Een ongewoon huwelijk
Tayari Jones
De Nederlandse titel is beter dan de Amerikaanse (An American Marriage) want het is inderdaad een ongewoon huwelijk.
Celestial en Roy, zijn anderhalf jaar getrouwd en, zoals dat gaat, beiden hebben moeten wennen aan het huwelijkse leven. Roy iets meer dan Celestial, maar al met al zijn ze zeer gelukkig met elkaar.
'Ik was jong, gretig en op weg naar de top. Celestial was kunstenares, gevoelig en prachtig. we waren een soort Love Jones, maar dan volwassen.'
Roy groeide op in een middenklasse milieu met zijn moeder Olive en stiefvader Big Roy, die hem altijd als eigen zoon behandelde. De twee waren gek op elkaar.
Het frappante is dat Olive Celestial niet erg mocht, terwijl zij ook donker van huid en een charmante verschijning was, bovendien wist ze zich heel goed alleen te redden. Celestial was de sterke vrouw waar Olive gewoonlijk van hield. Maar Celestials ouders waren rijk. 'Ze spetteren rond in een badkuip vol geld' volgens Roy.
Er is maar één ding waarmee ik je moeder een beetje voor me kan winnen', zei Celestial ooit.
'En dat is?'
'Een baby'[...]
Wat Roy betreft waren de baby's gelijk gekomen maar Celestial wil nog wachten, ze weet het nog niet. Daarom is het wel frappant dat ze - dure - kunstzinnige babypoppen maakt, poupées, zoals ze door haar worden genoemd, poppen die naar een babyfoto van Roy zijn gemaakt. 'Roy is mijn inspiratiebron' zegt Celestial daarover.
Die noodlottige dag, reist het jonge stel naar Roy's ouders. Celestial is zenuwachtig, ze zegt: 'Ik heb hier geen goed gevoel over, Roy. Laten we naar huis gaan.' Ze weet zelf niet zo goed wat er met haar aan de hand is. Achteraf bekeken hadden ze inderdaad beter kunnen omkeren. Maar op dat moment wijt Roy het aan de slechte omgang tussen Celestial en Olive. Hij heeft zelfs een hotelkamer geboekt zodat ze de nacht niet in zijn ouderlijk huis hoeven door te brengen. En dát zal hem uiteindelijk enorm opbreken.
Die nacht helpt hij namelijk een oud vrouwtje die een beetje de kluts kwijt is. Hij waarschuwt haar ook dat ze goed moet opletten, want het slot van haar deur is wat gammel. Datzelfde vrouwtje wordt later die nacht door iemand in haar kamer belaagd en ze wijst Roy aan als de dader! Ondanks beweringen van Celestial dat hij die nacht bij haar was, wordt hij opgepakt en veroordeeld, hij krijgt 12 jaar... Vanaf die dag wordt hun gewone huwelijk een heel ongewoon huwelijk.
We lezen in elkaar afwisselende hoofdstukken hoe het het stel vergaat na deze verpletterende veroordeling. In het ene hoofdstuk is Celestial aan het woord in het andere Roy. Naast hun gedachtes lezen we de brieven die ze elkaar schrijven. Aanvankelijk is de verslagenheid en de ontzetting groot, Celestial schrijft bijvoorbeeld aan Roy:
'Ik probeer mezelf tot rede te brengen, eraan te denken dat ik hier eerder alleen heb gewoond. Toen ging ik niet dood aan alleen slapen en dat zal nu ook niet gebeuren. Maar dit is wat verlies mij heeft geleerd over de liefde. Ons huis is niet zomaar leeg, ons huis is leeggehaald. Liefde neemt ruimte in in je leven, maakt plaats voor zichzelf in je bed. Onzichtbaar nestelt het gevoel zich in je lichaam, stroomt het door al je bloedvaten en klopt het in je hart. Als het verdwenen is, klopt er niets meer.'
Gelukkig heeft Celstial steun aan haar goede vriend Andre, de man die ze haar hele leven al kent en beschouwt als haar broer. Toch, ondanks het gemis en het bizarre van de situatie leeft zij wel haar eigen leventje, ze heeft succes met haar poupées en redt het wel. Eigenlijk is ze niet zo'n aardige vrouw. Echt te doorgronden valt ze niet. Het is een geluk dat ze een rijke familie heeft want daardoor kan ze wel proberen Roy vrij te krijgen.
Roy daarentegen zit ondertussen onschuldig vast en leeft van berichten van de buitenwereld. Hij is constant in gedachte bij zijn grote liefde en kan het niet uitstaan dat zij nu in haar eentje verder gaat en carrière maakt zonder haar eigen manager, haar eigen man. Hij maakt van zijn hart geen moordkuil en zegt ook wat hij moeilijk vindt. Daarnaast ontdekt hij dingen over zijn werkelijke vader waardoor hij in verwarring raakt. Hij houdt van Big Roy als een zoon, Big Roy is zijn vader maar toch...
Het zijn dus twee compleet andere werelden waarin het stel verkeert.
Ondertussen begint ook vriend Andre een steeds grotere stem in het verhaal te krijgen...
Het begin van het boek leest wat stroef, je moet wennen aan de taal die gebruikt wordt, maar langzamerhand word je toch het verhaal in gezogen. Vooral de hoofdstukken waarin Roy aan het woord is, zijn direct en imponerend. Je voelt bijna zijn frustratie, zijn worsteling om deze vreselijke periode te overleven. Ondanks alles probeert hij zich te richten op de toekomst. Zijn grootste verlangen is bij Celestial zijn.
Celestial gebruikt een andere, meer poëtische, taal waardoor ze afstandelijk en licht zweverig overkomt. Haar grootste verlangen is verder te gaan met haar kunst. De kunst is bijna belangrijker dan Roy. De lichte ergernis die je voor haar voelt, maakt wel dat ze toch een 'levend' personage wordt ondanks de koelere, ondoorgrondelijk houding van haar.
De slogan op de covertekst 'Een verhaal over een onvoorwaardelijke liefde' klopt echter niet helemaal. Het is, met name aan Celestials kant, een verhaal over onvoorwaardelijke eigenliefde.
Al met al is het een imponerend verhaal dat soms een beetje inzakt maar het einde is daarentegen vrij verrassend! Uiteindelijk is het toch een verhaal dat een tijdje blijft hangen, waarbij vooral de onterechte veroordeling en de stem van Roy indruk maken. Kortom, een boek dat je graag aan iedereen aanbeveelt.
ISBN 9789402730005 | Paperback met flappen | 350 pagina's | Uitgeverij Harper Collins | september 2018
Vertaald door Elvira Veenings
© Dettie, 2 november 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
