Zie mij graag
Sarah Meuleman
‘Na vanavond zal ik nooit meer kunnen dansen, maar dat weet ik nu nog niet.’
Met zo’n eerste zin ben je meteen getriggerd: wat gaat hier gebeuren?
Eerst ‘het verhaal van toen’: Lieve is elf jaar en ze is op het feest ter ere van haar vader die een nieuw boek presenteert. Haar moeder en haar oudere zus, Margot, die Lieve erg bewondert, zijn er ook.
Ze ziet die avond allerlei dingen waarvan ze dan de betekenis nog niet kent.
Zoals er ook dingen zijn die wij als lezer niet (kunnen) begrijpen:
‘Wat denkt ge? Is hij het nog?’ vraagt ze en ik weet wat ze bedoelt. Ik kijk naar papa’s handen, hoe zijn vingers de pen vasthouden, hoe zijn smalle bovenlip door zijn snor wordt opgeveegd en ik kijk in zijn ogen, vooral zijn ogen, want daaraan kun je alles zien.
‘Hij is het nog’, zeg ik beslist’
De avond kent een akelig einde: een auto-ongeluk, waarvan Lieve later niet meer precies weet wat er eigenlijk gebeurd is. Er was nog een meisje, een fan van hun vader, dat bij hen in de auto zat.
Waar is dat meisje gebleven?
Vijftien jaar later volgt het verhaal van nu. Lieve woont in Amsterdam en is een succesvol influencer. Haar vader en zus wonen nog in Damme, bij Brugge.
Margot is, zoals ze altijd al wilde, dokter geworden en woont vlakbij haar vader, met Simon. Maar ze is min of meer verslaafd geraakt aan medicijnen, wordt betrapt op diefstal en wordt verplicht om een ontwenningskuur te gaan doen.
Net in die periode wordt er opnieuw aandacht besteed aan de verdwijning van de tiener Daphne, de pers stelt de vraag of er verband is met Saul, de bestsellerauteur. De vader van Lieve en Margot.
Lieve moet terug naar Damme. Haar vader bijstaan. Maar vooral met zichzelf in het reine komen.
‘Het landschap van mijn kinderjaren. Het verlaten was een keuze, maar het vermijden dat daarop volgde, iets wat vanzelf gebeurde. Altijd was er een reden om verstrek te laten gaan voor een verjaardag, een jubileum of een begrafenis. Uiteindelijk kwam de boodschap aan. Ze wil niet komen. Ze wil hier niet meer zijn.’
Als Lieve arriveert bij haar ouderlijk huis is het Max die haar opwacht. Max de uitgever, de steun en toeverlaat van haar vader. Max de vriend, die alles regelt.
Maar nu wil Lieve weten. Wat is er gebeurd die nacht? Waar is Daphne gebleven?
En intussen vlogt ze, en deelt haar belevenissen met de wereld. En als zij even zwijgt is er Chantal die het voor haar doet, ook al vindt Lieve dat niet goed. Maar: alles voor de cijfers, het aantal volgers neemt toe, haar sponsors zijn blij.
‘Zie mij graag’ is Vlaamse voor: hou van mij. Pas aan het einde na de zeer verrassende wending zal de lezer begrijpen wat hier eigenlijk mee bedoeld wordt.
Intussen is het vloggen, de aandacht op de sociale media ook een vorm van iemand graag zien, maar dan wel een onpersoonlijke, ook al doen al die volgers of ze hun idool niet alleen bewonderen, maar ook van haar houden.
Sarah Meuleman prikt hier meedogenloos doorheen: het is fake. Het is allemaal schone schijn, het is niets wezenlijks. Ook Lieve is niet echt. Haar leven bestaat uit datgene wat haar volgers willen zien.
En nee: dat houdt ze niet vol.
Het is een roman over het leven, over de moderne fakemanier van leven. Over familieverhoudingen en geheimen. Maar het is ook een thriller, want wij volgen Lieve in haar speurtocht naar wat er die avond gebeurd is.
Mooi is hoe Meuleman speelt met het verschil tussen het Nederlands en het Vlaams, hoewel ze zelf vaak Vlaamse uitdrukkingen en zinswendingen gebruikt laat ze Lieve met ‘Nederlands’ accent spreken, waar de Vlaming Max haar op aanspreekt:
‘Dat Hollands is een vlucht, Lieve.’
Des te meer betekenis heeft het als Lieve ineens wel Vlaams gaat spreken.
Dit boek laat je vanaf de eerste zin al niet meer los. Meuleman wisselt het verhaal steeds van toen naar nu, van Lieve naar Margot, en laat langzaam doorschemeren wat er aan de hand is. Niettemin schrik je als de ontknoping dan daar is…
En meteen wil je opnieuw gaan lezen: hoe heeft de schrijfster deze plot nu precies in elkaar gestoken?
Sarah Meuleman (1977, Oostende) is een Vlaams auteur. Ze studeerde Germaanse Filologie (Universiteit Gent) en Algemene Literatuurwetenschap (Universiteit van Amsterdam). Ze schreef voor diverse bladen, van Vrij Nederland tot Vogue, Haar debuutroman werd genomineerd voor De Bronzen Uil.
ISBN 9789048833290 | Paperback | 336 pagina's | Uitgeverij Lebowski | september 2021
© Marjo, 25 november 2021
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De vondeling
Sarah Meuleman
‘Een eiland is altijd veilig.’ zei Wini ooit. ‘De zee houdt al het gevaar van de wijde wereld buiten.’ Robin was nog klein en knikte, wist niet dat het gevaar vanbinnen nog zoveel groter kon zijn.’
Robin bevindt zich met haar moeder Wini in 1968 op de Isles of Scilly in de Atlantische Oceaan, een paar kleine eilandjes tussen Cornwall en Amerika. De Scillies zoals ze genoemd worden liggen op drie uur varen van Penzance, Cornwall, en zijn in de zomer goed per boot te bereiken. In de wintermaanden kan dat alleen met het vliegtuig. In het boek zijn de bewoners erg op zichzelf, zij dulden geen indringers. Toeristen, prima, die vertrekken weer, maar als Robin in 1990 terug komt naar de eilanden krijgt ze dit te horen:
‘Ik weet wat je zoekt, Robin,’ zegt ze. ‘Iedereen hier weet wat je zoekt. Maar je zult het niet vinden en wil je weten waarom? Niemand verstoort ons eiland. We leven hier al eeuwen; dit eiland is één persoon met één mond en één geweten. Niemand zal je helpen. Niemand.’
Wat zoekt Robin dan? Het ware verhaal. Meer niet. Maar de waarheid achterhalen zal haar kruim kosten, zozeer zelfs dat ze gaat twijfelen of haar herinneringen wel echt zijn. Ook haar moeder zei altijd dat het fantasie was. Maar ze heeft toch echt iets gevonden op het strand? En ze meent toch zeker te weten dat het een baby was. Dood. Maar ze was pas acht jaar. Ze kon het kind niet meenemen en toen ze haar moeder eenmaal gevonden had en die met haar meeging, was er niets meer te vinden. Het was een pop, zei haar moeder, die weer mee gespoeld is met de golven.
Intussen is Wini, haar moeder die met haar in een woongroep bivakkeerde, overleden. Robin heeft een foto gevonden met een briefje: HET SPIJT ME. ZORG DAT JE HAAR VINDT Robin heeft na haar lugubere vondst altijd nachtmerries gehouden, en nu met dit briefje staat haar besluit vast: ze moet weten wat er toen, twintig jaar geleden, gebeurd is. Maar op Scilly ontmoet ze veel tegenstand, de mensen willen dat ze ophoudt met vragen stellen en naar Engeland vertrekt. Er zijn er slechts een paar die helpen. Niet volmondig, want ook zij willen dat een geheim geheim blijft, maar langzaam weet Robin toch haar verleden te reconstrueren.
Het zijn kleurrijke personages die haar helpen: de taxidermist Faber, die haar wel als leerling wil aannemen, maar ook liever zwijgt. En haar vroegere vriendin, Tess, die in de avonden de vamp uithangt in het plaatselijk café. Zullen de geheimen ontraadseld worden?
Naast dit verhaal dat al in twee delen uiteen valt, 1968 en 1990, is er nog een dystopische verhaallijn. Die speelt in 2025, in Amerika. Rebecca is een jonge vrouw, die tijdens het uitoefenen van haar kapperswerk een bejaarde vrouw ontmoet. Rebecca lijkt een uitweg te zien uit haar enigszins mislukte leven door te gaan luisteren naar de verhalen van de oudere vrouw.
Waarom Meuleman deze verhaallijn toegevoegd heeft is een beetje de vraag. Ze verweeft alles wel zodanig in elkaar dat de lezer deze drie lijnen nodig heeft om het geheel te begrijpen, maar dat de wereld in 2035 een stuk minder leefbaar is, voegt aan het verhaal van Robin niets toe.
Het boek is verdeeld in delen met de namen: ‘villen, vlezen, vullen en vormen’, die duidelijk verwijzen naar de taxidermie. Dat heeft een dubbele bodem, leuk voor de lezer om te ontdekken. Er valt overigens veel te ontdekken in dit boek: niet alleen het geheim van de Scillies, maar bijvoorbeeld ook hoe een besloten leefgemeenschap met elkaar omgaat. De woongroep uit Robins jeugd is eigenlijk ook een besloten gemeenschap, maar die komt wat minder uit de verf. Was misschien interessanter geweest dan dat dystopische element.
Er is ook een overeenkomst tussen de oude vrouw en de kapster, die ieder op een bepaald moment in hun leven keuzes moeten maken en daar niet zo succesvol in zijn.
Sarah Meuleman (1977, Oostende) studeerde in Gent Germaanse filologie. Op haar 23ste ging ze literatuurwetenschap studeren in Amsterdam, waar ze nog steeds woont. Ze werkt als journalist en debuteerde in 2015 met de roman De zes levens van Sophie, waarmee ze werd genomineerd voor de Bronzen Uil voor het beste debuut. Zowel dit debuut als het onderhavige boek verschijnen ook in een Engelstalige versie.
ISBN 9789048833313 | paperback | 304 pagina's | Uitgeverij Lebowski | juni 2019
© Marjo, 3 oktober 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De zes levens van Sophie
Sarah Meuleman
Het begint allemaal in Bachte-Maria-Leerne, een dorp in België. Het is de tijd van Dutroux, hetgeen een rol speelt in het verhaal van een jeugd die een dramatisch einde heeft.
Het hoort bijna bij het leven: als een van de twee hartsvriendinnen een jongen leert kennen, is het gedaan met de vriendschap. Hannah is de levenslustige spontane meid; Sophie meer een leergierig muurbloempje, ze passen uitstekend bij elkaar. Maar Hannah wil uit, het café in, dansen, en als ze eindelijk die lagere schooltijd er op heeft zitten, mag ze van haar ouders een avond in de week uit. Sophie ziet lijdzaam aan hoe Hannah valt voor die jongen, Damiaan. Maar waarom ligt zij er nu ineens uit? Ze kunnen toch wel vriendinnen blijven?
Op een avond loopt het helemaal fout. Sophie komt niet thuis.
Een andere verhaallijn speelt bijna twintig jaar later. Hannah is in New York, leidt ogenschijnlijk een fantastisch leven, maar zit nog met het verleden in haar maag. Ze schrijft columns voor een vooraanstaand damesblad, heeft een relatie met Boy en is zwanger.
Maar het noodlot slaat toe: ze verliest de baby.
Ze verlaat Boy, gaat in een of andere bouwval wonen om een heel ander leven op te bouwen: ze wil een boek schrijven over vrouwen die die het net als zij moeilijk hadden en die een beslissing namen. Ze verdwenen namelijk. Zo komen de hoofdstukken over Agatha Christie, Barbara Follett en Virginia Woolf in het boek terecht. Hannah slaagt er maar niet in in het reine te komen met haar jeugd, er is weinig over van de mooie jonge modieuze vrouw. En de mensen om haar heen weten niet hoe ze haar kunnen helpen, zeker niet als ze aan de drugs geraakt.
Er is een nieuw drama nodig om haar wakker te schudden.
Waarom is Hannah zo gefascineerd door die drie vrouwen? En wat is er gebeurd met Sophie?
Het boek bestaat eigenlijk uit drie aparte verhaallijnen: het verhaal van het verleden in 1996; het verhaal van nu, 2014, in New York, en de verhalen van de drie schrijfsters.
Langzaam wordt duidelijk wat er gebeurd is, waarom Hannah doet wat ze doet. Waarom ze juist voor die drie vrouwen heeft gekozen. De ontknoping is zeer verrassend.
Bachte-Maria-Leerne is een bestaand dorp, het kasteel van Ooidonk ook, en Dutroux kennen we ook. De levens van de schrijfsters kloppen ook. Feiten vermengd met fictie, het doet het weer goed.
Extra tintje: boven de hoofdstukken staan vaak titels van liedjes, films, boeken. Je kan puzzelen of deze titels iets te maken hebben met de inhoud...
Het is geen makkelijk boek door de wisseling van vertelperspectief, maar de schrijfstijl is heel prettig. Dit debuut smaakt naar meer.
Sarah Meuleman (1977) is journaliste, presentator en zangeres. Een multitalent:
Ze studeerde Germaanse Filologie in Gent (UG) en Algemene Literatuurwetenschap aan de UvA in Amsterdam. Ze is presentatrice voor de VPRO-programma's Trendspotting, de talkshows van het Holland Festival, het Nederlands Filmfestival en het IDFA. In september 2011 startte haar programma Sarah's Barbaren waarvan de tweede serie in 2012 werd uitgezonden.
Als journaliste richt ze zich op het (geschreven en gesproken) interview en het essay. Ze schrijft voor diverse kranten en bladen, doceert Journalistieke Vaardigheden aan de Universiteit van Amsterdam, richtte samen met Eric de Vroedt de journalistieke tak op van het project mightysociety en presenteert in onder meer De Balie en de Stadsschouwburg Amsterdam.
Meuleman stond als zangeres en componist in 1999 in de finale van de Grote Prijs van Nederland. Ze maakte onder de naam SAM het album More Than Meets the I ( februari 2005). Ze woont en werkt in Amsterdam.
ISBN 9789048820627 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Lebowski | februari 2015
© Marjo, 14 maart 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
