Het hoge woord
Vijf vrouwen en een familiegeheim
Rosemarijn Milo

Het verhaal gaat over Karel Hamer (1882-1958), de grootvader van de schrijfster.
Hij was handelsreiziger in sigaren en reisde vanuit Meppel het land door.

Een fictieve buurman van Karel Hamer doet het verhaal. In november 1957 leerde deze Henri van Genugten de oudere man kennen. Toen hij werd uitgenodigd voor een borrel en een sigaartje sloeg hij dat niet af.
Het verbaast hem wel als Hamer tegen hem zegt:

‘Ik heb er lang over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat u degene bent aan wie ik denk mijn geschiedenis te kunnen toevertrouwen. U zou me een groot genoegen doen als u naar me zou willen luisteren.‘

Het Hoge Woord moest er uit. Van Genugten doet dat, er volgen vele gezellige middagen en ook avonden, soms samen met de echtgenotes. Na afloop noteert Van Genugten wat Hamer verteld heeft. Hij moet helaas constateren dat het Hamer steeds meer moeite kost.
Zijn gezondheid is niet best meer, maar het komt ook, zo geeft Hamer aan, omdat het verhaal dat hij moet vertellen hem behoorlijk dwars zit. Nog steeds.

Het is het verhaal over Guusje, de liefde van zijn leven, de vrouw die hij  - zo weet hij nu - nooit echt begrepen heeft. De vrouw die te maken heeft met het familiegeheim uit de titel, de vrouw die zo jong gestorven is. Ze liet haar man achter met twee jonge kinderen. Hij vertelt van Genugten over wat er van hen geworden is, over alle problemen, die mede te maken hadden met wat er in de wereld gebeurde. Mede vanwege hen trouwde Hamer een tweede keer. En toen deze vrouw hem in de steek liet en haar kinderen meenam, werd er een derde keer getrouwd. Met deze vrouw woont Hamer nu in Nijmegen.

Het is een levensgeschiedenis, doorspekt met ditjes en datjes en fijne dialogen. Dat leest vlot. Voor wie ‘Een vervlogen droom’ heeft gelezen is Karel geen onbekende. Guusje heeft hem natuurlijk genoemd. Kan Rosemarijn Milo deze tweede familiegeschiedenis boeiend genoeg brengen?

Nou, om daar maar meteen uitsluitsel over te geven: jazeker, dat kan ze! De opzet is min of meer dezelfde: er is veel bekend over haar grootvader. Rosemarijn Milo dook weer in de (familie)archieven en vond vele brieven terug. Verhalen die in de familie verteld werden waren een nuttige aanvulling. En er zijn foto’s. De bronnen staan achterin. En heel fijn: de voetnoten onder aan de pagina!

Niet alles berust op waarheid, de buurman is verzonnen zodat het geen saaie biografie werd, maar een goed te lezen roman, gebaseerd op de werkelijke familiegeschiedenis. Aan het eind vertelt de schrijfster meer over wat fictief is en wat niet. De buurman schrijft op wat hem verteld wordt, en vertelt ook wat hij daaromheen meemaakt, al of niet met Hamer. Zo gaan ze bijvoorbeeld samen naar Meppel, maar vertelt hij ook hoe zijn vrouw contact legt met de derde echtgenote. Dat wordt afgewisseld met Karels verhaal. Door het zo te brengen dat Karel het moeilijk vindt om over Guusje  en diens leven en dood te praten is wordt de spanning verhoogd.
Het is het verhaal van Guusje uit Een vervlogen droom, maar dan gezien van een andere kant.
Dat is heel overtuigend gedaan. Rosemarijn Milo weet de tijdgeest goed weer te geven.

Rosemarijn Milo (Amsterdam, 1945) studeerde aan het conservatorium om celliste te worden, maar ging toch maar rechten studeren. Zij was in Nederland advocaat en rechter, en ging daarna in Frankrijk wonen. Ze schrijft over haar familie en over Frankrijk waar ze woont.

ISBN 9789087599461 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij U2Pi Bv | oktober 2020

© Marjo, 3 december 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER