Het mannenmoeras
Paul Dijkman

De naamloze ik-verteller van het mannelijk geslacht is geboren in 1969 te Zierikzee. Zijn vader is een gereformeerde Zeeuw (‘een schaamteloze nietsnut’, volgens zijn echtgenote), moeder een katholieke Arubaanse, hij heeft drie zussen. Na een jaar of zes op Aruba keerde het gezin zonder de vader terug naar Nederland voor een leven in armoede.
In hun jeugd was Sinterklaas altijd verdwaald!

Deze feiten doen in zoverre ter zake omdat het verleden een mens vormt, dus ook onze verteller. Discipline bijvoorbeeld, daar werd op gehamerd, en hij had er zijn verdere leven dan ook profijt van.
Intelligentie en discipline bleken een gedegen basis voor goede schoolresultaten, al werd hij net als zijn leeftijdgenoten geplaagd door de hormonen.

‘Tijdens de lessen natuurkunde leerden we te denken in actie-reactie, oorzaak en gevolg, maar liefde luisterde niet naar wetten. Appels vielen omlaag, ja, en jongens vielen op meisjes. Waarom? Hoe werkte het?‘

Het studentenleven betekent behalve - nog steeds - goede resultaten, ook drank en vrouwen. Als hij een gebrek aan vooral culturele kennis ontdekt, doet hij zijn best dat in te halen. Tegelijk ontdekt hij dat hij een talent heeft: hij kan toneelspelen en heeft een levendige fantasie. Zijn eerste liefde verovert hij met allerlei verzinsels over zijn achtergrond, maar Christine is desondanks geen blijvertje.
Zal Hilly dat wel zijn? Hij neemt zich voor eerlijk te zijn in deze relatie. Hilly komt uit een heel ander milieu, maar het lijkt geen hindernis te zijn. Hilly is zijn grote liefde.
Wel een probleem is Anton, een kunsthandelaar die zich slinks in de gunst van Hilly’s moeder heeft weten te draaien. Later zal blijken dat de man niet te vertrouwen was, maar voorlopig is alles koek en ei. Tot het noodlot toeslaat, en de aarde onder de voeten van onze verteller wegzakt.
Komt hij deze ramp nog te boven?

Het boek beslaat vijf delen. Deel I en II beschrijven de jeugd en relaties van de ik-verteller, met zoals gezegd een noodlottig einde. Maar dan volgen er nog drie delen. Een nieuwe relatie, en een naam!

‘Zo kwam ik als Jan terecht met Karin in een hagelwit geschilderde maisonnette, onderdeel van een nieuw gegoten betoncomplex.‘
‘Jan was de sukkel van Karin. En ik hing als een drenkeling om de nek van die sukkel. Ikzelf, waar was ik? Wie ben ik, nu?’

Het is niet het ‘leven’, zoals hij zich dat gedroomd had. Samenspraak met zichzelf brengt hem terug bij wie hij was. Hij kan zich niet bij de feiten neerleggen. Als hij zich weet te herpakken, waarbij zijn talent voor toneel en fantaseren hem helpt, doet hij daarbij verbijsterende ontdekkingen. En volgt er voor de lezer een bijzondere ontknoping.

Het verhaal begint rustig: een coming of ageroman - een jongeman die begint aan zijn leven als volwassene - om dan in toenemende vaart uit te groeien tot een boeiende psychologische roman met een fijne spanningsboog.
Het gaat over de liefde, maar het verhaal wordt geen moment zoetig. Het heeft een prettige opbouw, met prachtige observaties, symboliek, en mooie zinnen.
Een genot om te lezen! En een tweede keer…

Ir. Paul Dijkman (1954)  architectuurfilosoof, urban design consultant, ontwerper, publicist. Van zijn hand verschenen eerder romans en non-fictieboeken.

ISBN 9789086842162 | Paperback | 217 pagina's | Uitgeverij IJzer| oktober 2020

© Marjo, 11 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER