http://www.patrickness.com
Zie ook de recensies op Leestafel over de Chaos-trilogie van Patrick Ness - jeugd 15+
De kraanvogelvrouw
Patrick Ness
In het holst van de nacht stommelt George Duncan slaapdronken door zijn huis. Een vreemd geluid doet hem verstijven en tegelijkertijd beseffen dat hij het al eerder heeft gehoord. Niet zijn volle blaas maar dit ongewone geluid, een kreet haast, heeft hem op dit nachtelijke uur gewekt. Nog nooit eerder heeft George een dergelijk geluid gehoord.
“Het geluid was hartverscheurend, zoals een droom die misloopt, een woordeloze hulpkreet die hem vrijwel meteen het gevoel gaf niet tegen de taak opgewassen te zijn, niet bij machte te redden wat in gevaar verkeerde, zinloos om het zelf maar te proberen.”
Maar George probeert het toch. Hij snelt naar beneden en holt de vrieskou in. In zijn eigen achtertuin vindt hij een vogel. Een grote, ranke, witte vogel die boven George uittorent. Het is een kraanvogel. Midden in de winterse nacht bevindt zich een kraanvogel in de achtertuin van de in Engeland woonachtige George. Een gewonde kraanvogel om precies te zijn. Een pijl heeft de vleugel van het dier doorboort. Het prachtige dier stoot niet langer hulpkreten uit maar staat op het punt aan de nare verwonding te bezwijken.
George beseft dat hij niet bij machte is de pijl uit de vleugel te verwijderen. Maar George probeert het toch. Wonder boven wonder slaagt hij erin de prachtige kraanvogel van de pijl te ontdoen. Een kort ogenblik lijken George en de vogel met elkaar verbonden en dan vliegt de vogel weg. Terwijl de vogel uit het zicht verdwijnt, hoort George nog eenmaal het geluid dat hij nooit meer zal vergeten.
“En toen besefte hij dat de roep niet afkomstig was van een onmogelijke vogel die uit zijn tuin en uit zijn leven en misschien wel uit de hele wereld verdween, voor zover hij kon uitmaken. De weeklacht was vrijgekomen uit zijn eigen lichaam, uitgestoten door ijskoude blauwe lippen, losgescheurd uit een borstkas die ineens zijn onherstelbaar gebroken maar nog steeds kloppende hart leek te bevatten.”
George kan het gebeuren maar niet vergeten. Was het een droom of toch meer dan dat? Heeft hij echt het gewonde vogellichaam in zijn armen gehouden? George uit zijn verwarde gevoelens door zich op zijn hobby te storten. Terwijl zijn werknemer Mehmet de bezoekers van de drukkerij – waar George de eigenaar van is – tergt, snijdt George een figuur uit de bladzijden van een oud boek. Het is een kraanvogel. George is niet tevreden over het resultaat, zoals hij nooit tevreden is over zijn kunstwerkjes van papier. Maar dan maakt een nieuwe klant haar opwachting. Ze stelt zich voor als Kumiko. Haar komst zet het leven van George volledig op zijn kop. En niet alleen dat van hem.
In dit werkelijk prachtige, sprookjesachtige verhaal staat de liefde centraal. Het is een verhaal over de vele vormen die liefde kent. Het is een verhaal over romantische liefde, verwoestende liefde, egoïstische liefde, ouderliefde en liefde voor de medemens. Kumiko is, net als George, heel creatief. Ze maakt werkelijk prachtige collages van veren. Maar volgens Kumiko missen ze iets. Ze is niet tevreden. En dan doet Kumiko iets opmerkelijks. Iets geniaals. Ze voegt de verenpracht samen met de papiersnijwerken van George. Het sensationele resultaat van deze ongewone daad slaat wereldwijd in als een bom.
Kumiko maakt ook werk dat niet voor de buitenwereld bestemd is. In tweeëndertig collages vertelt ze een verhaal over een vogel en een vulkaan. De tweeëndertig delen van dit verhaal zijn door het hoofdverhaal verweven. De inspiratie voor dit verhaalgedeelte haalde auteur Patrick Ness uit een Japanse volkslegende over een kraanvogel. Zijn kleuterjuf vertelde het verhaal aan hem toen hij vijf jaar oud was.
“Ze wordt geboren als een wolkenzucht.”
Dit adembenemend mooie verhaal krijgt een permanente plek in mijn boekenkast toebedeeld. Dit indrukwekkende boek zal ik nog vele malen gaan herlezen. Het verhaal nam volledig bezit van mij, betoverde me. Patrick Ness is net als George en Kumiko een kunstenaar, een woordkunstenaar. Hij weet een verhaal te verheffen tot een belevenis, tot een onvergetelijke ervaring. De kraanvogelvrouw is een waar juweeltje dat iedereen zou moeten lezen. Prachtig, prachtig, prachtig!
ISBN 9789044530728 | paperback | 317 pagina's| Uitgeverij De Geus | juli 2014
Vertaald door Anneke Bok
© Annemarie, 1 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Zeven minuten na middernacht
(opzet en personages Siobhan Dowd)
De dertienjarige Conor maakt zelf zijn ontbijt klaar, zet het vuilnis buiten en doet de was in de wasmachine. Zijn moeder is te moe. Ze is altijd moe en ligt vaak op bed. Conor wil helemaal geen voorbeeldige zoon zijn. Hij wil niet ontzien worden door de leraren op school en genegeerd worden door zijn leeftijdsgenoten. Hij lijkt soms wel onzichtbaar. En wat Conor al helemaal niet wil is dat zijn moeder na een behandeling heel erg moet overgeven. Hij vindt het naar dat haar hoofd kaal is. Zijn moeder verzekert hem keer op keer dat alles goed zal komen. Dat ze de kanker zal overwinnen. Toch is Conor bang want hij wil haar niet verliezen. Hij laat zijn angst niet blijken en steunt zijn moeder in haar optimisme.
Conor maakt zich zorgen en ’s-nachts slaapt hij slecht door een terugkerende nachtmerrie. De droom is afschuwelijk en Conor durft er met niemand over te praten. Vaak ligt hij na een nachtmerrie wakker en dat is ook het geval wanneer het monster hem voor het eerst een bezoekje brengt.
Zeven minuten na middernacht hoort hij zijn naam roepen. De onbekende stem lijkt van buiten te komen. Gedreven door een mengeling van angst en nieuwsgierigheid loopt Conor naar het raam. Hij ziet de grote taxusboom die op de begraafplaats naast de kerk staat. Maar…de boom staat niet langer op zijn plek en bevindt zich nu in de achtertuin van Conor. Conor kijkt nog eens goed en ziet dat de boom een enorm monster is. Conor zou doodsbang moeten zijn maar tot zijn eigen verbazing én dat van het monster, is hij dat niet. Conor wordt al volledig in beslag genomen door een andere angst.
De volgende ochtend ligt zijn kamer vol taxusnaalden. Vreemd want de ontmoeting met het monster was immers maar een nachtmerrie. Wat kan het anders zijn geweest? Na die nacht keert het monster regelmatig terug. Het monster vertelt Conor drie verhalen. Het vierde verhaal zal Conor moeten gaan vertellen maar dat is Conor niet van plan. Het monster wil dat hij hem uiteindelijk over zijn nachtmerrie vertelt en dat wil Conor niet. Dat kán hij niet. De nachtmerrie is te afschuwelijk.
De oma van Conor is minder positief over de toekomst. Ze zegt soms dat Conor later bij haar zal komen wonen en dan wordt Conor heel boos. Zijn oma is een erg keurige dame met een chique huis waar hij zich niet thuis voelt. En waarom zou Conor bij zijn oma gaan wonen? Hij kan toch gewoon bij zijn moeder blijven? Ze wordt weer beter. Heus. Oma doet net alsof…alsof…Conor wil er niet over nadenken.
De uitgever stuurde mij samen met dit boek een pakje papieren zakdoeken toe en bleek daarmee over een vooruitziende blik te beschikken. Want tranen kwamen er. Het lezen van Zeven minuten van middernacht is een heel intense en emotionele ervaring. Het monster bezoekt Conor met een reden. De drie verhalen dienen om Conor zijn angsten onder ogen te laten zien en om hem te leren loslaten. Maar Conor is er niet klaar voor. Hij is er niet klaar voor om afscheid van zijn moeder te nemen. Hoe kan hij daar ooit klaar voor zijn?
Zeven minuten na middernacht zou in eerste instantie geschreven worden door jeugdboekenschrijfster Siobhan Dowd. Ze had de personages al uitgedacht evenals de opzet van het verhaal maar ze stierf aan kanker voordat ze het boek kon schrijven. Auteur Patrick Ness heeft het verhaal vervolgens uitgewerkt maar heeft er wel zijn eigen draai aan gegeven en tijdens het schrijven borrelden er nieuwe ideeën bij hem op. Het resultaat is een adembenemend mooi boek. Een boek waarin je zo langzaam mogelijk probeert te lezen omdat je er nog niet klaar voor bent om op de laatste bladzijde te belanden. Een boek ook dat je keer op keer opnieuw kunt lezen. Het boek is rijkelijk geïllustreerd door Jim Kay. De illustraties zijn in zwart-wit uitgevoerd en hebben iets dreigends wat perfect bij het verhaal past.
Zeven minuten na middernacht is een onvergetelijk mooi verhaal voor zowel jongeren als volwassenen. Een boek om te koesteren.
ISBN 9789044526332 | hardcover | 215 pagina’s | Uitgeverij De Geus| oktober 2013
Vertaald door Manon Smits | Met illustraties van Jim Kay
© Annemarie, 17 oktober 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
