De lunchroom
Hans Muiderman

Geregeld neemt een man plaats in dezelfde lunchroom, Lenny’s lunchroom. Met een koffie en een croissantje erbij schrijft hij een uurtje of wat. Wat hij opschrijft zijn herinneringen aan zijn grootvader. Het zijn flarden, waarin het vooral over de grootvader en zijn relatie met hem gaat, maar tegelijk probeert hij die herinneringen te vatten: hoe komen juist deze herinneringen bij hem terug? Klopt het allemaal wel?

Herhaaldelijk vertelt hij over die ene herinnering, die toch wel moet berusten op dezelfde gebeurtenis die ook herhaald werd: het wakker worden op de gang. Op de grond, voor de kamer van zijn grootvader.
Minutieus haalt hij de herinnering op aan wat hij vanaf die plaats gezien moet hebben. Hij hangt de herinneringen op aan zichzelf als kind, maar wel verteld vanuit de volwassene.

De ik-figuur, Freek, moet altijd al een goed oog gehad hebben voor de details, de beschrijvingen gaan over de kamer, hoe die in elkaar zit, en wat hij ziet, maar daarbij herinnert hij zich ook de lichtknop, barsten in het vinyl. Dingen die de meeste mensen ontgaan.
Bij iedere herhaling van dit wakker worden op de grond komen er meer details naar voren. Herinneringen die zo ad hoc beschreven worden houden zich niet aan een chronologische volgorde, maar dat stoort niet.
Af en toe doet ook een onzichtbare grootvader actief mee.

Het boek heeft twee delen: heeft het eerste de herinneringen als kind tot onderwerp, in het tweede deel staat het bewuste huis leeg. De flarden herinnering zijn nu gebaseerd op hetgeen Freek tegenkomt in het lege huis. Zijn grootvader is reeds lang overleden en nu is ook zijn moeder er niet meer. Zijn vader was al eerder uit zijn leven verdwenen. Het is nu aan Freek om het huis leeg te ruimen en daarbij ontdekt hij geheimen.
Er blijkt heel wat te zijn wat zijn grootvader nooit verteld heeft!
En het raadsel van de ladder wordt opgelost. In de kamer van zijn grootvader, boven zijn bed, hing een houten ladder. Er werd nooit uitgelegd waarom, maar het moest wel zo blijven.

In dat tweede deel wordt ook preciezer verteld hoe zijn grootvader dat ene zeer alledaagse voorval opgeschreven heeft: kort en feitelijk, maar diezelfde situatie beschrijft hij daarna nog op drie andere manieren. Dezelfde gebeurtenis, maar vier keer anders!
Het is natuurlijk niet alleen de grootvader die met taal speelt, dat doet Hans Muiderman ook. En dat heeft een juweeltje opgeleverd!
Niet alleen wat het thema betreft - zijn onze herinneringen wel zuiver - maar ook qua taal. Muidermans stijl roept weemoed op terwijl hij toch heel realistisch schrijft.

‘Ik lig weer op de gang, bekijk de plinten. Wat waren die hoog toen. Stel dat je een herinnering kunt vergelijken met een vorige over dezelfde plek, dan zul je zien dat je bij de eerste herinnering een heleboel over het hoofd hebt gezien. Dat noemen we dan vergeten. Maar ineens zijn die dingen er weer.‘

Hans Muiderman (Den Haag) is schrijver van romans en (reis)verhalen. In 2013 verscheen zijn debuutroman Souvenir Utopia. Daarna verschenen Ik ben hier geboren (2014, korte verhalen) en Hank & Heinrich (2016, roman).

ISBN 9789493214415 | paperback | 122 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | november 2021

© Marjo, 15 februari 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER