Jouw gezicht zal het laatste zijn
João Ricardo Pedro

‘Vreemd hoe sommige verhalen alleen maar sterker worden als je op voorhand het einde kent.  Het verhaal over Celestino is een van de verhalen, dus mocht je het ooit willen optekenen, begin dan vooral bij de dag van zijn dood, dan zal menig halfbakken Zola daar bij jullie scheelzien van jaloezie’

Inderdaad begint het boek bij de dood van Celestino, om daarna als in een wervelstorm over je heen te razen. Verdwaasd blijf je achter. Wat heb ik nu gelezen? vraag je je af. Eigenlijk moet je opnieuw beginnen. Dat begint al als je bovenstaand citaat tegenkomt, pas in het laatste stuk van het boek, in een brief. Alles staat op losse schroeven. Je twijfelt, je bent verdwaasd, en je wilt wéten.

Toch even kort: het boek draait om Duarte Mendes, die als geen ander piano kan spelen, maar de muziek de rug toedraait. Waarom?
Als de verhalen het verleden onthullen van zijn familie, vooral  zijn vader en grootvader, rijst het vermoeden dat João Ricardo Pedro eigenlijk een stukje van de geschiedenis van Portugal  vertelt.
De dictatuur van Salazar en het koloniale verleden vormen de achtergrond van de familie Mendes, die op een heel eigen wijze probeert daarmee om te gaan. Duarte, laatste telg van deze familie heeft er alleen door overlevering mee te maken, maar is net zo goed getraumatiseerd.
Velen die betrokken zijn bij zijn leven vertellen hun verhaal. Verhalen die je apart zou kunnen lezen, maar die wel degelijk met elkaar te maken hebben. Wat is er met de Indiaan gebeurd? En wat betekent de vrouw met de krukken in het verhaal?

Als de tandjes van diverse ritsluitingen past alles op het eind bijna naadloos in elkaar. Bijna, want er zijn nog vragen onbeantwoord. Of – want dat kan ook – het antwoord stond toch ergens, maar ik heb het niet gezien. Het zijn de kleine dingetjes, de finesses die je bij moet houden, je mag niets missen wil je het totale overzicht behouden. Grote lijnen, kleine details.
Dus: een vreselijk rommelig boek?
Nee, toch ook niet. Het is een levendig verhaal, dat eigenlijk nauwelijks naverteld kan worden. Er is een prettige afwisseling. Soms worden de verhalen gewoon verteld, in een vlotlopende stijl, soms zijn er herhalingen en opsommingen, of stukjes die in een sneltreinvaart verteld worden.
Lees het dus zelf maar, laat je meesleuren in een wereld vol geheimen in een Zuid-Europese sfeer, poëtisch, magisch en tragisch.

ISBN 9789056724696 | hardcover |184 pagina’s | Signatuur | oktober 2013
Vertaald uit het Portugees door  Kitty Pouwels 

© Marjo, 15 oktober  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER