Fake!
Carry Slee

Max’ ouders zijn gescheiden, waarna zijn moeder is gaan drinken. Max wil niets te maken hebben met de nieuwe vriendin van zijn vader, en is woest als zijn vader het ouderlijk huis wil verkopen om een ander huis met haar te kunnen kopen. Bovendien raakt hij dan zijn lucratieve baan kwijt: hij is namelijk met zijn vrienden Levi en Ahmed in de schuur een toko begonnen waar ze fietsen en brommers repareren, met het gereedschap van zijn vader. Zijn vrienden weten niets van de problemen thuis.

Max is verliefd op Olivia, maar het lijkt niet wederkerig. We lezen dat het wel zo is, maar Olivia mag van haar vader niet ook nog eens een vriend hebben, ze zit al op een toneelclub en op school gaat het niet zo best. Haar tegenspeler op die club is Emiel, met wie ze het best kan vinden. Te goed naar Max zijn zin.
Wat hij niet weet: Emiel is homo, maar durft niet uit de kast te komen omdat zijn vader een homohaat koestert. Dus vertelt hij thuis dat hij verkering heeft met Olivia. Dat wakkert de jaloezie van Max nog meer aan. Alleen de meisjes weten hoe het echt zit.

Mila heeft verkering met Levi, en is boos op haar ouders als ze hoort dat ze hoogstwaarschijnlijk met het hele gezin gaan verhuizen naar een andere stad. Als Levi ziet dat Emiel dikke maatjes lijkt te zijn met Mila trekt hij verkeerde conclusies. Emiel pikt alle meiden in! Ze – Levi en Max - zullen hem eens een lesje leren!
Het wordt een lichte schermutseling en de jongens zetten niet door.
Helaas gebeurt er iets ergs: Emiel, die gewend is aan pesterijen, rent wel bang weg, en komt ongelukkig ten val. Hij belandt in het ziekenhuis, in coma.

En dan komt het hoofdthema van het boek ter sprake: een klasgenoot heeft dit allemaal gezien, en het gefilmd. Het leek hem een goed idee om er een lopend filmpje van te maken. Daarin lijkt het alsof Levi Emiel schopt, waardoor Emiel ten val komt. Ruben plaatst dat op YouTube.
Als hij beseft dat het niet zo’n goed idee was, is het al te laat: het filmpje is ontelbare malen gedeeld, en alles loopt uit de hand.  De politie komt op school, Levi wordt geschorst en bedreigd.
Dat het filmpje fake is, gelooft niemand meer…

De kracht van Carry Slee is dat ze haar doelgroep goed aanvoelt. Als ze schrijft voor kinderen op basisschoolleeftijd zitten haar verhalen vol fantasie, met avontuur en in het geval van Juf Braaksel zelfs met een tikje magie. In deze verhalen begint de realiteit langzaam binnen te sijpelen.
Maar de belevingswereld van tieners is anders dan die van jongere kinderen, dus als de doelgroep ouder is, op weg naar de volwassenheid, verandert ook de toon van haar verhalen. Die worden puur realistisch met alle problemen die zich in het leven voor kunnen doen: drugs, drank, pesten, scheiden, homoseksualiteit, en nog veel meer. In de moderne wereld spelen ook nog de risico’s van de moderne media. Ook dat behandelt Carry Slee, alsmede de innerlijke rijping: tieners komen voor keuzes te staan, beseffen meer en meer dat de wereld niet om hen alleen draait.  
Al zijn de problemen velerlei, haar stijl is zodanig dat haar boeken de jeugd zeer aanspreken.

Carry Slee (1949, Amsterdam) is van kind af aan bezig geweest met verhalen: eerst voor haar knuffels, later voor haar leerlingen.
Ze werd dramadocent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten kwamen toen goed van pas, want samen met haar leerlingen bedacht ze verhaallijnen waar ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken van maakte.
Carry Slee heeft meerdere prijzen op haar naam staan; zo won zij negen keer de prijs van de Nederlandse Kinderjury en vijf keer de prijs van de Jonge Jury. En in oktober 2016 kwam daar de Gouden Boekenstapel bij: vijf miljoen van haar boeken zijn er al verkocht.

ISBN 9789000376520 | Hardcover | 272 pagina's | Uitgeverij Overamstel | mei 2021
Leeftijd: 12+

© Marjo, 1 augustus  2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER