Paula Harrison

https://paulaharrison.jimdofree.com

Kitty op avontuur in de daktuin
Kitty: Deel 3
Paula Harrison

Kitty kan dan overdag wel een gewoon meisje zijn, ’s nachts verandert ze in een superheld. Niet zomaar een, maar een poes: ze kan dan makkelijk op daken klimmen, en ziet uitstekend in het donker. Ook heeft ze dan heel goede oren.
Buiten in het maanlicht met haar vrienden ronddartelen, dat is het leukste wat er is. Haar vrienden zijn natuurlijk poezen, ze worden voor in het boek voorgesteld: Pompom, Figaro, Katsumi en Pixie.

Als ze op school (wanneer slaapt ze dan, als ze overdag naar school gaat en ’s nachts op de daken ravot?) de opdracht krijgt om een ontwerp te maken voor de nieuwe schooltuin, vertelt Pixie haar dat er ergens een mooie daktuin moet zijn. En dat klopt: wat een mooie tuin is dat!

‘Tot in de hoeken van het dak was alles gevuld met bomen en bloemen, als een fontein van heldere kleuren. Een kronkelend wandelpad van witte stenen liep langs de bloemperken. Een paar zilverberken stonden op een rij aan de ingang en vormden een poort met hun breekbare, witte takken.’

Er is wel een kater die de tuin bewaakt, en die is boos als hij merkt dat er indringers zijn, Ze hebben immers niet gevraagd of ze mochten komen kijken! Maar als ze voorzichtig zijn vindt hij het goed. Ze genieten van de kleuren en geuren. En van het kattenkruid!
Helaas overziet Pixie niet wat de gevolgen zijn als ze haar enthousiasme de volgende dag deelt met iedere kat die ze tegenkomt. Die avond wordt het steeds drukker in de tuin. Dat gaat niet goed...

‘Ik wist dat het fout was om hier bezoekers toe te staan!’ gromt Graver, de bewaker.
Kan Kitty er voor zorgen dat de tuin niet verwoest gaat worden?

Het duurt vrij lang voor er een beetje spanning in het verhaal komt. De stukken met dialogen zijn wèl leuk maar helaas zijn er best veel saaie beschrijvingen onder andere over die tuin. Het taalgebruik is af en toe lastig: wonderbaarlijk, recyclen; uitkerven. Niet bepaald woorden die een jonge lezer dagelijks gebruikt.
Maar er is veel witruimte, dus niet al te veel tekst op een pagina. En veel illustraties in een prachtige kleurencombinatie! Bijna alle pagina’s laten tekeningen zien die zijn uitgevoerd in zwart-wit met fel oranje, soms ook hele pagina’s. En die zijn een genot om naar te kijken!
De omslag voelt fluwelig aan, echt als een kattenvelletje, dat is een leuk extraatje!

Dit is het derde avontuur van Kitty. Waarschijnlijk wordt in het eerste boek het een en ander uitgelegd, en kan je dat maar beter eerst lezen. Of het ook daaraan ligt? Want qua verhaal is dit boek niet zo bijzonder, als het geschikt moet zijn voor jonge lezers. Maar qua vormgeving krijgt dit boek een dikke tien, zo mooi is het.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Paula Harrison