John Kelly

Gevaarlijk spel
De Monsterdokter - deel 4
John Kelly

Geen inleiding, hup meteen in het verhaal: Appie, de ik-figuur loopt op straat en vangt zonder na te denken het voorwerp op dat op hem af komt.
Het was een hoofd! En Appie kende dat hoofd!

‘Hoi Morris!’ zei ik. ‘Waar is de rest van je vandaag?’

Morris vertelt dat het de dag is van de monsterbalbekerfinale, en natuurlijk doet Morris mee, zoals hij aan vele sporten meedoet.
Appie schrikt als er ineens een grote groep monsters op hem af komt. Niet omdat het monsters zijn, daar is hij al wel aan gewend, maar omdat ze roepen: ’Ten aanval!' Dat is nog maar de ene partij, de All-stars. Even later komt de tegenstander, de Bijters ook op hem af.
Morris blijkt de inval-monsterbal te zijn op wie jacht gemaakt wordt en Appie houdt hem vast...
Het is een spel met een boekwerk aan regels, ontdekt Appie, maar hij leert al snel de belangrijkste. De bal moet in een speciaal net, en dat ene doelpunt maakt een einde aan de wedstrijd.
Maar als Morris de vervanger van de bal is, waar is dan de echte bal? Daar komen ze snel genoeg achter. De monsterdokter wordt opgeroepen, eerst om een stel monsters dat volledig in elkaar verstrikt zit te ontwarren, maar dan is er ineens een spoedklus: een Niveau 1.5 geval.

‘Voordat ik ook maar iets had kunnen zeggen vloog de dokter door de kamer en griste ze de hoorn uit mijn handen.
’Niveau 1.5 zei u?’ brulde ze door de telefoon. ‘Hoelang geleden is de patiënt opgegeten?’

Het wordt een race tegen de klok. Dit is pas echt een haastklus. Zou het de dokter en haar assistent wel lukken om de patiënt te helpen?
En die tweede taak die Appie dan toebedeeld krijgt. Hij moet de monsterbal wedstrijd fluiten. Hij, die geen idee heeft van de spelregels, maar wel het dikke boek heeft. En gelukkig ook het volste vertrouwen van zijn baas, de monsterdokter…

Die monsterbalwedstrijd doet enigszins denken aan het zwerkbal van Harry Potter en de zijnen! En verder wordt er duidelijk gelinkt naar de huidige voetbalcultuur. Of kinderen dat door hebben? Maakt niet uit: zij lezen een griezelig avontuur, met veel leuke zinnen en scènes.

‘Na het taartschot…’ ’U bedoelt startschot?‘
‘Nee, en nog eens nee…’

Opnieuw zijn de tekeningen, zwart-wit, gemaakt door Kelly himself, zijn griezelig grappig (zie omslag!). Soms is het een klein tekeningetje, soms paginagroot. Er wordt gespeeld met de typografie, dikgedrukt of grotere letters. Er is een begrippenlijst, en daar vind je een deel van het allereerste hoofdstuk, uit het eerste deel dus. Zo ontdek je hoe Appies eerste kennismaking was met de monsterdokter.

John Robert Kelly (1964, Stockton-on-Tees, Engeland) is illustrator en ontwerper van kinderboeken. Zijn boeken zijn onder andere The Robot Zoo en Everyday Machines, die beide werden genomineerd voor de Rhône-Poulenc Junior Prize.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het magische slijmmedicijn
De monsterdokter - Deel 3
John Kelly

Appie werkt nog steeds als stagiair – zeg maar hulpje – bij monsterdokter Annie van de Keuken-Trap in de multidimensionale wereld. Dolores, de receptioniste en Constance, de sprekende ambulance met haar maatje Tim-Tim, haar navigatievleermuis, zijn eveneens van de partij als er een minidinosaurus binnenstapt.

‘Het monster had veel weg van een T-Rex – behalve dan dat het op hoge hakken liep, een heel duur krijtstreeppak droeg en niet groter was dan een goed doorvoede Deense dog.’

De vreemde blijkt mevrouw Diagnosa te zijn, een artsenbezoeker. Die trekt zich er niets aan van dat Appie helemaal onder de puistenpus zit – hij heeft zojuist heel onhandig een puist op de enorme neus van een enorme reus 'uitgespoten'. Ze begint haar waren aan te prijzen. De monsterdokter is erg onder de indruk:

‘Het heet Miracol en het geneest meer dan driehonderd van de meest voorkomende aandoeningen binnen de kortste keren Van de kleinste kwaaltjes tot de ernstigste MONSTERZIEKTES!’

Natuurlijk moet ze dat demonstreren, zo’n bewering wordt zomaar niet geloofd! Maar Dolores gelooft het onmiddellijk en drinkt pardoes de hele fles leeg...
En dan ziet Appie hoe de chagrijnige en strenge Dolores ineens vrolijk is en danst. Zelfs tegen hem is ze vriendelijk! En ze laat iedereen van haar koekjes eten, terwijl ze anders de koektrommel angstvallig bewaakt.
Mevrouw Diagnosa vertelt nog wel dat er bijwerkingen kunnen zijn, afvallende ledematen en zo, maar als Dolores vrolijk blijft ronddansen is Annie overtuigd. Een paar bijwerkingen als er zoveel genezen wordt? Ach... En ze koopt het medicijn…

Het zal je niet verbazen dat mevrouw Diagnosa zich onmiddellijk uit de voeten maakt en niet meer te vinden is, als de monsterdokter er achter komt dat de bijwerkingen heel wat erger zijn dan voorgespiegeld. Gelukkig ontdekt Annie dat haar stagiair niet alleen maar deugt als hulpje voor de zaken waar ze zelf geen zin in heeft. Hij heeft goede ideeën!
Zullen we het nog beleven dat Dolores weer de chagrijnige receptioniste wordt zoals we haar kennen?

Voor jonge lezers, maar wel met uitzondering van de kaders waarin onze stagiair door zijn leerboeken bladert. Daar staan best veel moeilijke woorden in. Je kan deze stukken overslaan, je mist niets in het verhaal, maar wel achtergrondinformatie natuurlijk. Al is die net zo goed fictief.
Zo veel grappige en gruwelijke vondsten, ok, een sterke maag valt wel aan te bevelen, maar het is ook allemaal erg grappig!

John Robert Kelly (1964, Stockton-on-Tees, Engeland) is illustrator en ontwerper van kinderboeken. Hij schrijft en tekent zijn boeken helemaal zelf, waarbij zijn fantasie geen grenzen lijkt te kennen.
Ook nu is er achterin een voorproefje van het volgende boek.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

De beestachtige bedreiging
De monsterdokter - Deel 2
John Kelly

In het eerste deel is Appie zomaar assistent geworden van de monsterdokter, Annie v.d. Keuken-Trap. Zij heeft haar praktijk om de hoek van een straat waar de mensenwereld overgaat in de monsterwereld.

In dit nieuwe avontuur komt hij Morris Mors tegen, een monster dat hij in het eerste avontuur ook geholpen heeft. Hij laat een hond uit die geen .ont heeft, maar wel twee koppen. Hij moet zelf zo hard lachen als hij vertelt hoe de honden heten dat zijn oren er af vliegen. Hij gaat dus maar mee naar de praktijk van de monsterdokter, dan kan Appie de oren er weer aan naaien. Maar er is iets aan de hand daar: ze horen een enorm kabaal dat uit de praktijk lijkt te komen. Een kabaal, een enorm gebonk! Wat is dat in hemelsnaam? Het moet wel heel erg zijn, want alle patiënten die in de wachtkamer zaten rennen en vliegen de wachtruimte uit. Compleet in paniek!

’Waarom zijn jullie in hemelsnaam zo bang?’ vroeg ik. ‘Er is toch zeker niets wat jullie nog iets kan doen? Jullie zijn hartstikke dood!’
‘Groentjes als jij hebben echt geen idee hoe gevaarlijk zo’n Lieve is voor monsters en dingen, hè?’ zei Morris schamper. ‘Dat zombies dood zijn, wil nog niet zeggen dat ze niets hebben om voor te leven hoor!’

Even later stuitert er een kanonskogel door het raam. Maar het is helemaal geen kogel, het is de dokter! Appie is nieuwsgierig: wat is er toch aan de hand? Wat is dat lieve waar ze zo bang voor zijn? Is dat misschien die groene stengel die zich om het been van de dokter wikkelt? En waarom bang zijn voor iets liefs? Hij snapt er niets van.
Dat zal de dokter hem eens haarfijn uitleggen, terwijl ze druk is zich te bevrijden van de Trifid. Want dat is die groene stengel. Die is enorm groot, een kwestie van verkeerde verzorging, dat kan Appie wel oplossen.

Het is niet zo gemakkelijk als hij dacht! En het is niet de Schijn-Heilige waar het om gaat!
Het probleem ontdekt hij als de telefoon gaat: ze worden gesommeerd naar Zwartegat te komen, waar een Schijn-Heilige gesignaleerd is. Het is een Lieve S.
Huh? Een wat? Appie zoekt het maar even op in zijn Dr Zalvers almanak van monsterkwalen. Lieve S.staat voor: ‘Lieve Is Echt Verschrikkelijk Eng Schattig’. Reuze cute. Onweerstaanbaar schattig dus.
Waarom is dat een gevaar voor monsters? En waarom heeft de dokter ineens zo’n haast als ze hoort dat inspecteur Schaarmans al naar Zwartegat onderweg is?

De beschrijving van Lieve is hilarisch! Het gaat om een bolletje van dons, zacht en mooi roze van kleur, blijkbaar gevaarlijk voor monsters. Niet voor Appie, maar die raakt op zijn eigen manier in de ban van QTie, als ze haar eenmaal gelokaliseerd hebben. Foute boel, want zo kan hij de monsters niet helpen. Zal het de dokter en Appie lukken om QTie te temmen? Of worden alle QTies vernietigd zoals Schaarmans dat wil?

Het avontuur zit vol met grappige vondsten, niet alleen verhaalelementen, maar ook in de taal. Er zijn kaders uit de Almanak die nadere uitleg geven indien nodig. bijvoorbeeld over Lieve S. Meneer Wijngaard is een slak; mevrouw Vingerling een monster met tentakels; er is sprake van een insta-tuk-tukaccount; er zijn slush-puppy’s en nog veel meer van zulke dingen. Ontzettend grappig.

Ook de tekeningen, zwart-wit, gemaakt door Kelly himself, zijn grappig. Soms is het een klein tekeningetje, soms paginagroot. Er wordt gespeeld met de typografie, en er is een voorproefje van het volgende boek.
De vertaling is uitstekend!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Monsterdokter
John Kelly

‘Op een ochtend liep ik over straat, toen de man voor me zijn linkerarm op de grond liet vallen.’

Verbaasd lees je die eerste zin. En de ik-verteller, Appie, is ook best verrast, het overkomt hem niet iedere dag, zegt hij, maar of jij zou doen wat hij doet? (Zeker niet als je de man zou zien!) Appie raapt de arm op en loopt achter de man aan.

’Ik geloof dat u iets hebt laten vallen.’

Voor hij het weet is Appie een soort van assistent van de dokter, Annie v.d. Keuken-Trap, waar de man, Morris Mors, hem mee naar toe neemt. Het is een monsterdokter, maar dat wil niet zeggen dat ze zelf een monster is:

‘Dit moest de monsterdokter zijn.
Ze was niet langer dan één meter vijftig en zag er simpel gezegd uit als een kanonskogel. Haar armen waren zo groot als die van een gorilla, maar ze had kleine, tengere handen. Haar hoofd was zo puntig als het uiteinde van een raket met daarop het verbazingwekkendste kapsel dat ik ooit had gezien. Volgens mij kun je dat soort haar alleen maar krijgen door je hoofdhuid in te smeren met secondelijm en dan een complete paardenstaart aan de rechterzijde van je schedel te plakken. En dan moet je nog op zoek naar een tweede paardenstaart voor de linkerzijde.’

De patiënten zijn echter wel degelijk monsters: behalve Morris Mors is er een meisje wiens hoofd helemaal achterstevoren zit, en er is een Yeti met zere voeten.
Annie ziet het wel zitten: Appie als assistent, hij is zelfs slimmer dan ze denkt. Maar dat ontdekt ze later pas.
Eerst is er een monsternoodgeval, waar ze onmiddellijk naar toe moet. Appie gaat mee in een bizar vervoermiddel: een levende ambulance. Die heeft vleermuisnavigatie, met de leuke naam Tim-Tim. Als ze bij Vesuvia de zieke draak arriveren, kan Appie meteen bewijzen hoe nuttig hij wel niet is. Als hij geweten had dat het zo gevaarlijk zou zijn!

Behalve de uit elkaar vallende zombie en de levende ambulance zijn er nog veel meer bijzondere, verbijsterende en monsterlijke wezens. Ze worden leuk beschreven, en ook nog grappig getekend, net als de omslag. Op iedere pagina vind je tekeningetjes, soms zijn ze ook bladvullend.

Het originele verhaal is hilarisch, en al gaat het over monsters en kunnen de rillingen je af en toe over je lichaam lopen, door de manier waarop het verteld wordt weet je dat dit niet echt is en dat maakt het minder eng. De tekst wordt ook nog ‘versierd’ doordat er verschillende lettertypen en lettergroottes gebruikt worden. Ook de keuze in namen is zo leuk!
Een ontzettend grappig boek voor kinderen met een levendige fantasie. Ze zullen genieten van dit verhaal. Zelfs de woordenlijst achterin is grappig.
Weet je wat ridders op witte paarden zijn? Dat raad je nooit! Of een leraar? Vooruit, die krijg je, dat is:

'Oeroude levensvorm die zich in lang vervlogen tijden afsplitste van de gemeenschappelijke voorouders van het monster en de mens.'

Na het verhaal De Monsterdokter volgt er een lekkermakertje: een fragment uit het vervolg, dat zal verschijnen in 2021.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

John Kelly