De laatste vluchtelinge
Tracy Chevalier

De Quakers vormen een afsplitsing van het christelijk geloof, in 1649 door George Fox begonnen. Zij geloven dat dat er iets van God in ieder mens is, wat door ieder mens ervaren kan worden. Zij noemen dat ook wel het "innerlijk licht" . Zij herkennen zich in de gedachte dat allen door dezelfde bron geïnspireerd kunnen worden. In de V.S. speelden zij een belangrijke rol bij de afschaffing van de slavernij. Want ook in zwarte mensen is ‘iets van God’. Quakers mogen niet liegen, en leiden een eenvoudig leven. Opsmuk is niet nodig.

Honor maakt deel uit van een quakergemeenschap in Engeland in het midden van de negentiende eeuw. Zij is verloofd, en het leven is goed.
Tot haar verloofde haar in de steek laat voor een niet-quaker. De bodem is onder haar bestaan weggevallen, binnen haar kringetje weet iedereen dat ze in de steek gelaten is en als dan haar zus de reis naar Amerika gaat maken om te trouwen, besluit Honor mee te gaan. De reis verloopt dusdanig slecht dat de terugweg afgesneden is. Grace wordt ziek en sterft. Daar staat Honor dan. Alleen.
De aanstaande van Grace vangt haar wel op, maar ze is er eigenlijk niet gewenst.

Ohio is een doorreisgebied, niet alleen voor kolonisten die uit Europa komen en verder westwaarts trekken, ook gevluchte slaven trekken door het land, op weg naar Canada. In het Zuiden is slavernij nog toegestaan, in het Noorden zijn ze officieel vrij. Toch levert een gevangen slaaf geld op en de slavenjager Donovan houdt Honor scherp in de gaten.  Ook om romantische redenen trouwens.
Andere opvattingen brengen Honor in de problemen als ze trouwt met Jack, en bij zijn familie op de boerderij gaat wonen. Het nieuwe leven is zo vreemd voor haar: dat ze boerin moet worden,  is het ergste niet. Ze voelt zich niet welkom bij de moeder en de zus van Jack. En zij verbieden haar de vluchtelingen te helpen, als die voedsel en onderdak zoeken. De Amerikaanse quakers hebben ook net iets andere gewoontes, maar dat ze zich ook daar niet echt thuis voelt ligt meer aan haarzelf. Ze kan geen rust vinden.

De personages zijn enigszins ondergeschikt aan het verhaal dat verteld moet worden, het verhaal over een eenvoudige, alleenstaande jonge dame die haar vertrouwde leventje achter zich laat om in een volkomen vreemde wereld te proberen een weg te vinden. Behalve andere gewoontes in de quakergemeenschap is er ook het probleem van de vluchtende slaven.
Je weg vinden in een compleet andere wereld is niet makkelijk. Honor is alleen, de enige vriendin die ze heeft woont niet naast de deur, en het is wel 1850: nauwelijks wegen, de trein is maar net in opkomst en rails moeten nog aangelegd worden; in de strenge winter is de boerderij afgesloten van de buitenwereld, en sowieso is communicatie lastig, ook de brieven naar en uit Europa doen er maanden over zodat nieuws vaak al achterhaald is.

Het boek vertelt vooral over het dagelijkse leven in een quakergemeenschap. Het quilten speelt een grote rol, de vrouw werd geacht een aantal zelfgemaakte quilts in te brengen als bruidsschat. Honor is erg goed in quilten, maar ook hier is de Amerikaanse manier van doen anders.
De laatste vluchtelinge: het is niet alleen die ontsnapte slavin, die Honor wijze lessen leert, misschien is Honor zelf ook wel 'een laatste vluchteling'.
Het beeld dat Tracy Chevalier schetst is intrigerend en ik denk dat de moderne lezer blij is dat ze niet in die tijd en plaats geboren is...

ISBN 9789022960370| Paperback |336 pagina's  |A.W. Bruna Uitgevers |mei 2014
Vertaald door Catalien en Willem van Paassen

© Marjo, 17 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER