Bloedlijn
Amélie Nothomb

Bloedlijn is een ode aan de vader van de schrijfster. Pas na zijn overlijden (2020) kon ze dit verhaal vertellen, over Patrick Nothomb, een jongeman die opgroeit in twee heel verschillende werelden.

Na het tragisch overlijden van zijn vader wordt hij opgenomen in de familie van zijn moeder te Brussel waar zijn moeder nauwelijks naar hem omkijkt, zij moet rouwen… Zijn grootouders zijn rijk, en lijken ook nauwelijks te lijden te hebben van de crisis die heerst tussen de twee wereldoorlogen. De jongen heeft het goed, maar is eenzaam.
Pas als Patrick zes jaar oud is, besluit zijn grootvader hem in ieder geval voor de zomer naar de familie van zijn vader te sturen. Hij weet wat de omstandigheden daar zijn maar staat op het standpunt dat het de jongen goed zal doen.

De familie Nothomb woont in een vervallen kasteel in de Ardennen. Het is een eigenaardig samenraapseltje van familie waar de jongen kennis mee maakt. Ook de normen en waarden, de manier van met elkaar omgaan is totaal anders dan hij kent. Zijn grootvader heeft nog nooit gehoord van delen, en de schaarse hoeveelheid voedsel (daar is wèl crisis) komt nauwelijks op de borden van de jongste bewoners terecht, waar Patrick ook toe behoort. Het is dus vechten voor je bestaan.

Als hij vies en behoorlijk vermagerd weer in Brussel aankomt schrikken zijn grootouders daar enorm van, maar de jongen geeft aan dat hij weer terug wil naar de Ardennen! Hij heeft daar misschien geen luxueus leventje, maar wel gezelschap en misschien zelfs vrienden. Ze laten hem gaan, en zo leert Patrick zich staande te houden in een harde wereld. Iets waar hij als volwassene profijt van zal trekken.
Het verhaal vertelt over deze jeugdjaren, en - meer summier - over het vervolg, de loopbaan, en de liefde.
Het eindigt waar het in de proloog begon: Patrick staat voor een vuurpeloton in Congo.

Een prachtig verhaal dat gebaseerd is op het leven van Amélies vader. Hij vertelt zijn eigen verhaal, over een veelbewogen leven.

‘Het enige wat ik voel is een heftige emotie: ik leef. Ieder ogenblik kan tot in het oneindige worden opgedeeld, de dood krijgt me niet te pakken. Ik ga helemaal op in het kloppende hart van het heden.’

Zo de dood in de ogen kunnen kijken, hoe kan dat? Voor een deel begrijp je dat als je leest over zijn jeugd in de Ardennen. Daar voelde hij dat hij lééfde. Zoals hij dat niet voelde  in het saaie Brussel.

Het verhaal dat zijn dochter optekent is - zoals haar autobiografische romans dat veelal ook zijn – boeiend. Niet alleen het deel van zijn jeugd, ook de jaren in Congo, in Stanleyville, zijn indringend, met een duidelijke link tussen de twee perioden. Omdat je de afloop in feite al kent, kun je dit boek gerust vaker lezen, bijvoorbeeld om te genieten van de gebezigde taal.

Amélie Nothomb, schrijversnaam van jonkvrouw Fabienne Claire Nothomb (1966), is een Franstalig Belgische schrijfster.

ISBN  9789401617291| hardcover | 176 pagina's | Uitgeverij Xander| juli 2022
Vertaald uit het Frans door Marijke Arijs

© Marjo, 4 september 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER