Het moois dat we delen
Ish Ait Hamou
Vanaf de eerste bladzijde van dit boek besef je dat er iets gebeurd is wat onherstelbaar is. Maar wat? De sfeer is bedrukt, beklemmend, angstig. Niet zoals in een thriller maar van binnenuit. Iemand heeft het heel zwaar en probeert verder te leven maar is enorm bang en beschadigd. Het vertrouwen in mens en maatschappij is verdwenen en moet voorzichtig weer opgebouwd worden, maar kan dat nog wel?
Heel voorzichtig stapt Soumia, de jonge vrouw om wie het hier handelt, het dagelijkse leven weer in. Ze heeft net vijf jaar gevangenisstraf achter de rug, ze wordt een terrorist genoemd terwijl ze dat niet is. Ze is wel heel naïef, veel te goed van vertrouwen, geweest, ze deed iets wat ze voor ieder ander ook gewoon zou doen, helaas waren voor de vrouw de gevolgen verschrikkelijk. Maar niet alleen voor haar, ook haar broertje en vader zijn meegesleept in het ongewilde drama. Er wordt nauwelijks gesproken in het gezin, niemand kan omgaan met de gevolgen van het gebeurde.
Het broertje wordt gepest en geslagen op school, vader verliest zijn baan. De vrouw vindt het verschrikkelijk en wil hen tweeën helpen om de gevolgen van haar daad te verzachten. Ze kan zich niet langer in huis schuilhouden. Ze móet haar weg in de buitenwereld weer zien te vinden, maar dat is dan wel in een maatschappij die haar uitkotst.
Gelukkig is niet iedereen haatdragend, er zijn mensen die haar verhaal geloven. Een van hen is Hassan, de eigenaar van de buurtwinkel. Hij geeft de vrouw werk voor een paar uur en laat de vrouw boodschappen bezorgen o.a. bij een oude man Luc, een weduwnaar die zijn vrouw nog dagelijks mist. Luc herkent haar onmiddellijk...
"Ik schreeuw naar haar, zo luid als ik kan maar ik weet dat het veel te zacht klinkt. Mijn mond kan die ontploffing niet aan. De woorden volgen elkaar zo snel op dat ik ze zelf niet meer begrijp. Ik roep met zoveel vuur en gig als mogelijk is. Dat ze moet oprotten. Dat ze terug moet naar haar eigen land. Ik doe al wat ik kan om dat vriendelijke gezicht van haar te bekladden. Mijn geschreeuw jaagt haar weg. Ik hoor de deur dichtslaan.
Het is weer stil."
Toch heeft Luc ook iets anders gezien en herkend en dat is vooral de enorme eenzaamheid die ze uitstraalt. De vrouw is kapot van de scheldpartij, de man ook, beiden moeten nadenken over wat er gebeurde. Uiteindelijk herstelt het contact zich, en met dat het vertrouwen bij de vrouw toeneemt ontvouwt zich langzamerhand het adembenemende drama wat zich in hun beider leven heeft afgespeeld. Het contact werkt helend. Maar als de dreiging ontstaat dat de vrouw haar dubbele nationaliteit gaat verliezen, haar Vlaamse paspoort kwijt zal raken, kwetst haar dat enorm.
Toch moet ze door en dat doet ze ook, maar de maatschappij, de buitenwereld is er ook nog....
Dit is zo'n boek dat je even moet laten bezinken, na het lezen moet je iets stils gaan doen om alles te overdenken. Het verhaal toont aan dat de wereld niet vol zit met begripvolle Hassans en zich openstellende Lucs. Het laat zien dat mensen niet naar elkaar willen luisteren, niet elkaars verhaal willen horen. Dat vooroordelen sterker zijn dan de waarheid... En dit alles wordt ons geleverd in mooie, bijna verstilde taal, waardoor het verhaal nog meer impact heeft.
Een verhaal dat je lang zal bijblijven.
Ish Ait Hamou won in 2016 de prijs van Gelijkheid.
ISBN 9789022336953 | Paperback met flappen | 270 pagina's | Uitgeverij Angèle | oktober 2019
© Dettie, 13 mei 2020
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Het moois dat we delen
Ish Ait Hamou
Het boek bevat de volgende delen: ZIJ, HIJ, HIJ EN ZIJ, en tenslotte WIJ.
Het is evenwel niet wat je dan in eerste instantie verwacht, een roman over een vrouw en een man die elkaar ontmoeten en na wat moeilijkheden samen verder gaan.
Zij is de 27-jarige Soumia. Zij is geboren en getogen als Belg, maar heeft, omdat haar ouders Marokkaans zijn, ook een Marokkaans paspoort. Ondanks het feit dat ze net vijf jaar in de gevangenis heeft doorgebracht, had ze nooit kunnen denken dat men haar het Vlaams burgerschap wilde afnemen. Het schokt haar tot in het diepst van haar ziel. Maar die vijf jaar gevangenschap was niet voor niets, hetgeen de lezer mondjesmaat ontdekt.
Soumia woont bij haar vader – moeder is al lang overleden - en haar broertje van elf jaar en komt nauwelijks buiten. Men noemt haar de taxi-terroriste, gebaseerd op een waanzinnig verhaal. Zij is naïef geweest, ze was te goed van vertrouwen en moet nu leren leven met een enorm schuldgevoel, en met de haat van de buurtbewoners.
Haar vader is zijn baan kwijt, kan met moeite zijn boterham verdienen, haar broertje wordt op school gepest, en zelfs bij de voetbalclub is hij niet veilig, al is hij degene die de ploeg vaak aan een overwinning helpt. Soumia moet zich herpakken, en krijgt daarbij hulp van Hassan, die een buurtwinkeltje runt. Hij vraagt haar boodschappen te bezorgen bij een oudere man.
Die man is HIJ, Luc. Een oudere man, die treurt om het verlies van zijn vrouw. Maria was alles voor hem. Op het moment dat hij beseft wie Soumia is, komt hij in tweestrijd. Is zij degene die slecht is, zoals iedereen haar afschildert? Of is zijn mensenkennis toch nog goed, en is zij net zo eenzaam als hij zelf is? Maar het kost hem veel moeite haar toe te laten tot zijn leven.
Het hoofdstuk ZIJ EN HIJ dat uitloopt in WIJ zou er op kunnen wijzen dat alles goed gaat aflopen. Ish Ait Hamou heeft evenwel voor een realistisch einde gekozen.
Hij maakt duidelijk dat als mensen niet open staan voor de ander er nooit een samenleven in vrede kan bestaan.
Behalve dat het een prachtig verhaal is dat je lang bij zal blijven, is het ook stilistisch helemaal tiptop. De vorm, de taal, helemaal zoals we deze schrijver intussen kennen.
Opnieuw een belanghebbend boek, dat hopelijk de lezer zal inspireren tot luisteren, tot een open houding zonder vooringenomenheid.
We zijn allemaal mensen.
Ish Ait Hamou (1987), een Belg met Marokkaanse ouders is voormalig danser, auteur, theater- en televisiemaker. Sinds 2017 is Hamou stadsambassadeur van de stad Vilvoorde.
ISBN 9789022336953 | paperback | 270 pagina's | Uitgeverij Angèle | oktober 2019
© Marjo, 28 december 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Als je iemand verliest die je niet kan verliezen
Ish Ait Hamou
‘Ze ontmoetten elkaar compleet onverwacht, op een zonnige ochtend, onderweg naar hun toekomst. Zij was voor hem een oor geweest en hij voor haar een vergrootglas. Ze hadden elkaars leven niet veranderd, maar ze hadden wel een zaadje van verandering in elkaar geplant’
Het zwaar gewonde slachtoffer van zinloos geweld in een klein stadje wordt binnengebracht op de eerste hulp van het ziekenhuis dat eigenlijk helemaal niet toegerust is om hem te behandelen. De ambulanciers ‘hoopten dat de man niet onder hun ogen zou sterven. Het was nog nooit gebeurd, nog nooit hadden ze een man in een dergelijke toestand in hun ambulance gedragen.’
Ook de dienstdoende arts weet, als ze ziet hoe hij toegetakeld is, dat ze dit niet alleen kan. Er rest haar geen keuze: ze moet assistentie vragen aan de enige arts die in de buurt is, terwijl ze die nieuwe arts niet mag. Die chirurg is Sheila, ooit een beroemd chirurg bij een groot ziekenhuis. Iedereen vraagt zich af waarom ze nu hier werkzaam is. Niemand ziet evenwel hoe zij schrikt als ze hoort wie de patiënt is. Ze kent deze man, Sulayman, een Palestijnse vluchteling.
Het was een ontmoeting in een trein. Twee onbekenden die elkaar hun geheimen toevertrouwden. In die paar uurtjes ontstond de kiem van een veelbelovende vriendschap. Allebei dragen zij de last van hun verleden. En daar staat ze nu. Ze móet deze man redden.
Twee drama’s vormen de achtergrond van het verhaal, allebei kennen ze het: iemand verliezen die je niet verliezen kan, en dan door moeten leven.
In deze kleine roman vertelt Ish Ait Hamou over de vluchtelingenproblematiek en over het verwerken van een verlies. Hij heeft gekozen voor een verhaal met flashbacks. Terwijl de operatie gaande is, lezen we over het gesprek in de trein. Dit werkt uitstekend, het verhaal wordt langzaam opgebouwd, en net als Sheila wil je dat ze de man kan redden.
Tussen de hoofdstukken door staan twee pagina’s met ECGritmes.
‘Je weet toch als jij niet jij bent dan misschien is iemand anders jij.’
‘Euhm.’
‘Ja, ik weet niet. Ze zeggen als iemand sterft nog een dag mag leven in lichaam van iemand anders. En nu in je lichaam is. Dat is interessant.’
‘Dat zou grappig zijn. Ik denk niet dat er iemand is die in mijn schoenen zou willen staan.’
‘Ja, die persoon misschien veel voelt pijn met je kleine schoen.’
Het is vooral dit deel van het gesprek dat Sheila het langst bij zal blijven. Was ze wel wie ze dacht dat ze was?
In zeer mooi poëtisch proza toont Ish Ait Hamou wederom dat hij een begaafd schrijver is.
De omslag van het boek is fraai gekozen: je leven aan een zijden draadje…
Het boek werd geschreven voor de Vlaamse campagne 'Te Gek!?'. Daarin wordt getracht psychische gezondheidsproblemen via de media, lezingen en concerten bespreekbaar te maken bij het grote publiek.
Ish Ait Hamou (Vilvoorde, 9 april 1987) is een Belgisch (hiphop)danser en choreograaf, televisiepresentator, schrijver en mental coach van Marokkaanse afkomst. In Nederland is bekend als danser, choreograaf en jurylid van 'So You Think You Can Dance'.
In 2014 debuteerde hij met 'Hard hart' en in 2015 verscheen zijn tweede boek 'Cecile'.
ISBN 9789022332504 | Paperback | 128 pagina's | Manteau| januari 2016
© Marjo, 22 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
