Het huis in de polder
Erik Jan Tillema

‘Vroeger geloofde ik in spoken. Elke avond voor het slapengaan keek ik achter de deur, onder mijn bed. Stom natuurlijk. Alsof spoken zich daar zouden verstoppen.
Toen ik ouder werd, geloofde ik daar natuurlijk niet meer in.
Spoken zijn verzinseltjes om kleine kinderen bang te maken.

Maar nu twijfel ik…’

Als de verteller een oude boerderij koopt, krijgt hij te maken met een raadsel: de vorige bewoners hebben alles achtergelaten: hun meubels, hun boeken en kleren. En nog vreemder: ook hun persoonlijke eigendommen liggen er
De mensen in de omgeving hebben geen idee waar die mensen gebleven zijn, ze willen er ook niet over praten! Maar de boerderij met een nieuw rieten dak is riant, en ligt ook fantastisch. De verteller is dus reuze blij!

Dan vindt hij bij de persoonlijke spulletjes een dagboek. Het is van de jongen die eerder in de boerderij woonde met zijn ouders. (Hij is ook degene die het citaat hierboven schreef) Wat hij opgeschreven heeft, dat lezen we in dit boek. Een verbijsterend verhaal, dat steeds akeliger en griezeliger wordt. Is het waargebeurd? Je weet het niet, het dagboek eindigt vrij abrupt.

Wie is de jongen die dit opschrijft? Waar is hij gebleven? Heeft hij dit allemaal uit zijn duim gezogen – je zou het denken, niemand verzint zoiets! Maar waarom trof de nieuwe bewoner het huis dan aan alsof het nog bewoond was?

We lezen hoe de jongen met zijn ouders in de boerderij trekt die ze geërfd hebben van tante Clara. De jongen wist niet eens dat er een tante was!  En of hij zo blij is met de nieuwe woonst? Het is een bouwval, het lekt aan alle kanten. Maar behalve de boerderij was er ook geld, en als eerste wordt het dak vervangen. Terwijl zijn ouders helemaal blij zijn met het huis, schrijft de jongen:

‘Hield k mezelf voor de gek? Ik heb weleens gehoord dat je jezelf bang kunt maken dat je denkt dat je angsten werkelijkheid zijn. Dan houden je eigen gedachten je voor de gek. Was dat met mij nu ook aan de hand? Voelde ik iets omdat ik iets wilde voelen? Omdat ik er al weken van uit ga dat er iets vreemds in dit huis is? Stel ik me allemaal dingen voor? Beeld ik het me maar in?’

De lezer mag zelf ontdekken wat de antwoorden zijn op de vragen die de dagboekschrijver zich stelt.
Wees gewaarschuwd: het is geen verhaal voor tere zieltjes.
Het wordt steeds enger, de rillingen lopen over je rug…

ISBN 9789044842692| hardcover | 152 pagina's | Uitgeverij Clavis| maart 2022
Leeftijd vanaf 12 jaar

© Marjo, 5 april 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER