Desalnietbemind
Annabel Jonk

‘In dit bed ontwaakten we elke ochtend met een verbaasde blik naar elkaar. We koesterden het misverstand waarmee elke relatie begon. Alles wat we de ander hadden toegedicht, in opperste staat van vervoering en lust, leek gaandeweg te vervagen. De aanbeden verschillen veranderden in tergende irritaties. En het werd erger naarmate we verhuisden naar hier, ons huis. In dit bed had verdriet zich vermomd als boosheid en boosheid had zich voorgedaan als verdriet. Hier hadden we geprobeerd elkaar te monopoliseren. Als dat gelukt leek, was het van korte uur en werd de autonomie met stemverheffing heroverd. Dit bed was bunker en slagveld.’

En in dit bed wordt Martha op een dag wakker naast Victor om te ontdekken dat hij gestorven is. Twaalf jaar zijn ze samen geweest, de succesvolle advocate en de man die zijn tijd vulde met schrijven en presentaties houden. Martha dacht dat ze haar man kende, maar tot haar verbijstering is er op de begrafenis een vreemde vrouw, die rozen op zijn graf legt. Wie is die vrouw?
Martha gaat op zoek, en begint met het opruimen van Victors werkruimte, zoekend naar de dingen waarvan ze niet wist dat ze er waren.

‘Als er geheimen lagen, dan konden ze geen kant op.’

Haar man blijkt inderdaad een aantal geheimen voor te hebben gehad. Behalve de vreemde vrouw, zijn er ook volgeschreven schriften, met jeugdherinneringen, belevenissen waarover hij haar nooit verteld heeft. Af en toe leest ze erin, en dat leidt tot nieuwsgierigheid: wie zijn die mensen waarover hij schrijft?

‘Ik had altijd gedacht dat wat voorbijging vervolgens stilstond. Dat alles stolde tot herinnering en opgeslagen werd in grote stellages in het hoofd. Dat was niet zo.’

Martha zoekt steun bij haar vriendin, maar eigenlijk heeft ze er weinig aan. Sophia gelooft niet in de totale overgave en vindt dat iedereen, dus ook Victor, recht heeft op ene eigen leven. Als hij dat geheim wilde houden dan was dat zijn goed recht.

‘Vraag je af of je alles wilt weten. Onthoud de mooie dingen. Maak het niet te zwaar, schat. Hij heeft je desalnietbemind.’

Maar Martha gaat toch op onderzoek uit. Ze wil Victor alsnog leren kennen. En ontdekt dingen die ze misschien liever niet geweten had.

‘Wat een puinhoop. Er zat betonrot in de heipalen onder mijn bestaan. Ik voelde me dom en naïef. Om de waarheid te spreken hoef je niet slim te zijn, misschien helpt het zelfs als je niet toerekeningsvatbaar bent. Om goed te liegen moet je intelligent zijn, je moet denken in scenario’s, veinzen, vleien, versieren, vooruitdenken, schaken op verschillende borden.’

En zo wordt een verhaal dat begint als een roman een spannende thriller. En niet zomaar een!
Het verhaal zit vol filosofietjes, psychologische overdenkingen, en is prachtig geschreven met poëtische en spitsvondige zinnen.
Een boek dat je niet hapsnap tussendoor leest, al zou je dat denken als je er aan begint. Maar terwijl het verhaal aanvankelijk lijkt te duiden op een roman met als thema rouw, neemt al snel het thrillerelement het over en wordt er een spanningsboog in het verhaal aangebracht, waardoor je gaat vrezen voor Martha’s leven.

Verrassend dus, en mooi geschreven. Een debuut dat klinkt als een klok.

Over Annabel Jonk (1976) is niet veel bekend. Ze kan schrijven, dat zeker!
En het boek is zeer mooi vormgegeven

ISBN 9789492037794 | Hardcover | 334 pagina's | Uitgeverij Brandt | april 2018

© Marjo, 28 augustus 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER