Nicolle Christiaansen

Evi praat met paarden
Nicolle Christiaansen

Het eerste deel van een nieuwe serie over paarden waarin we kennis maken met Evi, een tienjarig paardenmeisje.

Ze is het liefst bij haar buren, daar hebben ze pony’s, en het gezin houdt zich bezig met wedstrijden. Evi rijdt zelf niet echt, al kan ze het wel. Ze laat alleen de pony’s uitlopen als die de wedstrijd achter de rug hebben. Maar ze is wel druk met het verzorgen: poetsen, kammen, staarten vlechten, alles wat nodig is om de pony’s er mooi uit te laten zien.
Haar buurmeisje en vriendin Julie, die zes jaar ouder is en zo goed rijdt dat ze veel wedstrijden wint, denkt dat ze daardoor meer punten halen, maar Evi weet wel beter. De pony’s zelf zien er graag mooi uit en dan lopen ze beter! Zoiets kan ze niet zeggen, ze zouden haar voor gek verklaren. Hoe kan ze zoiets nu weten?

'Evi luistert niet meer. Ze pakt het zadel. Meteen spant Sponge zijn spieren. Zijn oren gaan boos naar achteren. ‘Rustig maar.’ Evi legt haar hand op Sponges schouder. Ze klopt zachtjes. ’Ik doe voorzichtig’.
Sponge draait zijn oren weer naar voren. Langzaam legt Evi het zadel op zijn plek. Pas als ze de singel vastmaakt, merkt ze dat Fenna en Marjan naar haar staan te kijken.
‘Hoe doe jij dat?’ vraagt Marjan.’

Maar dan verhuizen de buren, en het is maar afwachten wie de nieuwe buren zullen zijn! Zouden ze ook paarden hebben?

Gelukkig, er rijdt een trailer het terrein op! Al snel blijkt dat het geluk met Evi is: de nieuwe buren hebben pony’s én paarden! En ze zijn heel aardig, ze vinden het prima als Evi de paarden komt verzorgen!
Zij behandelen paarden heel anders dan Julie deed: er is zelfs een waakpony! Tommie loopt gewoon vrij rond, en hij hinnikt als er vreemden op het terrein komen.
Evi mag hem laten zien hoe groot het terrein is. En later doet ze dat nog eens bij de losloopwei, ook daar ‘leren’ de paarden eerst hoe groot de wei is.

Buurvrouw Ina lijkt erg streng en mopperig, maar ze is wel heel goed met paarden. Ze zal het Evi ook leren, zegt ze, hoe ze paardentaal kan gebruiken. Maar dan snapt Evi niet waarom Ina de pony die Diederik heet steeds Dikkie noemt! Ziet ze echt niet dat Diederik dat vreselijk vindt? En hoe kan ze nou zeggen dat het bruine paard saai is? Geen wonder dat het paard een beetje ziekjes in de hoek staat met hangend hoofd! Evi weet maar al te goed hoe dat is, omdat kinderen op school haar ook maar saai vinden. Dat is helemaal niet leuk! En Prins is helemaal niet saai!

Dit eerste verhaal begint rustig, waarschijnlijk om de jonge lezers net als sommige personages in het boek te laten wennen aan het idee van praten met paarden. De volgende deeltjes mogen dus best wat spannender worden! Of je dan ook andere lezers trekt, jongens en meisjes die niks met paarden hebben, dat is de vraag. Ook de omslag geeft heel duidelijk aan wat de inhoud is! De manier van schrijven is prettig, en als je van paarden houdt, dan is dit een prima boek

Nicolle Christiaanse (1964, Tilburg) heeft het geluk zelf op het platteland te wonen. Zij studeerde voor drogist en natuurkundig therapeute, maar schrijven was en is haar grote hobby. Eerder schreef ze de series De Bleshof en de AVI-boeken over Choco het minipaardje.
De serie over Evi zal ook vast wel in de smaak vallen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Nicolle Christiaansen