Het moois dat we delen
Ish Ait Hamou

Vanaf de eerste bladzijde van dit boek besef je dat er iets gebeurd is wat onherstelbaar is. Maar wat? De sfeer is bedrukt, beklemmend, angstig. Niet zoals in een thriller maar van binnenuit. Iemand heeft het heel zwaar en probeert verder te leven maar is enorm bang en beschadigd. Het vertrouwen in mens en maatschappij is verdwenen en moet voorzichtig weer opgebouwd worden, maar kan dat nog wel?


Heel voorzichtig stapt Soumia, de jonge vrouw om wie het hier handelt, het dagelijkse leven weer in. Ze heeft net vijf jaar gevangenisstraf achter de rug, ze wordt een terrorist genoemd terwijl ze dat niet is. Ze is wel heel naïef, veel te goed van vertrouwen, geweest, ze deed iets wat ze voor ieder ander ook gewoon zou doen, helaas waren voor de vrouw de gevolgen verschrikkelijk. Maar niet alleen voor haar, ook haar broertje en vader zijn meegesleept in het ongewilde drama. Er wordt nauwelijks gesproken in het gezin, niemand kan omgaan met de gevolgen van het gebeurde.

Het broertje wordt gepest en geslagen op school, vader verliest zijn baan. De vrouw vindt het verschrikkelijk en wil hen tweeën helpen om de gevolgen van haar daad te verzachten. Ze kan zich niet langer in huis schuilhouden. Ze móet haar weg in de buitenwereld weer zien te vinden, maar dat is dan wel in een maatschappij die haar uitkotst.

Gelukkig is niet iedereen haatdragend, er zijn mensen die haar verhaal geloven. Een van hen is Hassan, de eigenaar van de buurtwinkel. Hij geeft de vrouw werk voor een paar uur en laat de vrouw boodschappen bezorgen o.a. bij een oude man Luc, een weduwnaar die zijn vrouw nog dagelijks mist. Luc herkent haar onmiddellijk...

"Ik schreeuw naar haar, zo luid als ik kan maar ik weet dat het veel te zacht klinkt. Mijn mond kan die ontploffing niet aan. De woorden volgen elkaar zo snel op dat ik ze zelf niet meer begrijp. Ik roep met zoveel vuur en gig als mogelijk is. Dat ze moet oprotten. Dat ze terug moet naar haar eigen land. Ik doe al wat ik kan om dat vriendelijke gezicht van haar te bekladden. Mijn geschreeuw jaagt haar weg. Ik hoor de deur dichtslaan.
Het is weer stil."

Toch heeft Luc ook iets anders gezien en herkend en dat is vooral de enorme eenzaamheid die ze uitstraalt. De vrouw is kapot van de scheldpartij, de man ook, beiden moeten nadenken over wat er gebeurde. Uiteindelijk herstelt het contact zich, en met dat het vertrouwen bij de vrouw toeneemt ontvouwt zich langzamerhand het adembenemende drama wat zich in hun beider leven heeft afgespeeld. Het contact werkt helend.  Maar als de dreiging ontstaat dat de vrouw haar dubbele nationaliteit gaat verliezen, haar Vlaamse paspoort kwijt zal raken, kwetst haar dat enorm.
Toch moet ze door en dat doet ze ook, maar de maatschappij, de buitenwereld is er ook nog....

Dit is zo'n boek dat je even moet laten bezinken, na het lezen moet je iets stils gaan doen om alles te overdenken. Het verhaal toont aan dat de wereld niet vol zit met begripvolle Hassans en zich openstellende Lucs. Het laat zien dat mensen niet naar elkaar willen luisteren, niet elkaars verhaal willen horen. Dat vooroordelen sterker zijn dan de waarheid... En dit alles wordt ons geleverd in mooie, bijna verstilde taal, waardoor het verhaal nog meer impact heeft.
Een verhaal dat je lang zal bijblijven.

Ish Ait Hamou won in 2016 de prijs van Gelijkheid.

ISBN 9789022336953 | Paperback met flappen | 270 pagina's | Uitgeverij Angèle | oktober 2019

© Dettie, 13 mei 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER