De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Jonas Jonasson

Zelden heb ik zo gelachen als tijdens het lezen van dit boek. Voorin staat de volgende opdracht van Jonas Jonasson:

Niemand kon zijn publiek beter boeien dan mijn opa, als hij licht voorovergebogen over zijn stok met zijn mond vol pruimtabak sterkte verhalen vertelde. 'Echt? Is dat waar, opa’ vroegen wij kleinkinderen verbaasd. '
'Wie alleen de waarheid vertelt, is het niet waard om naar te luisteren’, antwoordde mijn opa.
Dit boek is voor hem.

Dat zijn opa hem heeft geïnspireerd dit boek te schrijven is duidelijk want Jonas Jonasson neemt het niet zo nauw met de waarheid. Hij laat de hoofdpersoon, de Zweed Allan Karlsson, de meest vreemde dingen beleven.

Het boek begint op de 100-ste verjaardag van Allan. Allan heeft helemaal geen zin in het verjaardagsfeest dat voor hem georganiseerd wordt in het bejaardentehuis waar hij sinds kort verblijft. Hij besluit om weg te gaan en voegt onmiddellijk de daad bij het woord. Hij opent het raam, klimt eruit en gaat op pad. Alleen jammer dat hij zijn pantoffels nog aan heeft.

Toevalligerwijs komt hij uit bij het busstation. Terwijl hij wacht op de bus vraagt een jongeman hem om op zijn koffer te passen zodat hij even naar het toilet kan gaan (alhoewel de man hier een minder nette bewoording voor gebruikt). Allan is echter met zijn 100 jaar geen braaf oudje: Wanneer de bus arriveert en de eigenaar van de koffer nog op het toilet vertoeft, gaat Allan er doodleuk met de koffer vandoor. Hij hoopt dat er een paar schoenen in zal zitten en misschien ook een hoed. Maar de koffer in kwestie is gevuld met vijftig miljoen Zweedse kronen. De man in het busstation heet Bikker en is lid van de bende Never Again. Met de diefstal van de koffer heeft Allan zich een boel problemen op de hals gehaald.

Allans levensfilosofie heeft hij te danken aan een uitspraak van zijn moeder. Na de dood van zijn vader zei ze de volgende woorden: “Het is zoals het is en het wordt zoals het wordt.” En zo is het maar net vindt Allan. Hij zet zijn reis voort, ontmoet nieuwe mensen en er ontstaat een zeer bont gezelschap. Ondertussen is commissaris Aronsson belast met de zaak rond de verdwijning van de 100-jarige man. Vanwege de inhoud van de koffer en een aantal incidenten met leden van Never Again, waarbij enkelen van de laatstgenoemden per ongeluk het leven lieten, zijn Allan en zijn nieuwbakken vrienden er echter niet op gebrand gevonden te worden.

De hoofdstukken over de 100-jarige Allan wisselen zich af met hoofdstukken waarin het levensverhaal van deze opmerkelijke persoon aan bod komt. Van jongs af aan is Allan geïnteresseerd in explosieven. Dit levert hem een aantal bijzondere baantjes op. De auteur verzint er lustig op los en laat Allan een aandeel hebben in een aantal zeer belangrijke momenten in de geschiedenis van de twintigste eeuw. Aan politiek doet Allan niet. Hij bemoeit zich nergens mee en in zijn hoedanigheid als bomexpert vertoont hij zijn kunsten in diverse oorlogen wereldwijd. Soms loopt hij halverwege een oorlog over naar de andere kant als hem dat zo uitkomt. Allan is immers tevreden met een goede maaltijd en een borrel en is niet kieskeurig met wie hij deze nuttigt. Zo zit hij in de loop der jaren aan de eettafel van bijvoorbeeld Franco, Stalin, president Nixon en Mao Zedong.

Wat heb ik mij vermaakt met dit hilarische boek. Elke keer schoot ik weer hardop in de lach. De grappen zijn gortdroog, alsof de auteur totaal niet beseft hij grappig hij is. Geen wonder dat dit boek in Zweden in de prijzen is gevallen. Wie dit boek nog niet gelezen heeft, heeft iets om zich op te verheugen!

ISBN: 9789056723743 | Gebonden | 320 pagina’s | Signatuur | februari 2011
Vertaald uit het Zweeds door Corry van Bree

© Annemarie, 8 september 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER