Monografie van de mond

Een monografie is een verhandeling over een enkel onderwerp, in dit geval dus de mond. Het boek begint inderdaad met een uitgebreide tekst over alles wat je maar met de mond in verband kunt brengen. Wetenschappelijk en populair-wetenschappelijk. Het verhaal gaat over twee broers, Frank en Paul, met een tandarts als vader en een labiele joodse moeder.
Het eerste verhaal gaat over de jongere broer, Paul: hij is gefascineerd door zijn grootvader, die in de oorlog 'einsatzarbeiter' is geweest in Duitsland, en zich nogal miskend voelt, omdat hij als Duitsgezind wordt versleten. Mede daarom heeft hij altijd een hekel gehad aan de vrouw waar zijn zoon mee aan kwam zetten: een jodin die ondergedoken had gezeten. De grootvader werkte in een abattoir, en Paul probeert in een maquette de geschiedenis van zijn familie zoals hij die ziet samen te vatten: een maquette van een abattoir, dat net zo goed een concentratiekamp kan zijn en waar de nodige symboliek in verwerkt is. In die tijd ligt zijn vader op sterven, maar of het daarmee iets te maken heeft? Het wordt helaas niet verder uitgewerkt. De vader was tandarts.. hé! De mond!
En natuurlijk wordt er verteld over tandartspraktijken, zoals de andere hobby van Paul: microbiologie ook deels toegespitst wordt op de mond. Maar het vormt nergens een geheel. Waar wil de schrijver heen?
Na een paar plaatjes (???) en monografieën van huid en haar (wat doet dat hier nu weer, hoe interessant ook?) en weer plaatjes volgt een tweede verhaal, de andere broer is aan de beurt. Ha, nu zullen we te weten komen wat de schrijver wil. Maar het lijkt helemaal op zichzelf te staan. Frank woont in Amerika, geeft les aan een universiteit en is zelfs in bed met een studente filosofisch. Voert hele debatten met zijn bedgenote.
Helaas..ik snap er niets van. Ik zie geen kop en geen staart.
Er staan zeker interessante stukken tekst in dit boek, maar ze vormen geen geheel. Persoonlijk spreekt de jongste broer me het meest aan, en de beschrijving van zijn grootvaders abattoir is meesterlijk geschreven. Maar dat is het dan wel.
Want de volgende zin kan ik absoluut niet begrijpen, ook niet met context. (Paul vertelt wat zijn broer van zijn werk vindt)

'Hij had weinig waardering voor mijn werk, zeer weinig, marrano was denigrerend, terwijl Spinoza, in zijn oorsprong en aard der aandoeningen, er niet dubbelzinnig over deed dat de daden en begeerten van mensen in hun totaliteit gezien moesten worden alsof (ja, lees de spotvogel er maar op na) er sprake was van een geheel van lijnen, vlakken en lichamen, een perspectivistisch georganiseerde interpretatie van de menselijke vergankelijkheid, een euclidische en pythagoreische analogie van geometriek en ethiek, waarin de dood beredeneerbaar en beschrijfbaar was vanuit meetkundige voorstellingen van getallen die niet werden bepaald door hun kwantiteit, maar door hun kwaliteit. Dat moest hij weten.'

pff..

ISBN  978 90 8127 6 2008, Meulenhof 340 pagina's

© Marjo, juli 2008