Mr Stink
tekst: David Walliams
illustraties: Quentin Blake

‘Meneer Stink stonk. Zo erg dat ik zelfs zou durven zeggen dat hij ook stinkte, als dat goed Nederlands zou zijn. Hij was de stinkendst stinkende stinker ooit’

Zo begint dit boek en je weet meteen: dit kan niet meer fout gaan!
Dat doet het dus ook niet. Het verhaal begint als Chloe, een twaalfjarig meisje op de zwerver af stapt.
Zij zit niet zo lekker in haar vel als je zou wensen: Haar moeder wil dat ze zich gedraagt als een meisje: haar kamer is roze, ze krijgt mooie jurken om aan te trekken en barbiepoppen om mee te spelen. Ook moet ze verantwoord voedsel eten. Ze zou zo graag hamburgers eten, en roomijs... maar daar komt niets van in. Buiten ravotten? Dat doen nette meisjes niet. En dan heeft Chloe nog een jonger zusje, Annabelle, die precies een dochter is zoals moeder dat wil, haar dagen zijn gevuld met allerlei goedgekeurde activiteiten. Annabelle is ook nog een kreng, doet alles wat ze kan om haar zus in de problemen te brengen.

‘Chloe was niet dakloos zoals hij, maar in haar binnenste voelde ze zich dakloos.’

Nu heeft Chloe vijf pond, om iets voor Kerst te kopen voor zichzelf. Maar ze gaat naar meneer Stink toe. ’Hij zag er uit als iemand die een erg boeiend verhaal zou kunnen vertellen.’ en dat verhaal wilde ze wel horen. Maar meneer Stink wil haar geld niet. Wel worstjes, of andere lekkere dingen! Dus zorgt Chloe daar dan voor. Natuurlijk kan ze haar moeder of haar zus er niet over vertellen, maar haar vader is wel een bondgenoot, als zijn vrouw niet in de buurt is.
Haar moeder heeft een oogje op de minister-president… ze wil in de politiek, en heeft al een heel programma opgesteld. Twintig regels: Bijvoorbeeld: ‘op openbare plaatsen mogen geen leggings gedragen worden’. En: ‘alle ‘zeephaters’(daklozen) moeten van de straat af’.
Chloe schrikt: en meneer Stink dan? En dan bedenkt ze iets wat haar leven en dat van vele anderen op stelten zet: ze nodigt de zwerver uit om in hun schuur te komen wonen… in het geheim natuurlijk!

'Niks,' zei Chloe en ze moest weer even slikken.
'Ik zie het als je liegt'
'Hoe dan?
'Je slikt als je liegt'
'Doe ik niet!' Chloe deed haar best niet te slikken.. Ze slikte.
Je hebt wéér geslikt! Wat heb je in het schuurtje? Heb je er een vriendje verstopt?'
'Ik heb geen vriendjes, Annabelle.'
'Nee, natuurlijk niet. Je zult eerst wat af moeten vallen.'

Pittige dialogen, af en toe terzijdes waarin de lezer dtrect door de schrijver aangesproken wordt, veel vaart: David Walliams zet de typetjes heel duidelijk neer, en laat zien dat mensen kunnen veranderen.
Het is een prachtig kerstverhaal – dat het hele jaar door gelezen kan worden – het is ontroerend, maar vooral humoristisch, heerlijk om voor te lezen ook.

ISBN 9789044818451| hardcover |198 pagina's | Clavis| oktober 2012
illustraties van Quentin Blake (denk aan Matilda: prachtig zijn ze!)
Leeftijd vanaf 8 jaar

© Marjo, 30 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER