Kanonnenvlees
René Lancee

Voer voor de kanonnen, dat zijn al die jonge kerels die uitgezonden worden naar welke oorlog ook. In dit geval gaat het over Duitse jongens, amper volwassen, die op reis worden gestuurd, niet wetend waarheen of wat ze er moeten doen. Ze kunnen uit de situatie opmaken dat er gevochten zal worden, omdat ze een flinke training achter de rug hebben en qua materieel het beste van het beste bij zich hebben.

1941: In de treincoupé richting het Oosten maken Wolfgang Fuhler, lid van de Wehrmacht, en Michael van Losswitz, SS-er, kennis met elkaar. Deze twee jongens vormen de kernfiguren in het verhaal dat behalve over de oorlog tegen de Russen - want dat is natuurlijk hun doel - ook vertelt over  de liefde. Deze twee jongens zullen de ware vinden. Maar niet terwijl ze samen zijn.
Eerst volgen we het verhaal van Wolf, die in Leipzig valt voor Cindy. Hij moet haar achterlaten, omdat de plicht roept. De aanvankelijk goed verlopende oorlog leidt hem ver weg van haar.
Intussen is er een klein verhaallijntje dat zich afspeelt bij de tegenstander: het Russische leger. Daar leren we Maruschka kennen, een mooie soldate, die het niet zo makkelijk heeft tussen al die macho-Russen. Ze moet verschrikkelijke dingen zien en meemaken voor zij haar prins op het witte paard zal leren kennen: Michael.

René Lancee windt er geen doekjes om, de bloedige vechtpartijen, de gruwelijke daden van op bloed beluste mannen, de meest akelige manieren om de dood te vinden worden uit de doeken gedaan.
Tegenhangers zijn er in de vorm van vriendschap, liefde, en gelukkig beseffen de manen dat oorlog iets erg dubbels is. De Duitsers zijn er op gebrand te winnen, maar natuurlijk zijn die Russische jongens dat ook.  En wie heeft het recht om te doden? Bestaat er wel zulk recht’?
De plicht weegt zwaar, maar ook die knullen zijn maar mensen, en ze stellen vragen bij wat ze doen.
Het is een roman, een roman over oorlog. Zeker geen oorlogsboek, met veel details over vechten en materieel. Hier zijn de mensen zoals mensen zijn. En die verschillen nogal.
Wat ik hinderlijk vond is het feit dat er na iedere zin een nieuwe regel begonnen wordt. Het boek is dik genoeg, dus dat lijkt me niet nodig. Natuurlijk went het, maar het leest ongemakkelijk. Alsof je iedere zin even moet laten bezinken.
Zoals ik al aangaf wordt alles tot in details beschreven, dat is prima, maar het wordt ook vaak herhaald. Of onderstaand stuk: natuurlijk helemaal waar, zo is het leger. Maar het wordt wel erg uitgekauwd voor de lezer.

‘Ben je al vergeten dat wij afgelopen nacht twaalf man hebben verloren en zelf ook bijna aan flarden zijn geschoten.
En kijk ook even naar het uiterlijk van de jongens van 243, die hier net achter jou rijden!”
Manfred achtte zorgeloos en onaangedaan als altijd: ‘Hé, dat was gewoon spannend.
Goed voor de adrenaline.
Bijna aan flarden geschoten betekent net zoveel als niks.
En zo is het ook.
Er is ons niks gebeurd en daar gaat het natuurlijk om.’
‘oh, en die twaalf man die bij ons gevallen zijn dan..en al die gewonden?”
‘Kom, Ernst, doe niet zo ontzettend onnozel.
Natuurlijk vind ik dat ook erg, maar ik kan er niets aan veranderen.’
Dus moeten we bij zijn dat het ons niet is overkomen.’
Helmuth mengde zich in het gesprek:
‘Jullie praten over hetzelfde, maar dan wel uit een totaal verschillende invalshoek.
Jullie zijn beide heel verschillende personen met volstrekt uiteenlopende visies op het leven.
Manfred is gehard en onverschillig bijna, waarschijnlijk veroorzaakt door een niet zo gemakkelijk leven en jij bent meer begaan met anderen en voorzichtiger, opgegroeid in een welvarende omgeving als zoon van een advocaat.’
En nu zitten jullie samen op een tank, door het toeval bij elkaar gebracht en ook op elkaar aangewezen om te kunnen overleven.’

ISBN 9789078840046| Paperback| 421 pagina's | PMA | juli 2010

 © Marjo, 9 oktober 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Frontzwijnen
Deel twee

In het eerste deel 'Kanonnenvlees' verlieten we de jonge Duitsers die in de oorlog tegen de Russen de harde werkelijkheid leerden kennen. Er verandert niet veel in deel twee. Opnieuw lezen we over oorlog met al zijn bloederige details en vreselijke beproevingen, het verlies van kameraden, maar het doden van de vijand.  Als ze willen gaan genieten van een driedaags verlof in Minsk wordt helaas hun vrachtwagen bestookt door bommen. We zitten er meteen weer middenin.

Ook in dit tweede deel komt af en toe de liefde voorbij, als tegenhanger van alle ellende die ze zien en meemaken. De gelukkigen zijn Russische meisjes. Hun mannelijke landgenoten komen er niet zo goed van af, zij zijn de moordmachines en verkrachters. De Duitsers daarentegen zijn  moedige soldaten, ook al begaan ze dezelfde daden, die van hen worden gerechtvaardigd.

Voor wie van oorlog in al zijn details houdt, zonder daar al te diep op in te willen gaan.

ISBN 9789078840039| Paperback| 421 pagina's | PMA | januari 2010

© Marjo, 24 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER