Een tweede pad
Jodi Picoult

Ooit wilde Dawn egyptoloog worden. Ze was ook goed op weg tot het noodlot toesloeg. Ze werd teruggeroepen uit Egypte waar ze bij een opgraving aan het werk was, en keerde nooit meer terug.
Behalve haar carrière liet ze ook een geliefde achter.
Maar eenmaal terug in Boston ontmoet ze de man met wie ze een dochter krijgt. Meret is nu veertien jaar. Ook begint ze aan een nieuwe carrière. Ze is een succesvolle rouwdoela: ze helpt mensen hun dood rustig te aanvaarden. In die laatste dagen doet ze alles voor degene wiens laatste dagen geteld zijn. Bijna alles dan.

Als het verhaal begint bevindt ze zich in een vliegtuig dat op het punt staat om te crashen. In haar - naar ze aanneemt - laatste momenten verbaast ze zichzelf: ze denkt niet aan haar man Brian, of haar dochter. Ze denkt aan Wyatt, de man met wie ze in Egypte was.

Ze is een van de overlevenden en begint een onderzoek naar dat eerdere leven. Waarom ze weg gegaan is weet ze natuurlijk wel, maar waarom is ze nooit teruggekeerd? Heeft ze er goed aan gedaan haar droom op te geven?
Het wordt een moeilijke keuze: moet ze op het pad blijven dat ze nu volgt? Of het tweede pad nemen dat ze eerder had gekozen?

Brian is docent kwantummechanica aan de universiteit van Harvard en in die hoedanigheid houdt hij zich bezig met kwantumtheorieën en parallelle universums.

‘Op dit moment maken we deel uit van diverse tijdlijnen, waar verschillende versies van onszelf verschillende situaties waarnemen.’
’We zitten dan in een parallel universum.’ zei ik.
‘Inderdaad. Ik gebruikte het woord ‘tijdlijn’, maar je zou ook ‘universum’ kunnen zeggen. (_)
‘Ooit zeggen ze over jou dat je een geniale wetenschapper was.’ Ik aarzelde. ‘Of misschien doen ze dat al, in een andere tijdlijn.’
‘Precies. Alles wat kàn gebeuren, gebeurt ook – in een ander leven.’

In haar eerdere leven was Dawn bezig met een onderzoek naar het Boek van de Twee Wegen, een sarcofaagtekst die in Midden-Egypte in een paar doodskisten zijn aangetroffen, meestal op de bodem van de kist. Ook in Egypte dacht men anders over tijd:

‘Deze kon lineair en eeuwigdurend zijn, net als Osiris (god van het Hiernamaals). Maar de tijd kon ook cyclisch zijn en gepaard gaan met dagelijkse reïncarnaties, zoals Ra (de zonnegod) . Deze twee visies sloten elkaar niet uit. Voor een ‘goede’ dood had je beide nodig.‘

Samen met Wyatt stuitte ze In het graf van Djehutihotep II op een vrijwel intact gebleven Boek van de Twee wegen, maar zoals gezegd moest ze haar onderzoek onderbreken.
Na de crash komt ze voor de keuze te staan: haar man en dochter verlaten?  Op zoek gaan naar Wyatt, van wie ze weet dat hij nog steeds in Egypte zit?

Picoult trekt een parallel tussen het Oude Egypte en de kwantumtheorie, binnen een romantisch verhaal. Het wordt op een heel begrijpelijke manier uitgelegd met meer over Egypte dan over de natuurkunde zoals we die nu kunnen kennen.
Ook spelen er nog andere dingen: het huwelijk met Brian, het minderwaardigheidscomplex van dochter Meret, die erg slim is, en het werk van Dawn als doela. Een boek om je aandacht bij te houden. Picoult wisselt de tijdlijn steeds, en het is nogal een dik boek.
Als je het niet helemaal kon volgen, lees je het toch nog een keer! Absoluut geen straf!

ISBN  9789044361124 | paperback | 496 pagina's | Uitgeverij House of the Books | mei 2021
Vertaald uit het Engels door Clarine Smeets

© Marjo, 21 augustus  2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER