dat voor hun ogen verschijnt als ze door de kleerkast stappen.
Geen leeuw, of heks te zien, wel bizarre wezens en springveren om je voort te bewegen.

Later blijkt dat mevrouw Weetallesal niet echt is wie ze zegt te zijn... en dan wordt het ook nog een beetje spannend. Maar de grootste vraag blijft... waar dient die rode knop nou voor?

Kortom, het is een knotsgek boek dat het midden houdt tussen een strip en leesboek. Sommige pagina's bestaan alleen maar uit zwart-wit tekeningen waar héél veel grappigs op te zien is, alleen dat is al leuk. En het verhaal zelf rolt naadloos over van de ene waanzinnig gekke gebeurtenis in de andere. Aan fantasie ontbreekt het beide heren totaal niet! En het lijkt zomaar te allemaal nog te kunnen ook!
Ik heb er echt van genoten! Gelukkig komt er een vervolg... De waanzinnige boomhut van 104 verdiepingen!

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De waanzinnige boomhut van 13 verdiepingen
Andy Griffiths & Terry Denton

De hoofdrolspelers in dit verhaal beginnen met zich voor te stellen. Andy begint met zichzelf - niet zo netjes - en stelt dan zijn vriend Terry voor. Ze wonen in een boom, vertelt hij, maar wel een heel bijzondere boom: eentje die plaats biedt aan een boomhut met dertien verdiepingen. Als hij vertelt wat er allemaal in die boomhut aanwezig is, dan is het niet eens zo vreemd als verderop blijkt dat ze zelf niet eens meer weten wat allemaal! Een groenteverdamper, een bowlingbaan, een aquarium met mensetende haaien, een slingerliaan, en nog veel meer! Maar: om die boomhut te kunnen onderhouden moet er wel brood op de plank: ze moeten een boek schrijven, de uitgever waarschuwt hen dart de uiterste inlevertermijn al verlopen is. Oei, oei, wat nu?

Ze doen hun best, maar ja, als de postbode dat pakketje komt brengen dat Terry besteld heeft, gebeuren al allerlei fantastische dingen. In en boomhut als de hunne willen ze echt geen invasie van zeeapen... of gewone apen!
Hoe krijg je het verzonnen… of gebeurt het echt? In ieder geval gaan ze in hun boek vertellen - eh, tekenen! - wat hen allemaal overkomt in die fantastische boomhut.

Dit boek dateert van 2013 en intussen is de boomhut al flink gegroeid, maar om kennis te maken met deze serie heb ik het eerste boek gelezen. Nou ja, gelezen… de helft van het boek bestaat uit tekeningen. Gelezen en bekeken dus.

Dit soort boeken lijkt makkelijk, dus voor kinderen die minder goed lezen, maar dat is onterecht. Het zijn wel boeken voor kinderen die minder gráág lezen, maar een behoorlijk leesniveau is wel vereist. Anders blijft het bij plaatjes kijken.

De hoofdpersonen in het verhaal heten Andy en Terry. Toevallig! En Andy is de verteller en schrijver, terwijl Terry tekent. Zouden jonge lezers dat opmerken? Nou ja, maakt voor hen ook niet uit, ze zullen waarschijnlijk veel lol hebben in dit boek. Het zijn knotsgekke verhalen, over een kat die een kanarie wordt, en over zeeapen en zeemeerminnen. En over een supervinger. Op sommige pagina’s staat nauwelijks tekst, terwijl er heel veel pagina’s zijn met tekeningen. Met dit soort series hoop ik altijd dat kinderen door de tekeningen verleid worden om ook te tekst te lezen: dan is het boek alsnog geslaagd!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Andy Griffiths & Terry Denton