Drift
Ellen van Pelt

De drieëndertigjarige Eloïse, architecte van beroep, beseft na de geboorte van haar dochtertje Louisa, dat haar verleden haar nog steeds dwarszit. Hoe ze ook met haar man Seth en dochtertje Louisa probeert een gelukkig gezinnetje te vormen, het wil niet lukken. Er moet afgerekend worden met haar herinneringen.

In Vlissingen waar ze eerst woonde, was ze nooit ‘thuis’. Maar in Antwerpen bestormt haar verleden haar. Ze weet: het is geen toeval dat ze terecht komt in de straat waar Jacob werkt in een café. Jacob met wie ze al sinds haar vijftiende een flipperkastrelatie heeft.  Hij vraagt haar mee te gaan naar Gouy, naar de plek waar de Schelde ontspringt. 

‘Zoals altijd wanneer ik wegdrijf zocht ik het water op. De Schelde sliep tussen de blauwe steen van haar waterkanten. Breed en onverstoorbaar. Begrensd.’

Eloïse zou willen dat haar leven ook onverstoorbaar en begrensd was, maar dat is het niet. Zoals, weet ze, de Schelde dat ook niet altijd is. Een rivier kan immers ook buiten zijn oevers treden, en wild te keer gaan. Een rivier wil steeds zijn eigen weg bepalen maar wordt vaak door de hand van de mens ingeperkt. ‘Weet’ het water dan waar het gaan moet? Eloïse weet het niet, nog niet. Op dit moment kiest ze voor Jacob. Ze brengt haar dochtertje bij haar moeder. Die geeft haar een paar schriften waar haar vader zijn verhaal in heeft opgetekend. Jolien heeft ze ook gekregen, vertelt haar moeder.

‘Daar was het weer. De woede. In mijn onderbuik. Zijn verhaal. Over hem, over haar, over ons. Zijn verhaal, zijn visie.’

Louie, de vader van Eloïse is opgenomen in een tehuis voor dementerende ouderen, en herkent niemand meer. Hij wist dat dit zijn lot zou zijn, zijn moeder had hetzelfde, en daarom schreef hij zijn verhaal op. Voor zijn dochters. Maar de moeder van Eloïse is niet de moeder van Jolien.
Toen zij op haar vijftiende ontdekte dat haar vader er een tweede gezin op na hield – iets wat iedereen leek te weten behalve Jolien en zijzelf – was Jacob degene bij wie Eloïse haar toevlucht zocht. Maar ook bij hem vond ze geen ‘onverstoorbaarheid, geen grenzen. Hij is een vrijgevochten kunstenaar, die er geen zin in heeft zich te binden. Haar leven ging door, soms met Jacob, soms zonder hem, tot ze Seth ontmoette.
En nu, zoveel jaar later, bevindt ze zich opnieuw in het gezelschap van Jacob, is haar vader van haar weggedreven, en heeft ze zelf een dochtertje.

Moet ze wel of niet en definitieve keuze maken? Kan - of misschien wil - ze hetzelfde doen als haar vader die ze zijn gedrag zo ontzettend kwalijk nam? Doet het er nog iets toe wat zijn verhaal is? En welke rol speelt Jolien bij dit alles? Zij zat immers in een soortgelijke positie, als de dochter bij een andere vrouw.

Het boek bestaat uit twee verhalen: dat van Louie en dat van Eloïse. Om en om lezen we over hun leven, over hun keuzes, waarbij het de vraag is of die voortkomen uit lafheid, of misschien eerder van moed getuigen. Het taalgebruik is mooi, vaak poëtisch. Er staat geen woord te veel.

Ellen Van Pelt (1980) is psychologe. Ze publiceerde korte verhalen in diverse literaire tijdschriften en danst de tango. 'Drift' is haar debuutroman. Een veelbelovende debuutroman.

ISBN 9789460012822  | paperback| 157 pagina's | Uitgeverij Vrijdag|  oktober 2015

© Marjo, 22 december 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER