Boekenarchief T-U-V

De zomerval


Een bekende televisiepresentator bereidt zich voor op zelfmoord. Hij vindt dat hij een mislukkeling is, hij voelt zich niet thuis in het televisiewereldje, maar ook zitten bepaalde gebeurtenissen uit zijn jeugd hem danig dwars. Hij kan zich niet uiten, laat het leven passief over zich heen komen. Hij gaat daarvoor naar een psychiater, maar het lukt hem niet af te rekenen met de spoken van voorbije jaren.


Het boek komt langzaam op gang, en het duurt ook even voor je als lezer weet waar het nou eigenlijk om gaat. Een aantal dingen kom je helemaal niet aan de weet. Waarom gaat hij bijvoorbeeld een paar keer per jaar naar een hotel ergens in de Achterhoek, waar hij er op staat steeds dezelfde kamer te krijgen? Wie zijn die mensen die hij dan vanuit zijn raam begluurt? En waarom rekent hij wel af met Sjors en Keesje, en niet met Bart? Terwijl hij zelf aangeeft dat het helemaal niet gaat om Sjors... Wat is er precies met zijn moeder gebeurd?

Satirisch boek over het televisiewereldje, als er bekende personen op de hak genomen worden dan mis ik wie dat zijn, maar dat maakt ook niet veel uit. Het is vooral het verhaal van een jochie van drie dat zijn moeder ziet vallen, niet begrijpt waarom, maar tot de ontdekking komt dat zijn leven totaal verandert, en niet ten goede. Als hij ruim 40 is, valt hij zelf, bij wijze van spreken.


"Je denkt op weg naar een bestemming te zijn, een bestemming die je hebt gekozen of die je voor ogen stond en je denkt nog dat je alles in de hand hebt, dat wat er gebeurt te overzien is, dat het je eigen fout is als je een verkeerde weg inslaat of verdwaalt, dat het allemaal te beredeneren is, dat het een een gevolg is van het ander, maar dan struikel je en het enige dat je nog rest, is dat je wacht op je val. En als je gevallen bent, ben je de rest van je leven bezig met pogingen om op te staan. Die pogingen zijn potsierlijk. Sommige mensen kunnen die pogingen niet eens meer doen."


ISBN 9789025423766 | Paperback | 200 pagina's | Uitgeverij L.J. Veen | 1998

© Marjo, juni 2004

Reageren? Klik hier!