Dokter Jazz
Een merkwaardig boek. Stine Jensen draagt het boek op aan haar oom Mads, een grote jazzliefhebber.
Het vreemde is dat een zoektocht plaatsvindt naar aanleiding van het feit dat haar oom jong gestorven is (47) door uitdroging, wat de hoofdpersoon Dolly achterdochtig heeft gemaakt. Haar oom was arts, hij had de griep en stierf, haar oom had de uitdrogingssignalen moeten herkennen.
Dolly (34) is de hoofdpersoon van het boek maar waarom Jensen dat gedaan heeft begrijp ik niet. Dolly is een zeer rondborstige vrouw, genoemd naar het lied Hello Dolly gezongen door Louis Armstrong. Eigenlijk is de hele Dolly niet echt belangrijk, zij is degene die de verhalen aan elkaar 'praat'. Dolly is sexy, misschien dat ze daarom in het boek moest om het geheel wat smeuïger te maken maar de rest van het boek is al smeuïg genoeg.
Dolly gaat dus op zoek naar gebeurtenissen in het leven van oom Mads vanwege iets dat hij haar in een dronken bui verteld had. Hij had een kliniek voor het herstellen van maagdenvliezen. Ze leest op internet dat iemand het goed vindt dat hij dood is, hij bespotte de moslims door zijn werk. Dat maakt dat Dolly alles wil weten over Mads. Ze wist dus al vanaf haar negentiende van die kliniek maar nu opeens wil ze, na zijn dood, alles weten? Haar ouders zwegen over de dood van Mads hoewel moeder erg aangeslagen leek. (Af en toe wordt onderhuids gesuggereerd dat Dolly de dochter van Mads is.)
Haar vader geeft haar redelijk veel informatie over Mads. Haar oom blijkt twee maal heftig verliefd te zijn geweest en werd zwaar teleurgesteld in deze liefdes. Ook ontmoet Dolly, Patricia de dochter van Selma. Deze laatste werd voor de kliniek keihard geslagen door een Egyptische man en overleed twee maanden later aan de gevolgen daarvan. Patricia vertelt over haar moeder, een seksbeluste vrouw die enorm veel mannen in haar bed heeft gehad en idolaat was van Arabische landen.
Ik heb lopen nadenken over dit boek. Wat wordt er eigenlijk verteld? Je leest over de relatie van oom Mads met een Saoedi-Arabische prinses. Dat gedeelte is wel aardig. Je leest een beetje over de gang van zaken in een Arabisch land. Hoe vrouwen bewaakt worden maar toch ook redelijk vrij zijn. Daarna is oom Mads fel tegen alles wat met Arabische landen te maken heeft en opent in Denemarken zijn kliniek. Maar wat moesten die Selma en Patricia erbij? Ze hadden feitelijk niets met oom Mads te maken. Vond Jensen het eigenlijke verhaal over haar oom te saai? Moesten er seksgerichte verhalen bij komen om de boel smeuïger te maken?
Het hele boek hangt van los zand in elkaar. Dolly is af en toe gewoon een dom wicht die zogenaamd alles van het leven weet. Het had een goed boek kunnen worden, schrijven kan Jensen wel, als er veel in geschrapt was. De dromen van Dolly en het hele stuk van Dolly over haar werk (redacteur) dragen niets bij aan het verhaal. Dat Dolly zo sexy is, doet er ook niet toe. De verhaallijn is erg rommelig, de verbanden tussen de personen worden niet goed gelegd. Jensen had er beter een verhalenbundel van kunnen maken met als rode draad de kliniek. Nu is het allemaal net niets.
ISBN 978 90 414 12164 Paperback 245 pagina's | Anthos | mei 2009
© Dettie, juli 2009
Lees de reacties en/of reageer, klik HIER
Dokter Jazz
Wat moet ik er van denken dat op het voorblad het boek opgedragen wordt aan de oom van Stine Jensen? Is het behalve wat ze nog meer wil - daarover later - ook nog een boek met biografische elementen? Eerst maar het verhaal.
De hoofdpersoon Dolly, wil het leven van haar oom Mads reconstrueren. Toen zij negentien was heeft hij haar ooit, in dronkenschap, verteld dat hij een kliniek had waar hij maagdenvliezen herstelde. Dat intrigeerde haar.
Haar oom was een eigenaardige man, tot en met zijn dood op zevenenveertigjarige leeftijd. Hij zou overleden zijn aan uitdroging, maar hij was zelf een arts... Ze vertrouwt het niet en gaat op onderzoek uit. Daarvoor zoekt ze allerlei mensen op, overigens zonder in zijn voetsporen te treden.
Haar vader vormde in de jaren zestig met zijn broer een vrij verdienstelijk jazzbandje, maar Mads was nogal een flierefluiter. Na een teleurstelling in de liefde, kwam hij diep in schulden te zitten en hij vertrok naar Saoedi-Arabië voor het grote geld. Daar werd hij verliefd op een Arabische prinses, waarvoor hij zich zelfs liet bekeren tot moslim. Maar ook deze relatie liep stuk, en met hangende pootjes komt hij weer in Denemarken. Om er een kliniek als neus-, keel- en oorarts te openen, die van de maagdenvliezenherstellingen.
Dolly spreekt met Mads secretaresse, met een vroegere collega in Arabië en met ene Patricia.
Daar gaat het fout. Wat opgezet leek als het verhaal van de vrouwenliefhebber, maar moslimhater die haar oom is, wordt ineens een speurtocht naar een incident dat zich ooit bij de kliniek heeft voorgedaan: een Arabier slaat een vrouw in elkaar, die later overlijdt. Patricia blijkt de dochter van die vrouw, wiens verhaal lijkt op dat van Mads. Maar ze hebben elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet. Naast de vrouwenversierder Mads en de op seks beluste Selma, zet Dolly zichzelf ook neer als een wulpse vrouw, het enige verband tussen drie verhaallijnen, en niet voldoende als thema.
Wat is het thema dan wel? Geen idee. Er zit heel veel in dit verhaal, dat niet eens altijd een verhaal is. Vaak vervalt Jensen in de stijl die ze ook gebruikte in haar boek 'Turkse vlinders', een journalistieke stijl, een mengsel van feiten en reconstructie, op een verhalende toon. Als ze een stuk uit het leven van haar oom vertelt, laat ze daar een alwetende verteller op los, Dolly doet dan als hoofdpersonage een stap opzij.
En wat te denken van die dromen die ze beschrijft terwijl je in het begin haar opmerking hebt gelezen over mensen die verzonnen dromen in boeken overslaan?? Eigen deuren ingooien heet dat. Misschien zijn dit soort foefjes wel opzet, maar ik vind het een warboel worden. Dit boek overtuigt niet. Stine Jensen kan wel schrijven, maar ze zou duidelijker de keuze moeten maken tussen feiten en fantasie.
"Met zijn glas in zijn handen geklemd kijkt hij om zich heen. De echtgenotes van de zakenlui zien er piekfijn uit. Voor hen is een ambassadefeestje meer dan een sociaal uitje. Het betekent één dag zonder existentiële twijfel. Het dagprogramma is vol; er is geen tijd voor reflectie. Eerst gaan ze 's ochtends naar de Mekka Mall, waar ze in een van de winkels neerstrijken om japonnen te passen. Daarna keuren ze de zijden stoffen voor een volgende jurk. Vervolgens bezoeken ze de schoonheidsspecialiste voor een manicure en een pedicure. Dan volgt de kapper die hun haren kleurt, föhnt en het volume geeft dat bij hun status past. Feest dus, op de Deense ambassade in de diplomatenwijk."
ISBN 978 90 414 12164 Paperback 245 pagina's | Anthos | mei 2009
Marjo, juli 2009
Lees de reacties en/of reageer, klik HIER
Turkse vlinders
De ondertitel van dit boek is "liefde tussen twee culturen".
Het is non-fictie, alles wat er in staat berust op ware gebeurtenissen. Alleen namen zijn veranderd en soms is wat met de tijd gefoezeld. Dit zegt Jensen in een nawoord.
Het leest dan ook niet als een roman, het is een verslag van wat er gebeuren kan als je verliefd wordt op iemand uit een andere cultuur. Het is hier toegespitst op een Nederlandse vrouw (Jensen dus) en een Turkse man, maar omdat ze wil weten hoe dat bij anderen gaat, gaat ze praten met anderen. Mensen die ze ontmoet op de taalcursus, en via hen weer met anderen. Zo krijgt ze ook informatie over een Turkse vrouw die trouwt met een Noorse man, over een Turkse die met een Engelsman gaat, en nog meer combinaties. Jensen gaat naar Istanbul, om de cultuur en de taal te leren kennen. Zo ontdekt ze al snel dat er ook binnen Turkije grenzen liggen: een verbintenis tussen Turken en Koerden is niet mogelijk, een relatie tussen een soenniet en een aleviet (verschil in religie) ook niet, en zelfs niet tussen arm en rijk.
De hoofdstukken van het boek behandelen steeds andere onderwerpen. Een gaat over het basisverschil tussen man en vrouw, zoals dat in Turkije bestaat. Een heel duidelijk voorbeeld is de besnijdenis. De jongen is degene die het ondergaat, maar hij wordt dan wel twee weken lang in de watten gelegd en krijgt veel cadeaus. Niet alleen is er niet zoiets voor het meisje weggelegd, zij is zelfs 'vies' als ze ongesteld is.
Het merendeel van de Turkse mannen zijn machomannen, met een zorgzame moeder, die zij op hun beurt in ere houden.
Een hoofdstuk over de seks: Turken gebruiken geen condooms. Als een man die bij zich heeft is dat voorbedachte rade. Een vrouw zou beledigd zij als de man dus met het idee van seks met haar om gaat. Een vrouw met een condoom op zak, dat is dan natuurlijk nog erger. Dus een Turk laat het over aan Allah: Kaderde varsa olur "als het lot het wil zal het gebeuren".
Er is een hoofdstuk over afspraken. Turken schenken geen aandacht aan tijd. Ze komen wanneer ze willen, het is lastig iets met hen af te spreken. Maar aan de andere kant zijn ze er altijd voor hun werk. Vrije tijd of weekend kennen ze niet.
"Vriendschap tussen man en vrouw is hier nu eenmaal niet normaal" zegt John (een Engelsman, met wie Jensen spreekt) "Turkse mannen vertrouwen het niet als een vrouw met een andere man op stap gaat. Ze vinden dat zij hen daarmee "tot schande" maakt. Andersom geldt dat net zo hard."
Aan de andere kant legt de Turkse man zijn vriendin in de watten, zeker zolang hij haar het hof maakt. Hij overstelpt haar met cadeaus, behandelt haar eerbiedig. Als ze zijn kinderen gebaard heeft is ze heilig... maar ze moet zich dan niet verder wagen dan hun huis...
Een zeer toegankelijk en interessant boek, waardoor je een andere cultuur goed leert kennen. Behalve dat ze met heel veel mensen gepraat heeft, bespreekt Jensen ook de film- en televisiecultuur, met voorbeelden. En ze is goed in relativeren.
Paperback | 277 Pagina's | Prometheus BV Vassallucci, Uitgeverij | 2005 ISBN: 9044606697
© Marjo, juni 2006
Reageren? Klik hier!
