Het schapenfeest
Fikry El Azzouzi

Het is de dag van het Offerfeest oftewel het Schapenfeest.  Met dit feest herdenken de moslims het offer dat van Ibrahim werd gevraagd. Ibrahim kreeg van God de opdracht om zijn dierbaarste bezit te offeren. Zijn enige zoon was zijn dierbaarste bezit, maar vlak voordat deze Ismaël geofferd werd verscheen er een engel. Deze vertelde hem dat de opdracht was volbracht en dat  hij een schaap mocht offeren. 
De elfjarige Ayoub moet met zijn vader mee om een schaap te slachten. Ayoub vertelt het verhaal over Ibrahim als volgt: Zijn zoon moest hij offeren aan Allah. Dit was een test. Net voor hij zijn zoon de strot ging doorsnijden, hield Hij hem tegen. Verderop raakte een schaap klem in de struiken. Ontsnappen bleek tevergeefs. De vader slaagde met grote onderscheiding, en het schaap werd geofferd. Wat natuurlijk veel beter was. Stel je voor dat ze mij zouden offeren. Lag het aan mijn vader, hij zou geen moment twijfelen.

Ayoub wil helemaal niet mee met zijn vader, hij wil liever in bed blijven liggen, bovendien lust hij geen schapenvlees. Zijn 3 jaar oudere zus Asia, door Ayoub het Gedrocht genoemd, probeert hem uit bed te krijgen maar het lukt haar niet. Dan komt Hafza, Al Jazeera genoemd, Ayoubs 2 jaar oudere zus die liever is dan het Gedrocht maar zo genoemd wordt omdat ze erg roddelt en vaak verslag uitbrengt aan Ayoubs ouders. Maar ook Hafza lukt het niet om Ayoub te laten opstaan.
Vader komt terug van de moskee... Eindelijk komt Ayoub zijn bed uit, hij moet wel, maar nog steeds wil hij niet mee.
Er is geen ontkomen meer aan, zo meteen begint het kleffe gedoe. Hij kust moeder en zussen tweemaal op elke wang. De hand van mijn vader. Een paar keer per jaar moet ik die kussen. Voor de rest krijg ik er alleen mee te maken als ze me op mijn achterhoofd een scherpe klap geeft. Bij vader draait alles om respect. Dat betkent: zo onzichtbaar mogelijk zijn, hij wordt humeurig zodra hij mij ziet. Braaf knikken en doen wat hij zegt. Ik wil gerust zijn hulpje zijn, zolang zijn vingerafdrukken maar niet op mijn kaak belanden.
Tradities zijn belangrijk voor hem en daarom is het Schapenfeest de dag van het jaar.
(Ook in huis zijn de tradities belangrijk. Elke zaterdag wordt het huis helemaal schoongemaakt. Mannen mogen niet in de keuken helpen. Alle gezinsleden mogen alleen met de rechterhand eten etc. )

Ayoub verzint een ziekte om maar niet mee te hoeven met zijn vader, maakt braakgeluiden op de wc. Maar vaders wil is wet en Ayoub moet mee, hij mag zijn vader niet ten schande maken later. Hij moet leren hoe hij een schaap snel moet slachten. Ayoub probeert zijn moeder nog te bewerken door heel lief tegen haar te zijn maar ook zij trapt er niet in.
Doe niet zo flauw, Ayoub! Je moet goed opletten, later ga je zelf een schaap slachten. Wie gaat het anders voor ons doen als wij oud en versleten zijn? Moeten we het door een slager laten doen? Wat een schande zal dat zijn als mijn zoon geen schaap voor ons kan slachten. Een Schapenfeest is pas een Schapenfeest als je zelf het schaap slacht!
Ayoub móet dus mee. Hij doet bewust de verkeerde emmer, die met de wasknijpers in plaats van de emmer met de slachtbenodigdheden, in de achterbak van de auto en hoopt dat hij er zo alsnog onderuit komt. Ze zullen dan terug moeten om de goede emmer te halen en vader zal zo kwaad zijn dat hij hem thuis laat...
Arme Ayoub, zijn plannetjes lukken maar niet. Vader laat hem achter in de wei, bij het te slachten schaap. Ayoub voelt zich heel zielig, niemand begrijpt hem... Ik begrijp je, zegt het schaap!
Wat volgt is het verhaal van Ayoub en het schaap. Het schaap vindt het helemaal niet erg geslacht te worden vertelt hij nadat Ayoub hem gewaarschuwd heeft. Het schaap is zelfs zo rustig dat vader het niet vertrouwd...  en verhaal gaat halen bij de verkoper. Het is erg hilarisch allemaal. Inmiddels zijn oom Ramzi en Srani gearriveerd en Ayoub hoort ze wel maar is toch meer aan het dromen, aan het fantaseren. Srani plaagt Ayoub ermee, ook zij draagt bij aan de humor in het verhaal.

Het pratende schaap wordt inmiddels door Ayoub De Enige Echte genoemd. Ayoub fantaseert over twee andere schapen die aanvallen, hij noemt ze Misbaksels. Uiteindelijk wordt het dier toch geslacht maar De Enige Echte keert na zijn slachting terug!  Ayoub en hij zullen ten strijde trekken!
Enige echte, wat doe jij hier? Jij was toch geslacht?
De oorlog is niet afgelopen, Ayoub. ik ben teruggekeerd om jou te verlossen van al de Misbaksels. Het is mijn doel om verdwaalde schapen weer naar veilige oorden te brengen. Vanaf nu trekken wij samen ten strijde. Vecht hard en geef je nooit over. De Misbaksels zijn sterker, maar ze zijn arrogant en worden snel moe door hun slechte eetgewoonten.
Duidelijk is dat de verschillende geloven hiermee bedoeld worden.

Het is een verhaal waarin je ook een kijkje op de gebruiken en in het leven van een Marokkaans gezin krijgt. Ayoub, die het verhaal vertelt, heeft moeite met zijn strenge en zwaar gelovige vader die 'jurken' draagt. Moeder is lief en laveert tussen alles door en de zussen zijn vreselijk zoals zoveel zussen vreselijk zijn in jongensogen.  Ayoub fantaseert erg veel en al die fantasieën krijgt de lezer ook voorgeschoteld, dat is af en toe storend. Het onderbreekt het verhaal te vaak. Heel af en toe worden er Vlaamse werkwoorden gebruikt en dat is verrassend omdat je Ayoub als  Marokkaans jongetje ziet. Het kan echter zijn dat mij dat alleen opvalt omdat ik geen Vlaamse ben.
Naar mijn mening gaat het verhaal over een eenzaam jongetje die het allemaal niet zo goed weet. Hij weet zich nog geen houding te geven in een wereld die aan een kant hangt naar het streng gelovige leven dat vertegenwoordigd wordt door de vader. Aan de andere kant is daar oom Ramzi en zijn vriendin Srani die veel vrijer zijn in hun doen en laten. Srani is niet onderdanig, zij heeft het voor het zeggen en oom Ramzi volgt haar. Srani loopt in spijkerbroek en topje ipv de degelijke kleding die Ayoub van zijn moeder en zussen gewend is. Ayoub voelt zich erg aangetrokken tot die twee maar dat rijmt niet met zijn thuissituatie. Hij wordt constant heen en weer geslingerd tussen het leven thuis en buiten.
Wat Ayoub eigenlijk het liefste wil, is stervoetballer worden... laat zijn vader dát maar niet horen!

Het verhaal is met een flinke laag vrolijkheid en humor gebracht en leest vlot weg. Er zitten een paar schoonheidsfoutjes, zoals de vele fantasie,  in dit boek maar dat zullen we maar zien als beginnersfoutjes. De taal is vlot, af en toe aan de grove kant. Voor een jongetje van elf is het woordegbruik soms wel erg ingewikkeld, hoewel in het boek zelf geen moeilijke taal wordt gebruikt. Een apart debuut, een tweede boek van deze schrijver is zeker welkom.


ISBN 9789055154777 Paperback 160 pagina's uitgeverij Van Gennep april 2010

Dettie, juni 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER