Victorie

"Mijn hoofdpersoon was een flamboyante biseksueel die precies zei wat de mensen wilden horen en schaamteloos open was over zijn seksuele voorkeuren en op grond daarvan werd hij razend populair. In mijn hoofd zat een eindscène die zou spelen in de Tweede Kamer: daar zou hij worden vermoord. Toen kwam Fortuyn en bijna alles wat er in dat stormachtige jaar gebeurde had ik bedacht: alsof het boek al verfilmd was voor het scenario klaar was. Ik kon die eerste hoofdstukken meteen in de prullenbak sodemieteren. Het heeft toen even geduurd voordat ik weer kon beginnen. Er zitten nu nog een paar kleine scènes uit het oorspronkelijke boek in: voor de rest is alles anders.”
zegt Coen Peppelenbos in een interview.
Dit flamboyante charismatische personage is inderdaad nog terug te vinden in deel een, getiteld Merijn, van dit boek.

Dit eigentijdse verhaal begint met de moord op Victor, de negen jaar jongere broer van Merijn. De broers zijn opgevoed door twee tantes nadat hun ouders zijn verongelukt. De tantes wonen in 'het kasteeltje' in Salland en zijn rijk. De ouders van Victor en Merijn stonden veel in de publieke belangstelling. Vader werkte op het ministerie, moeder was een bekend actrice.
Na de moord op Victor staat opnieuw de sensatiepers klaar. Merijn en de tantes kunnen nauwelijks de deur uit. Rijen fotografen en journalisten staan te wachten om een foto te maken of een woord los te peuteren. Zeer tegen de zin van de nabestaanden wordt er een stille tocht georganiseerd. Merijn is deze toestand zat en uit zijn ongenoegen tegenover de pers over het totale gebrek aan privacy en respect voor de wensen van zijn familie. Dit helpt zéér korte tijd.
Na de begrafenis gaat Merijn terug naar zijn woning in Den Haag waar hij achtervolgd wordt door een fotograaf van een krant.
De homoseksuele Merijn komt in een privé-sauna in gesprek met de eigenaar, Richard, en krijgt min of meer een relatie met hem. Richard adviseert hem een een persconferentie met en over de paparazzifotografen te organiseren. Merijn is tijdens die bijeenkomst zo fel dat Richard, die ook de nodige ellendige ervaringen heeft opgedaan, op het idee komt een politieke partij op te richten. Deze krijgt de naam “Victorie.”
Merijn, die dan de leider moet worden, is er niet echt happig op maar na een gesprek met een vriend van zijn vader verandert hij van mening... hij gaat ervoor.
Al die tijd wordt de vriendin van Victor, Sarah, vermist...

Dan springt het verhaal over naar Victor, Sarah en Stefan. De lezer komt meer over de vriendschap tussen deze drie mensen te weten. Stefan en Victor zijn al jarenlang bevriend, Stefan is verliefd op Victor, maar Victor is gefascineerd door Sarah, de nieuwkomer in het dorp. Zij is de ondernemende figuur, zij vraagt onomwonden aan Victor om te vrijen met haar. Zij is degene die de saaiheid van de lessen wil doorbreken en bedenkt allerlei plannen om de leerkrachten te testen op hun kennis. Zij is degene die Victor wijst op de verliefdheid van Stefan. Ook op seksueel gebied is Sarah de ondernemende figuur... Dit loopt niet goed af.

Het boek begint goed, Coen Peppelenbos laat zien hoe waanzinnig er gereageerd wordt door de pers en de massa. Hoe de homoseksuele man het momenteel weer moeilijker krijgt, steeds minder getolereerd wordt. Hoe onmiddellijk gewezen wordt naar het asielzoekerscentrum als geprobeerd wordt de moordenaar van Victor te vinden. Vlijmscherp weet Peppelenbosch de situaties, hysterie en platte vooroordelen weer te geven. Ik was zeer enthousiast over dit eerste deel.
Maar dan komen de delen twee (Sarah) en drie (Victor). In deze delen is de maatschappijkritiek ook terug te vinden en ze zijn eveneens zeer goed geschreven, maar in mijn ogen is de overgang tussen het eerste deel en de rest te groot. Deze laatste delen zijn een op zichzelf staand verhaal, haast een boek in een boek. Ze verhalen over de slechte gang van zaken in het onderwijs, wat door een zeer cynische leraar vertelt wordt, en over de verveling op school en de seksuele ontdekkingstochten van de drie jonge mensen. Je zou dit gedeelte bijna een bildungsroman kunnen noemen. Op zich zijn ze ook zeer fascinerend en de spanning in het verhaal wordt mooi opgebouwd. Uiteindelijk kom je er achter waarom de moord op Victor gepleegd is en waar Sarah is. Maar toch blijft er een gat tussen het verhaal van Merijn en de delen over Sarah, Stefan en Victor die niet voldoende gedicht wordt. Wellicht komt dit doordat hij zijn aanvankelijke romanidee moest laten varen.
Er is weliswaar nog een afsluitend kort deel maar dat doet tekort aan het mooi opgebouwde eerste deel. Jammer dat deze constructie gebruikt is want zowel deel een als de verdere delen zijn zeer de moeite waard, alleen niet in één boek.
Dat Coen Peppenlenbos op schrijfgebied heel wat in zijn mars heeft is met dit boek echter wél duidelijk geworden.

Ingenaaid, 198 pagina's Verschenen: juni 2008 Arbeiderspers ISBN 9029566817

© Dettie, oktober 2008

Reageren? Klik hier!