Kate Howard: Bloedlijn
Joyce Pool

Vanwege de buitensporige wensen van haar moeder, Margaret Wilberforce, wordt de Joan uitgehuwelijkt aan de walgelijke William Bulmer jr., zoon van de rijke graaf van Bedford. Joans vader George Henry Cedric Acworth of Luton is niet opgewassen tegen zijn veeleisende, verwende, ontevreden vrouw.
Het huwelijk met Bulmer jr. is een regelrechte ramp, Joan kan nauwelijks meer lopen dankzij Williams genadeloze 'strelingen' van haar onderlijf, ze is bont en blauw. Ze besluit te vluchten. Dit keer is haar vader onverzettelijk, zijn vrouw heeft niets in te brengen, Joan hoeft niet meer terug naar William, die overigens een scheiding weigert.

Joan wordt 'weggestuurd', ze gaat als gouvernante werken bij de welvarende hertogin Agnes van Norfolk, weduwe van Thomas Howard. De hertogin-douairière geeft een aantal jonge vrouwelijke verwanten een adellijke opvoeding om hen voor te breiden op een goed huwelijk met hoge Engelse edelen of een functie aan het hof van koning Henry (de Achtste).

En zo gebeurt het dat Joan vlak na haar achttiende verjaardag vertrekt naar Chesworth House in Horsham.  Haar vader waarschuwt haar: 'Wees je bewust van alle duivelse smerigheid om je heen'. Hij vertelt haar dat de vrouw van de koning, Anne Boleyn, het jaar daarvoor onthoofd is en dat Anne een van de kleindochters was van de hertogin waar ze nu bij gaat werken. Door die bloedlijn is de hertogin een een slecht daglicht komen te staan bij de koning. Ze is niet meer welkom bij hem.  'Ze vreten elkaar op als ratten', waarschuwt haar vader.

Tot Joans schrik zijn de zes meisjes die zij les moet geven nagenoeg van haar eigen leeftijd. De oudste is zeventien de jongste, Lady Katherine - Kate - is veertien. Kate is, net als Anne Boleyn, eveneens een kleindochter van de hertogin. De adellijke dametjes hebben de afgelopen twee jaar elf gouvernantes stuk voor stuk weten weg te treiteren. Joan neemt zich voor dat haar dat niet zal overkomen, ze wil nooit meer terug naar William, en die houding redt haar voorlopig.

De meisjes maken het Joan of Mrs. Bulmer zoals ze haar noemen niet makkelijk. Vooral de jongste, Kate, is erg bijdehand. We lezen hoe de dames, verwend als ze zijn, zich aanvankelijk weinig aantrekken van Joan en haar lessen. Maar Joan, gewend als ze is aan het grote huiselijke gezin, trekt zich weinig van hun gedrag aan. Langzamerhand groeit er zelfs genegenheid. Het grootste probleem is dat de dames zeer vrij omgaan met de drie jonge 'bedienden' de opperstalmeester en twee secretarissen. Het is natuurlijk van het grootste belang dat de dames 'ongeschonden' het huwelijk in gaan.
De dames weten echter ook dat Joan voor geen goud terug wil naar haar echtgenoot die inmiddels alle moeite doet om haar terug te krijgen.

Het is vooral de mooie wildebras Kate die met haar frisse, vrolijke, impulsieve gedrag de aandacht trekt van iedereen. Uiteindelijk tot die van de koning aan toe. Joan is inmiddels erg gesteld geraakt op Kate en houdt haar hart vast... Anne Boleyn is onthoofd, Anna van Kleef werd bijna onmiddellijk retour gezonden. De flapuit Kate die eerste praat en dan nadenkt, aan het hof, bij de koning? Dat kan nooit goed gaan. Ze herinnert zich haar vaders woorden nog steeds 'Ze vreten elkaar op als ratten'. Joan hoopt dat zijn woorden niet bewaarheid worden...

Dit boek is de eerste roman van Joyce Pool - voorheen schreef ze o.a. historische jeugdboeken - en hoe heerlijk dit boek ook wegleest, voor mijn gevoel is dit ook een jeugdboek, weliswaar voor jongeren vanaf ca. 15 jaar, maar toch. De taal en de sfeer in dit boek zijn nog te weinig volwassen, ondanks alle gebeurtenissen. Het verhaal blijft te vriendelijk en de werkelijkheid wordt teveel met fluwelen handschoenen gehanteerd. Niet dat ik dat niet prettig vind, integendeel, maar een roman voor volwassenen is het niet.
Joan Bulmer, die in dit boek het verhaal vertelt, is een heel vlotte, intelligente meid die weet van aanpakken, ze is iemand die zich niet klein laat krijgen maar een volwassen vrouw wordt ze niet. Ook de zes  leerlingen blijven jonge meisjes, geen vrouwen die zich voorbereiden op het leven wat hen te wachten staat.

Maar ik lees dit boek honderd keer liever dan menige roman voor volwassenen. Het verhaal zit goed in elkaar, de personages komen geloofwaardig over, alles klopt met de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Het verhaal is vlot geschreven en mooi verweven met de werkelijkheid, want zowel Joan als Kate hebben werkelijk bestaan. Je voelt de argwanende sfeer die heerste in de adellijke kringen, een misstap kon je je niet veroorloven en dat weet Joyce Pool ons goed duidelijk te maken in dit verhaal. Je waant je even in het Engeland van de zestiende eeuw. Heerlijk.
Ik heb het boek dan ook met enorm veel plezier gelezen.

ISBN 9789047707424 | Hardcover met stofomslag | 271 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | oktober 2015

© Dettie, 16 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER