Klamme handen


Een doktersromannetje met literaire aspiraties noem ik dit maar. De helft van het boek gaat over het echtpaar Dirk en Edith, beiden werkzaam in een ziekenhuis te Menen. Hij als psychiater, zij als verpleegkundige. Edith is niet tevreden met hun huwelijksleven en valt als een blok voor de nieuwe stagiair, Paul.  Als Dirk een nieuwe baan aanvaardt in Enschede, zien de twee geliefden hun kans schoon, en Dirk wordt na een tijdje per telefoon geïnformeerd over het einde van zijn huwelijk. Maar het lot is Dirk goed gezind: ook voor hem komt een nieuwe liefde, iedereen blij en gelukkig. Nou ja, niet helemaal, maar dat verklap ik niet.

Tussen de liefdesperikelen door ziet Dirk zijn patiënten, en worden hun ziektegeschiedenissen uit de doeken gedaan. Helaas heb ik ook daar de indruk dat het meer om de sappige verhalen gaat dan om hun werkelijke zielenheil. Dokter Dirk past empathische therapieën toe, en gelukkig varen zijn patiënten daar wel bij. Maar de lezer niet. Die blijft achter met een dubbel gevoel. Wat lezen we nu eigenlijk? Gaat het om een roman waarbij de schrijver net iets meer wil meegeven aan de lezer, of is het net andersom? Wil hij bepaalde theorieën wat levendiger maken door er een romantische geschiedenis achter te zetten?
Wat ook, voor mij is het mislukt. Het enige dat nog leuk is zijn de Vlaamse woorden en uitdrukkingen. Emotief; kortwoners; inleggen als het om een einde maken aan een telefoongesprek; praatvaar.
Niet voor mij, dit boek.

Razor's edge editions 2006 | ISBN: 0000000000

Marjo, mei 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER