Het huis met de leeuweriken

Terwijl Hitler alleen nog maar nadacht over de vernietiging van joden vond in 1915 de massavernietiging plaats van Armeniërs.
Het is een feit uit de geschiedenis die wij niet uit onze boeken op school leren. Het was volkomen onbekend en dus schokkend voor mij. Onder dit verslag staat een stukje zoals ik dat gevonden heb op Wikipedia. Het blijkt een controversiële kwestie. De Turken ontkennen dat er genocide heeft plaatsgevonden, zij houden het op deportatie, en slachtoffers door hongersnood.

Antonia Arslan is van Armeense afkomst en is een nakomeling van een van de weinige families die ontkomen zijn. Zij vertelt het verhaal natuurlijk vanuit het Armeense standpunt, hoe haar grootvader, die veertig jaar voor het gebeurde naar Italië was gegaan om te studeren en in Venetië een bestaan had opgebouwd op het moment dat hij een reis om zijn familie te bezoeken geregeld heeft, bericht krijgt dat er vreselijke dingen gebeurd zijn.
In Anatolie waar Armeniërs gezien worden als rijkelui is de hel uitgebroken. De oudoom van Antonia is een van de eerste slachtoffers en zijn vrouw en kinderen worden met de andere overgebleven vrouwen gedeporteerd naar de woestijn, waarbij het de Turken alleen maar goed uitkomt als ze die zware tocht niet aan kunnen en sterven.
Arslan heeft er een roman van gemaakt, waardoor het niet een journalistieke opsomming van feiten is geworden, maar het schrijnende verhaal wordt van mensen van vlees en bloed. Tevens geeft ze een beeld van het dagelijkse leven van de gemeenschap Armeniërs, van de Armeense identiteit.

---------

Overgenomen van Wikipedia:
In 1828, na de Tweede Russisch-Iraanse oorlog werd Perzisch Armenië in het Russische Rijk opgenomen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen Armeniërs die in het Ottomaanse Rijk leefden, in opstand. Hierna vond de zogenoemde Armeense Genocide plaats (1915-1916) waarbij enkele honderdduizenden tot misschien wel 1,5 miljoen Armeniërs gedood werden.
De techniek en de vrijwel geheel ontbrekende internationale aandacht en reactie op de genocide, die bekend was in brede diplomatieke en journalistieke kringen, zouden later inspireren tot andere genociden wereldwijd, waaronder de Holocaust op de joden door Duitsland en bondgenoten in Centraal-Europa. Een week voor de Duitse inval in Polen, waar ook vele joodse centra waren, verklaarde Hitler: Het doel van de oorlog is niet de linies te herdefiniëren, maar de vijand fysiek te annihileren. Door deze methode zullen wij de vitale levensruimte verkrijgen die wij nodig hebben. Wie spreekt vandaag nog over het bloedbad onder de Armenen?

ISBN 9045850524 Ingenaaid, 256 pagina's Verschenen: juni 2005 Mouria
Vertaler M. Smits

Marjo, mei 2006

Lees de reacties op het Leestafelforum, klik HIER!