Het jaar van de vloed
Margaret Atwood

De wereld wordt bestuurd door de corporations, bedrijven dus. Mensen die er werken wonen in Compounds, zijn bevoorrecht in zekere zin, maar in feite zijn ze een soort gevangenen, want ze worden streng gecontroleerd. Buiten de compounds is ook een wereld, namelijk die van de plebs. Daar is de sekte van de Hoveniers van de Heer gesitueerd. Die sekte probeert de evolutie en het creationisme met elkaar te verenigen. Dat lukt best, als je bedenkt dat één dag voor God hetzelfde is als duizenden en nog eens duizenden jaren voor de mens.
In de bloeiperiode van de sekte is de wereld al op haar einde. Dat geldt in ieder geval voor de mensheid. De aarde is zo opgewarmd, dat je niet meer buiten kunt zijn zonder zonnehoed en zonnebrandcrême, de misdaad tiert welig in de plebsgebieden en de corporations proberen controle te houden met hun politiemacht en, stiekem, door banden met de maffia.

Als het verhaal begint, heeft de waterloze vloed plaatsgevonden. Die heeft de meeste mensen het leven gekost. Toby, een ex-hovenier, heeft de ramp wel overleefd. Zij houdt zich op op een kuuroord, waar nog wat eten is. Ze wordt bedreigd door genetisch gemanipuleerde varkens en door het feit dat ze niet precies weet wat en wie er nog leeft. Nog een andere vrouw heeft het overleefd: Ren. Zij was ooit met haar moeder bij de hoveniers gaan wonen, en later weer teruggekeerd naar de compounds.

Vanuit het perspectief van deze twee vrouwen wordt de voorgeschiedenis van de vijfentwintig jaar vlak voorafgaande aan de waterloze vloed verteld. Langzamerhand wordt duidelijk dat de wereld in die jaren al recht op haar einde afstevent.

Het is een verhaal dat voortborduurt op de vraag: wat gebeurt er als we doorgaan zoals we, als mensen, nu bezig zijn. We gebruiken heel veel energie waardoor de aarde opwarmt, de macht van bedrijven kent bijna geen grenzen, grote groepen mensen vallen overal buiten, dieren worden gezien als produkten, de farmaceutische industrie heeft een heel grote macht en wie weet brengen zij zelf ziekten in de wereld waarvoor ze dan weer medicijnen kunnen verkopen. Genetische manipulatie zorgt voor honden waarvoor je niet allergisch kunt zijn, voor voedsel met speciale kenmerken. Is het zo’n grote stap naar de genetische manipulatie van mensen, waardoor die, volgens bepaalde criteria, ook volmaakt worden? In het jaar van de vloed  lukt het een wetenschapper om zulke mensen te fabriceren. Ze zijn niet benijdenswaardig, maar tamelijk kinderlijke, hulpeloze wezens. En lijken ze daar niet een beetje in op de westerse mens van tegenwoordig, met al die nadruk op geluk, vermaak en genot?

Margaret Atwood probeert ons te tonen naar waar we op weg zijn. En dat doet ze heel overtuigend.

ISBN 9789044613988 Paperback 449 pagina's | Uitgeverij Prometheus | augustus 2009

© PetraO. janauari 2010

Lees de reacties op het Leestafelforum en/of reageer, klik HIER